قرآن، دعاهاى بسیارى را از حضرت ابراهیم نقل نموده است. امّا تنها در دو مورد، آن حضرت براى  نسل وذرّیه اش دعا نموده است، یکى رهبرى امّت و دیگرى اقامه نماز،که مى فرماید

«ربّ اجعلنى مقیم الصلوة و من ذریّتی»( ابراهیم، ٤٠)

پروردگارا! من و ذریّه ام را از به پا دارندگان نماز قرار ده.

جالب این است که حضرت تنها به دعا قناعت نکرد و براى رسیدن به این آرزو قیام و هجرت کرد،  آوارگىهائى را به جان خرید تا نماز را به پا داشت.