بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
توسل به ائمه اطهار(ع) و اولیاء خدا، دارای نتائج فراوان است که در اینجا به ذکر دو نمونه از نتیجه توسّل به حضرت معصومه(ع) می پردازیم:
1- شخصی بنام «میرزا اسداللَّه» از خدّام آستان مقدس حضرت معصومه(ع) بود، وی در قسمت پا دچار درد «شقاقلوس» (یک نوع بیماری که موجب بی‏حسی و فلجی پا می‏شود) شد، پزشکان وقت،از معالجه آن عاجز شده و او را جواب کردند، و به اتفاق، رأی دادند که باید پای او قطع شود.
او یک روز قبل از موعد قطع پا، تصمیم گرفت شب را در کنار مرقد شریف حضرت معصومه(ع) بسر برده و متوسّل گردد.
آن شب فرا رسید، آخرهای شب که درهای حرم را می‏بندند، شخصی بنام مبارک او را حمل کرده و به حرم برد، او خود را به پای ضریح رساند و مخلصانه با سوز و گداز خاصّی متوسّل به حضرت معصومه(ع) شد و از آنحضرت خواست که از خدا بخواهد تا او شفا یابد.
نزدیک صبح، هنوز هوا روشن نشده بود، پشت درآمد و فریاد زد در را باز کنید، من شفا یافتم.
در را باز کردند، دیدند میرزا اسداللَّه بسیار خوشحال است وشفا یافته و جریان شفای خود را چنین شرح داد: «در حرم پس از راز ونیاز خوابم برد، در عالم خواب دیدم بانوی بزرگواری نزدم آمد و پس از احوالپرسی، گوشه‏ای از مقنعه خود را چندین بار به پای من مالید و فرمود: تو شفا یافتی». گفتم: شما کیستید؟ فرمود: «آیا مرا نمی شناسی بااین که از خدّام حرم من هستی؟،من فاطمه دختر موسی بن جعفر(ع) می‏باشم».
2- تیز نقل شده: در زمان مرجعیت آیت اللَّه العظمی شیخ عبدالکریم حائری (حدود 50 سال قبل) شخصی که بسیاری از مردم قم او را دیده بودند قسمت پائین بدنش، فلج شده بود، برای درمان خود به هر جا رفته بود نتیجه نگرفته بود، تا این که در قم به حرم حضرت معصومه(ع) رفته و متوسل گردید، در یکی از شبهای ماه رمضان صدای نقارخانه (که در آن زمان در جوار حرم حضرت معصومه وجود داشت) بلند شد، علت پرسیدند،اعلام شد که حضرت معصومه(ع) فلان شخص را که از ناحیه پا فلج شده بود، شفا داده به گونه‏ای که او اصلاً احساس درد پا نمی‏کند.