در زمان قدیم معمول بوده که میمون به جهت بازی همراه خود به سفر می‏برده‏اند. گویند روزی به واسطه طوفان شدید، میمونی از کشتی در دریا افتاد، در نهایت قلق و اضطراب می‏خواست خود را از گرداب ممات به ساحل نجات کشاند و ممکن نمی‏شد. نهنگ با فرهنگی که همواره غریقان را خلاصی می‏داد به گمان آن که انسان است او را گرفته به طرف ساحل برد؛ از او پرسید آیا شما از مردم این مملکت هستید؟
جواب داد: بلی از خانواده‏های اصیل قدیم این شهر می‏باشم! نهنگ گفت: آیا سلطان این محل را می‏شناسید؟ جواب داد: بلی او از رعایای ما بود! نهنگ در غضب آمده آن لاف زن دروغگو را به دریا غرق کرد.
نتیجه‏
دروغ بدترین صفات و شوم‏ترین اخلاق است، همیشه دروغگو خوار و در نظرها بی مقدار است، بلکه بعضی اوقات شخص را به مهلکه می‏اندازد و گفته‏اند هر که بالاتر از مقام خود می‏نشیند او را پایین‏تر از مقام او می‏نشانند و بر عکس را بر عکس.