سالهاپیش،حدودا سال78 با طلبه جوانی آشنا شدم که سرشار از هوش ونبوغ وتلاش و پشتکار بود.کسی که به مرور زمان دلسوزی و مردم داریش برایم روشن واشکار شد.طلبه ای که مورد تحسین اساتید بزرگ خود در حوزه ی علمیه قم بود.
این دوست عزیز ما،جناب حجت الاسلام والمسلمین عبدالحمید خدری نام دارد که البته دوستان ونزدیکان به وی امیر نیز می گویند.
روحانی جوانی که با دلسوزی امورات مردم را در حد توان پیگیری و مشکلات آنان را بدون هیچ چشمداشتی حل می کند.
کسی که عزمی جزم برای برخورد با کسانی دارد که آسایش و آرامش مردم را با اعمال خود به مخاطره می اندازندو نیز قصد جلوگیری از رانت خواری و ویژه خواری ها را دارد.وایشان این قاطعیت و جدیت خود را در احکامی که در مسند قضا صادر واجرا می کند به خوبی نشان داده است و در کنار این قاطعیت با مظلومین مهربان بوده ویاور آنان است.
چند وقتی است که حاج آقا خدری در راستای حل مشکلات مردم زادگاه خویش با تلاش بیشتری گام بر می دارد و برای تحقق آرمان های خود جهت ساختن گناوه ودیلمی که مردم آن خطه انتظارش را دارند اعلام کاندیداتوری کرده و امیدوار است که بتواند با رای قاطع این مردم شریف ،در مجلس شورای اسلامی مدافع حقوق آنان باشد.
امیدواریم که ایشان بتوانند در مسیر سخت ودشواری که گام بر می دارند با حمایت مردم شریف گناوه ودیلم و حومه موفق و پیروز باشند.