آورده‏اند که پیره زالی، مرغی داشت که هر روزه تخمی می‏گذاشت.
روزی با خود تصور نمود که اگر در آب و دانه و پرورش و لانه او کوشش مضاعف نماید، آن مرغ هم تخم را مضاعف کند؛ لهذا زیاده از معمول به او خورانید و فوق مرسوم او را پرورانید، ماکیان آن قدر فربه و سمین شد که از گذراندن تخم باز ماند.
نتیجه‏
وقتی که عملی مرتب و منظم است ما نباید به آن دست بزنیم، مبادا آن نظم اول بر هم خورده، قادر بر ترتیب نظم ثانی نشویم.