گل من مقوی روح، نشاطآور، ضد عفونی کننده و مسهل خوبی است. چکاندن عصاره من در بینی، سردرد را درمان می‏کند. گلبرگهای خشک شده من، التیام دهنده زخم است. برای پایین آوردن تب می‏توانید از من استفاده کنید. مسلولین، می‏توانند داروی درمان خویش را در گلبرگهای من جستجو کنند. با اینکه اکثر گیاهان برای تولید مثل دارای گلی مخصوص هستند، معذلک در فارسی و ادبیات وقتی صحبت از گل می‏شود، مراد گل سرخ است که به عربی آن را ورد الاحمر و به زبان فرنگی رز گویند. من همان گل درختی خوشبویی هستم که در ادبیات فارسی همه جا مرا هم‏نشین خاریا بلبل دانسته و به علت فراوانی انواع من در ایران، این کشور با عظمت باستانی را کشور گل و بلبل لقب داده‏اند و با اینکه اسم من گل سرخ است معذالک گونه‏های مختلف من به رنگهای گوناگون: سفید، زرد، صورتی، تا سرخ آتشین دیده می‏شود، ولی هر قدر گل من سرخ‏تر باشد، تانن آن بیشتر بوده، و خواص دارویی آن بیشتر است. گل چای که دارای گلهای نارنجی رنگ پرپر است، نوعی از من می‏باشد که در اثر پیوند چند گونه به عمل آمده و وجه تسمیه آن به گل چای، به مناسبت شباهت رنگ آن با گل بوته چای می‏باشد. گل خار گونه‏ای از من است که رنگ گلبرگهای آن سفید بوده و بوی آن چندان مطبوع نیست و به آن گل سفید هم می‏گویند. گل دو آتشه گونه‏ای از من است که به نام گل دو روی و گل دو رنگ معروف است. گل رشتی یکی از گونه‏های من است که در چهار فصل سال گل می‏دهد و گلهای آن پرپر است و به آن گل همیشه بهار می‏گویند، گل زرد یکی از گونه‏های من است که رنگ گلبرگهای آن زرد بوده، اصل آن ایرانی است و بوی خوشی ندارد. اعراب به آن ورد الاصفر و وردمنتن گویند و مراد از زرد گل همین درخت گل است. گل سرخ فرنگی گلی است که از پیوند چند گونه گل سرخ به عمل آمده و به آن گل سرخ پیوندی و گل سرخ حوحم می‏گویند. گل سرخ صدپر گونه‏ای از من است که اصل آن ایرانی است و دارای گلهای پرپر بوده و یکی از زیباترین گلهای سرخ است و اعراب به آن گل کثیره الورق گویند. گل گلاب یکی از خوشبوترین انواع من بوده و به آن گل سرخ عطری، گل محمدی، و گل سوری هم می‏گویند. گل دنبه همان گل سرخ سفید ایرانی است. عربی من ورد الاحمر وعاظ است ولی عده‏ای گل را معرب کرده جل نوشته‏اند، بر روی ساقه‏های من دو نوع خار یکی خمیده و نسبتاً بزرگ ونک تیز و یک نوع خار کوچک ظریف وجود دارد. قسمت مورد استفاده من غنچه‏های رسیده ناشکفته بدون کاسه گل آن است، چیدن غنچه‏های گل من بایستی موقعی باشد که غنچه رسیده و در شرف باز شدن است. پس از چیدن، گلبرگها را سوا کنید و در سایه خشک کنید و بعد آن را در شیشه سر بسته نگاهداری نمایید و نگذارید حشرات در روی آنها رخنه کرده و تخم‏گذاری کنند. بهترین گل سرخ آن است که گلبرگ آن پس از خشک شدن کاملاً قرمز بوده و طعم قابض، بوی خوش آن و خاصیت ضد عفونی کننده‏ی آن است و به همین جهت برای مسلولین داروی ارزنده‏ای می‏باشد. گلبرگهای من برای درمان اسهالهای مزمن، رفع ترشحات زنانه، اخلاط خونین و خونریزیهای عادی تجویز می‏شود... گل من مقوی روح، نشاطآور، ضدعفونی کننده، مسهل و مسکن صفرا و بلغم است و چون سی گرم گلبرگ تازه مرا بخورند، مسهل خوبی است، و چنانچه گفته شد گلبرگهای خشک شده قابض بوده و این خاصیت در غنچه‏های آن زیادتر است. چکاندن عصاره آب من در بینی در درمان درد سر و درد گوش موثر است. بوئیدن گل من مقوی قلب و دماغ بوده و خوردن آن جهت قلب و ریه و معده، جگر، کلیه، روده‏ها و رحم مفید بوده و مخصوصاً برای درمان خونریزی سینه نافع است. خوردن شش گرم آن تب را پایین می‏آورد و برای درمان تب ربع مفید است. پاشیدن گلبرگهای خشک من روی زخم، آنها را ضد عفونی کرده و التیام می‏دهد. ضماد آن را جهت درمان زگیل و لکه‏های جلدی و روییدن گوشت تازه و تحلیل ورمها توصیه کرده‏اند. حمول گرد خشک گلبرگهای من ترشحات رحم را از بین برده و بوی بد رحم را از بین می‏برد. مالیدن گل من در حمام بر بدن جهت رفع بوی بد عرق سودمند است. ضماد تازه گلبرگهای من جهت خارج ساختن خار و پیکان از بدن و زخم زیر بغل و کشاله ران و رفع بوی دهان نافع می‏باشد. خوردن کوبیده میوه من با آب جهت خونریزی سینه و درمان اسهال تجویز می‏شود. مقدار خوراک من یک فنجان دمکرده، ده تا بیست در هزار از گلبرگهای من قبل از غذاست و شربت من از 30 تا 60 گرم گلبرگ و مقداری قند در یک لیتر آب به دست می‏آید. برای استعمال خارجی می‏توان از جوشانده غلیظ من جهت مضمضه و غرغره و شستن زخمها استفاده کرد.
برای شستشوی چشم بایستی از جوشانده من در آب مقطر استفاده کرد. ضماد برگ درخت گل سرخ جهت ورم نشیمنگاه مفید می‏باشد.