جِماعُ المُروءَةِ أَن لا تَعمَلَ فِى السِّرِّ ما تَستَحيى مِنهُ فِى العَلانيَةِ؛
اساس مردانگى، اين است كه در پنهان، كارى را نكنى كه در آشكار از انجام آن شرم داشته باشى.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 259 ، ح 5509
ادامه مطلب
جِماعُ المُروءَةِ أَن لا تَعمَلَ فِى السِّرِّ ما تَستَحيى مِنهُ فِى العَلانيَةِ؛
اساس مردانگى، اين است كه در پنهان، كارى را نكنى كه در آشكار از انجام آن شرم داشته باشى.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 259 ، ح 5509
يُسْتَدَلُّ عَلَى مُرُوَّةِ الرَّجُلِ بِبَثِّ الْمَعْرُوفِ وَ بَذْلِ الْإِحْسَانِ وَ تَرْكِ الِامْتِنَان
نشانه مردانگى انسان، به همه نيكى كردن و احسان نمودن و منت نگذاشتن است.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 384 ، ح 8735
اَلمُروءَةُ اجتِنابُ الرَّجُلِ ما يَشينُهُ و َاكتِسابُهُ ما يُزَيِّنُهُ؛
مردانگى، دورى كردن انسان است از آنچه مايه ننگ اوست و به دست آوردن آنچه كه باعث آراستگى اوست.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 258 ، ح 5491
اَلمُروءَةَ اسمٌ جامِعٌ لِسائِرِ الفَضائِلِ و َالمَحاسِنِ؛
مردانگى، نامى است كه همه بزرگواريها و خوبيها را در بر مى گيرد.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص258 ، ح5477
خَرَجَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام عَلَى أَصْحَابِهِ وَ هُمْ يَتَذَاكَرُونَ الْمُرُوءَةَ فَقَالَ أَيْنَ أَنْتُمْ مِنْ كِتَابِ اللَّهِ قَالُوا يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فِي أَيِّ مَوْضِعٍ فَقَالَ فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ- إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ فَالْعَدْلُ الْإِنْصَافُ وَ الْإِحْسَانُ التَّفَضُّل
امام على عليه السلام بر یارانش عبور كردند كه درباره مروت صحبت می کردند. فرمودند: آيا خداوند در كتاب خود پاسخ شما را نداده است، گفتند ای امیر المومنین در کجا؟ فرمودند آن جا كه مى فرمايد: «همانا خداوند به عدل و احسان فرمان مى دهد؟» عدل، انصاف است و احسان، نيكى و بخشش.
معانی الاخبار ص 257 ، ح1
يا على: لا يَخدِمُ العِيالَ إلاّ صِدّيقٌ أَو شَهيدٌ أَو رَجُلٌ يُريدُ اللّه بِهِ خَيرَ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ؛
يا على: به خانواده خود خدمت نمى كند مگر صدّيق يا شهيد يا مردى كه خداوند خير دنيا و آخرت را براى او مى خواهد.
جامع الاخبار(شعیری) ص103
إِنَّ اللّه كَتَبَ القَتلَ عَلى قَومٍ و المَوتَ عَلى آخَرينَ و َكُلٌّ آتيهِ مَنيَّتُهُ كَما كَتَبَ اللّه لَهُ فَطوبى لِلمُجاهِدينَ فى سَبيلِهِ و َالمَقتولينَ فى طاعَتِهِ؛
براستى كه خداوند براى گروهى كشته شدن را مقدر فرموده و براى ديگران مردن را. هر گروهى با همان سرنوشت كه خداوند مقدر كرده است مى رسد. پس، خوشا به سعادت مجاهدان در راه خدا و كشته شدگان در راه طاعت او.
شرح نهج البلاغه(ابن ابی الحدید) ج3، ص184
مَن سألَ اللهَ الشَّهادَةَ بِصِدقِ بَلَّغَهُ اللهُ مَنازلَ الشُّهَداء وَ إن ماتَ عَلَی فِراشِهِ.
هر که صادقانه از خدا شهادت مسألت کند خداوند او را به جایگاه شهیدان می رساند حتی اگر در بستر خود بمیرد.
بحارالانوار(ط-بیروت) ج 67 ، ص 201
مَنْ مَشَى إِلَى ذِي قَرَابَةٍ بِنَفْسِهِ وَ مَا لِهِ لِيَصِلَ رَحِمَهُ أَعْطَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَجْرَ مِائَةِ شَهِيد
هر كس با جان و مال خود در راه صله رحم كوشش كند، خداوند عزّوجلّ پاداش يكصد شهيد به او مى دهد.
من لايحضره الفقيه ج 4، ص 16
حُسْنُ الْخُلْقِ فى ثَلاثٍ: اِجْتِنابُ الْمَحارِمِ وَ طَـلَبُ الْحَلالِ وَ التَّـوَسُّعُ عَلَى الْعِيالِ؛
خوش اخلاقى در سه چيز است: دورى كردن از حرام، طلب حلال و فراهم آوردن آسايش و رفاه براى خانواده.
مجموعه ورام ج 1 ، ص 90 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 68، ص 394، ح 63