شخصی را حکایت نمایند که در زمستان ماری عظیم الجثه را دید که در بیابان از شدت سرما افسرده و مثل مرده افتاده است، آن را برداشته به خانه آورد و نزدیک آتش گذاشت و آن را به مهربانی گرم می‏کرد، که ناگاه مار به حرکت آمد و به طرف اهل و عیال او حمله‏ای سخت نمود و فریاد و غوغای سخت از ایشان بلند شد. آن مرد بر آشفت چکش بزرگی بر گرفته و بر سرش بکوفت و گفت: ای بد ذات این بود سزای من که بر تو رحم کردم، الحق که برای تو مرگ حق است و رحم کننده‏ات به هر نوع ملامت مستحق.
نتیجه‏
فرزند ناخلف از هر بلیه صعب‏تر است و اولاد نجیب از هر عطیه نیکوتر، و اصلاح آن‏ها با صلاح پدر و مادر و معلم و همنشین است که هر چه از آنان بیند یاد گیرد و طبیعت ثانوی او گردد. پس ما باید همیشه اوقات، مراقب و مواظب اطفال خود باشیم که ایشان قول سخیف و فعل شنیع از کسی مشاهده ننمایند.