روح الله حبيبيان

وقتی که بشر به فکر تهیه رخت و لباس برای خود افتاد یعنی دقیقاً یک هفته پس از آن‌که اجداد غارنشین ما به فکر خلاص شدن از شر لخت بودن افتادند و لباس‌هایی برای بدنشان دست و پا کردند، تازه متوجه شدند که این لباس‌ها کثیف شده و باید یک جوری آن‌ها را شست (حتماً مستحضرید که در آن دوران تهیه لباس جدید خیلی دشوار بوده!) و چون انسان‌های اولیه، قبل از آن، دست و صورت‌شان را با آب شسته بودند از این خاصیت مهم آب آگاه بودند! پس مرد غار (با زبان مخصوص عربده‌ای خودش) رو به زن غار کرد و گفت «هی زن! برو این لباس منو تو آب چشمه بشور.» زن که می‌خواست یه طوری از زیر این کار فرار کنه (آخه زن‌های اولیه مثل زن‌های امروزی حرف‌شنو و فداکار نبودند!؟) مِن و مِنّی کرد و... که ناگاه با گرز سنگی مرد مواجه شد و ناچار لباس‌های او را برداشت و عازم چشمه شد و بدین ترتیب نه تنها اولین رخت‌شویی در عالم رخ داد بلکه مسئول مستقیم این کار خطیر هم تعیین شد (پایان داستان باستانی ما!)

گفتیم برای تغییر ذائقه بد نیست در صفحه احکام هم گاهی نوآوری‌هایی داشته باشیم اما فارغ از این شروع داستانی باستانی، همواره یکی از امورات داخلی در هر خانه و خانواده، شست‌وشو و نظافت لباس‌ها و پوشاک اهل خانه بوده و هست؛ البته این فرایند هم، مانند هر چیز دیگر در طول زندگی بشر مسیری را به سوی سهل و آسان‌تر شدن طی کرده و خدا می‌داند در طول قرن‌ها از دوران بشور و بساب لباس‌های ضخیم و خشن سابق در کنار نهرها و چشمه‌ها تا شست‌وشوی تمام اتوماتیک امروز چه بر سر طایفه شریف رخت‌شویان آمده اما در هر حال، آن‌چه امروز به امری معمولی و متداول بدل شده و حضور قطعی خود را در هر خانه‌ای تحمیل کرده همین ماشین‌های محترم لباس‌شویی هستند که حالا همه آن زحمت طاقت‌فرسا را بر عهده گرفته‌اند!

دستش را در دست فشرد. بالا آورد. آن‌قدر که نوشتند «علی(ع) را روی دست بلند کرد.»

رو به جماعت گفت «ای مردم! چه‌کسی به اهل ایمان از خودشان سزاوارتر است؟» صدای جمعیت بلند بود که می‌گفتند: خدا و رسولش، ای پیامبر خدا!

بعد فرمود: همانا خداوند مولای من است و من مولای مومنین، و به آن‌ها از خودشان سزاوارترم.

آن‌گاه اشاره به علی(ع) کرد که هنوز دستش ميان دست او بود؛ پس هر کس من مولای اویم، این علی مولای اوست...

بعد دست به دعا گشود «و خوارکنندگانش را خوارگردان و او را معیار، میزان و محور حق و راستی قرار بده.»

آخر سر به همه تکلیف فرمود «آن‌ها که حاضرند این مسأله را به گوش آن‌ها که غایب‌اند برسانند.»¹

***

اول از همه خودش با علي بیعت کرد. به همه نیز سفارش کرد با او به عنوان «امیرمؤمنان» بیعت کنند. فرمود «من با خدا بیعت کردم و علی(ع) با من. من از سوي خدای متعال، شما مردم را برای بیعت کردن با علی(ع) فرامی‌خوانم و مأمورم از شما برای علی بیعت بگیرم.»

بیعت مردها تا غروب طول کشید. می‌گفتند «تبریک، تبریک ای امیرمؤمنان.» نوبت بیعت زن‌ها هم بعد از نماز مغرب و عشا بود. بيعت تا پاسی از شب طول كشيد.

مقام معظم رهبری

اسیر تجملات و تشریفات و چشم و هم چشمی‌ها نشوید. خودتان را در دام مسابقه مادی در امر زندگی نیندازید. هیچ‌کس در این مسابقه، خوشبخت و کامیاب نمی‌شود. این ظواهر زرق و برق‌دار زندگی شخصی، این‌ها هیچ‌کدام انسان را نه خوشبخت می‌کند، نه دلشاد و راضی می‌کند. اصلاً انسان هر چه گیرش می‌آید، باز چیز بیشتری را می‌خواهد. در حسرت یک چیز بهتری است.

در شرع مقدس هست ـ العفاف و الکفاف ـ به همان زندگی که بشود گذارند و انسان محتاج کسی نباشد و در عسرت نباشد، این جور پیش ببرید.

زندگی تشریفاتی، زندگی تجملاتی، زندگی اشراف‌منشی، زندگی پرخرج و زندگی مصرفی، انسان‌ها را بدبخت می‌کند. این خوب نیست. زندگی باید با کفاف و راحت بگذرد نه پر خرج و مسرفانه. این دو تا را بعضی‌ها چرا با هم اشتباه می‌کنند؟ با کفاف یعنی محتاج کسی نباشند و بتوانند زندگی‌شان را اداره کنند؛ بدون احتیاج به هیچ‌کس. دلخوشی هم باید داشته باشند والا زندگی با درآمد زیاد و مخارج زیاد و تشریفات که خوب نیست. این‌ها اصلاً راحتی نمی‌آورد، دلخوشی نمی‌آورد.

اول زندگی را ساده‌ بردارید، هرچه می‌توانید در این جهت سعی کنید؛ البته اعتقاد نداریم که افراد بایستی بر عیال خودشان، بر نزدیکان خودشان سخت‌گیری‌های تنگ‌نظرانه بکنند. این عقیده را نداریم، اما عقیده داریم که همه از روی عقیده و ایمان و عشق و دل خودشان به یک حدی قانع باشند.

صلوات بر پیامبر(ص) و خاندان پاک او یادکرد پیوسته خداوند متعال و فرشتگان است. در آیه 56 سوره احزاب، خداوند ما را به صلوات بر محمد و خاندان او فرمان داده است. یکی از اعمال روز غدیر بسیار صلوات فرستادن است. امام رضا(ع) در وصف این روز فرموده­اند: «[روز غدیر] روز صلوات فرستادن فراوان است.»¹ امام صادق نيز فرمودند «سزاوار است [روز غدير] صلوات بسيار فرستاده شود.»²

كلمات صلوات

برخي از عالمان علم حروف مي‌گويند: صلوات ـ كه در عربي به صلوه‌ نوشته مي‌شود ـ مركب از اين كلمات است. صاد صلوات از «صمد» است. لام آن از «لطيف»، واو آن از كلمه «واحد»، و هاء صلوات از واژه‌ »هادي» گرفته شده است، و همه اين كلمات از اسماء خداوند هستند. مي‌گويند: صلوات يعني تسليم شدن، يعني تسليم نمايد خود را براي كسي كه خدا را وصي و خليفه خود گردانيده است.

معناي صلوات

از امام كاظم‌(ع) دربارة آية «ان‌ الله و ملائكته يصلون علي النبي يا ايها الذين آمنوا صلّوا عليه و سلّموا تسليما؛ خدا و فرشتگان بر پيامبر درود مي‌فرستند. اي كساني كه ايمان آورده‌ايد بر او درود فرستيد و سلام گوييد و كاملاً تسليم (فرمان او) باشيد.» پرسيدند، فرمود «درود فرستادن خدا نوعي رحمت از سوي اوست و درود فرشتگان ستايشي است از آنان نسبت به رسول خدا، و درود مؤمنان دعايي از آنها براي پيامبر(ص)»³

        * الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه امیرالمومنین علی‌بن‌ابی‌طالب. برکات برکه غدیر گوارایتان باد.

* زمانه بر سر جنگ است يا علي مددي

مدد ز غیر تو ننگ است یاعلی مددی

 محبت مولا بر سرتان.

* عيد سعيد غدير، ابلاغ واپسين رسالت خورشيد، بر ره‌روان ولايت مبارك.

* علی یعنی تمام آفرینش / علی یعنی چراغ راه بینش / علی یعنی عدالت، رادمردی / علی یعنی علاج دردمندی

* غدیر، سرچشمه جاری ولایت مبارک باد.

* یا علی ذاتت ثبوت قل هوالله احد / نام تو نقش نگین امر الله الصمد / لم یلد از مادر گیتی و لم یولد چو تو / لم یکن بعد النبی مثلت له کفوا احد

* دل مؤمن یک یاعلی بگوید در ملکوت میلیون‌ها صدا یاعلی می‌گویند.

* اوصاف علی به هر زبان باید گفت / این ذکر به پیدا و نهان باید گفت / در جشن ولی‌عهدی مسعود علی / تبریک به صاحب‌الزمان باید گفت.