بعضی مهمونیا انقدر خاطراتی و شیرینه که تامدتها آدم تو حال و هواشه و نمی تونه فراموشش کنه !

نمی دونم این یک ماهی که مهمون خدا بودیم چه حس و حالی داشتی ؟

روزای آخر دلت نگرفته بود؟

برات جدایی سخت نبود ؟

شاید خدا برخلاف خیلی از میزبانای دیگه اگه بعد یک ماه بازم بریم در خونش در بزنیم ، حسابی به استقبالمون بیاد ،

تازه شاید به فرشته هاشم مباهات کنه :

که ببینید این بنده ام این بار نه برای سحری خوردن که برای مناجات با من سحر گاه بیدار شده ،

ببینید این بار نه مثل خیلیا که ماه رمضون یک ختم قرآن می کنن، که با قرآن انس گرفته،

ببینید با اینکه شب قدر نیست بازم رفته زیر سایه ی قرآن  و به کسایی که دوستشون دارم قسمم میده ،

ببینید....

اگه هنوزم مهمون خدایی خیلی خیلی التماس دعا