سوال – در مورد مشکلات روحی بلوغ زودرس توضیحاتی بفرمایید .
پاسخ – در دوران بلوغ بچه دچار بحران می شود . بچه از دوران کودکی می خواهد وارد دروه ی بزرگسالی بشود . گاهی احساس می کند که بچه است و گاهی احساس می کند که بزرگ است . مادر و پدر حرکات کودکانه اش را قبول نمی کنند و می گویند که تو بزرگ شده ای . وقتی بچه می خواهد تصمیمی بگیرد ، پدر و مادر می گویند که تو بچه هستی و این یک دوگانگی برای بچه بوجود می آورد . از آن طرف وقتی شیطنت می کند می گویند که تو بزرگ شده ای و از آن طرف وقتی می خواهد برای خودش تصمیم بگیرد ، او را قبول ندارند . پدر و مادر در اینجا خودشان هم دچار تناقض هستند که این بچه است یا بزرگ ؟ بچه ها در این دوران مقداری پرخاشگر می شوند و یک مقدار توقعات پیدا می کنند ، احساس بزرگی دارند و می خواهند تصمیم گیرنده باشند . پدرو مادر باید یک مقدار با آنها کج دار و مریز رفتار کنند . با آنها منطقی تر صحبت کنند زیرا او دیگر بچه نیست و برای هر چیزی علت می خواهد و ما باید برای آنها علتها را بیان کنیم . از نظر امر و نهی خیلی بچه را تحت فشار قرار ندهند و سعی کنند که خطرات اجتماعی را برای آنان باز کنند یعنی باید ارتباط نزدیکتری با بچه ها داشته باشند و بیشتر با آنها صحبت بشود . و این بحران را احساس کنند که هیجانات بلوغ هست . مسئله ی تناقض بین کوچکی و بزرگی است . بچه را خیلی مستبدانه اداره نکنند . از آن طرف خطراتی هم برای یک جوان در اجتماع وجود دارد تا او عقل رس بشود . باید خطرات را بطور غیر مستقیم برای آنها بازگو کنند . در بلوغ زودرس به ای معنا نیست که بچه از نظر ورحی بالغ بشود یعنی از نظر روحی همان بچه است و واقعا متوجه نیست زیرا بچه از نظر بدنی بزرگ شده است از نظر عقلی بزرگ نشده است . یک بچه ی شش ساله همان بچه ی شش ساله است ، بدنش تغییر کرده شبیه بزرگسال می شود ولی خودش کوچک است . بخاطر همین کودکی اش را از دست می دهد . او بادی باز یهای بچه گانه و شیطنت بکند ولی از او انتظار رفتار بزرگسالان را دارند .