خنده

آداب حرف زدن در سيره امامان

پيامبر اكرم صلّي اللّه عليه و آله فرمود: هنگامي كه موسي بن عمران عليه السلام با خضر عليه السلام ملاقات كرد موسي عليه السلام به وي گفت: مرا موعظه كن. خضر گفت: اي كسي كه جوياي دانشي! بدان كه گوينده كمتر از شنونده خسته مي‌شود، پس هيچ گاه اهل مجلس خود را خسته مكن. بحار / 1 /2 26

1 اثر كم سخن گفتن
قال علي عليه السلام: ان احببت سلامة نفسك و ستر معايبك فاقلل كلامك و اكثر صمتك يتوفّر فكرك و يستيز قلبك. غرر الحكم / 3725
اگر سلامت نفس و وجودت و نيز پوشانده ماندن عيوبت را دوست داشتي گفتارت را کم کن و سکوتت را بسيار تا آنکه انديشه‌ات بسيار و دلت روشن شود و مردم از دست تو در امان باشند.

2 اثر زياد سخن گفتن
قال علي عليه السلام: من كثر كلامه كثر خطاؤ ه و من كثر خطاؤ ه قلّ حياؤ ه و من قلّ حياؤ ه قلّ ورعه و من قلّ ورعه مات قلبه و من مات قلبه دخل النار. بحار / 71 / 286

منبع:http://fann-e-bayan.blogfa.com

مهمترین رهنمود اسلام درمورد غذا خوردن :
نخستین و مهمترین رهنمود اسلام اینست که :
آنچه انسان مصرف می کند باید از راه مشروع تهیه شده و حلال باشد .
دوم: آداب غذا خوردن
آنچه رعایت آنها در هنگام غذا خوردن سفارش شده است :
الف: تدبر در اینکه انواع خوراکیها چگونه در نظام هستی پدید آمده اند .
ب: آغاز خوردن غذابا نام ویاد خدا
ج :آغاز کردن غذا با نمک ( در صورتیکه فرد سالم بوده و نمک برایش ضرر نداشته باشد .
د: آغاز کردن از سبک ترین غذاها
ه : نخوردن غذای گرم و خوردن غذای نیمه گرم قبل از سرد شدن
و:خوردن با دست راست
ز : کوچک گرفتن لقمه
ح:خوب جویدن غذا
ط: طولانی کردن نشستن برسر سفره
ی:گرامی داشتن نان و نگذاشتن آن زیر ظرف غذا
ک: دست کشیدن از خوردن غذا پیش از سیر شدن کامل و در حالی که قدری از اشتها با قی است .
ن: خوردن از قسمت جلوی خود
ل: نگاه نکردن به لقمه دیگران
ر:رعایت حقوق دیگران در آنچه برسر سفره است .
ق: آغاز شدن غذا به وسیله کسی که صاحب سفره است و یا کسی که بزرگتر مجلس است .
و: ادامه دادن صاحب سفره به خوردن تا سیر شدن همه کسانی که بر سر سفره نشسته اند .
ز: بلند شدن از سر سفره ،قبل از برچیدن آن
آنچه هنگام غذا خوردن باید ترک کرد :
الف : زیاده روی در کیفیت و کمیت غذا
ب: نکوهش غذایی که نسبت به آن بی میل است .
ج: دمیدن در غذا
د: خوردن با دست چپ
ه : خوردن با یک انگشت یا دو انگشت
و : بلند آروغ زدن
ز: پاک کردن زیاداستخوانها
ح:آب خوردن در میان غذا
ط: آب خوردن ،پس از خوردن گوشت
ی: خوردن ،در حال سیری
سوم : حالاتی که غذا خوردن در آن حالات نهی شده است :
غذا خوردن به شیوه متکبران مثلاً در حال "تکیه زده " ،" خوابیده به شکم " ، " دراز کشیده " ،" ایستاده" همچنین غذا خوردن درحال راه رفتن و جنابت نیز بسیار نهی شده است .
چهارم : توصیه به هم غذا شدن با دیگران

منبع:http://www.akairan.com

منبع:http://www.parsine.com

1.همانا اول چيزي است كه بنده نسبت به آن محاسبه مي شود ؛ اگر نماز

قبول شود ، ساير كارها هم قبول مي شود .

                                                      امام باقر(ع) -بحار الانوار ، جلد۸۳،ص۲۵

2.هرچیزی چهره ای دارد و چهره ی دین شما,نماز است.  

                                        پیامبر اعظم-منتخب میزان الحکمه-حدیث3591

3.هرکه نمازش, او را از کار زشت و ناپسند باز ندارد,جز بر دوری او از خدا

افزوده نشود .

                                 پیامبر خدا-ص-منتخب میزان الحکمه –حدیث 3599

4.خداوند نماز را به منظور دور کردن انسان از کبر واجب فرمود .

                                  فاطمه زهرا-س-منتخب میزان الحکمه-حدیث 3603

5.اگر نمازگزار می دانست که چه هاله ای از جلالت خدا او را فرا  میگیرد  ,

دوست نداشت که سر از سجده اش بردارد.                                        

                                      امام علی-منتخب میزان الحکمه-حدیث 3608

6.برتری نماز اول وقت به آخر وقت ,مانند برتری آخرت بر دنیاست .

                                           امام صادق-ع-میزان الحکمه –جلد5-ص401

7. کسی که نماز صبح نخواند , قرآن از او بیزار است ؛

 هرکه نماز ظهر را ترک کند , پیامبران الهی از او بیزارند ؛

هرکه نماز عصر را ترک کند , فرشتگان از او بیزارند ؛

و آن که نماز مغرب را نخواند , دین از او بیزار است؛

و کسی که نماز عشاء را ترک کند , خدای جهان از او بیزار است .

                     پیامبر اعظم (ص)اسرار الصلوۀ ,عبدالحسین تهرانی-ص34

8 . ما به فرزندانمان دستور می دهیم که از سن پنج سالگی نماز بخوانند و

شما فرزندان خود را از هفت سالگی به نماز خواندن تمرین  دهید .           

                                             امام باقر(ع) ,وسایل الشیعه , جلد3, ص12

9 . وقتی امام رضا (ع) باخبر شد پسری هشت ساله گاهی یک یا دو روز نماز

نمی خواند , با تعجب فرمود :

       سبحان الله ... او هشت ساله است و نماز را ترک می کند .                   

                                                                وسایل الشیعه-جلد3,ص13

10.علامه امینی مدت سه شب در حرم امام رضا (ع) بود و هرشب هزار

رکعت نماز می خواند , به او گفتند : شما خسته نمی شوید؟ فرمود: مگر

ماهی از شنا خسته می شود که من از نماز خسته شوم؟!

                  (حبیب و محبوب , ص48 , استاد قرائتی در شبکه یک سیما )

11 . شهید مهدی زین الدین به نماز اول وقت بسیار اهمیت می داد , پس از

شهادتش یکی از برادران او را در عالم رویا دید که مشغول زیارت خانه ی

خداست ,عده ای هم دنبالش بودند , پرسیده بود : شما این جا چه کاره اید؟

گفته بود : بخاطر آن نمازهای اول وقت که خوانده ام , در این جا فرماندهی

اینها را به من واگذار کرده اند .             

                                                                         افلاکی خاکی –ص 21

12. شهید بهشتی زمانیکه نوجوان 16 ساله بود دو رکعت نماز می خواند و

می گفت : خدایا, مرا جوری تربیت کن  که جهان اسلام از من منفعت ببرند و

بتوانم برای جهان اسلام  مفید و مثمر ثمر باشم .

                                                          استاد قرائتی در شبکه یک سیما

13 . کسی که نمازش را ضایع کند , اعمال دیگرش را بیشتر ضایع خواهد

کرد .

                                 امام علی(ع) مستدرک الوسایل – جلد 1,ص172

14.علامه طباطبائی و آیۀ ا... بهجت از مرحوم آقای قاضی طباطبایی نقل

کردند که ایشان می فرمود : اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به

مقامات عالیه نرسد , مرا لعنت کند .

                                                 در محضر بزرگان ,محسن غرویان ,ص99

15 . خانم مسیحی می گوید: نماز جماعت یک روحانی شیعه, مرا به دین

اسلام مشرف کرد .آنقدر عالی نماز خواند و مناجات با خدا کرد که من عاشق

اسلام شدم .                    روزنامه ی صبح صادق, مورخه 17/10/86

16.رفقای حضرت امام خمینی به ایشان عرض کردند بیا برویم تفریح در

اطراف قم , فرمود: با دو شرط می آیم : 1. غیبت نشود و 2. نماز اول وقت

ترک نشود .                                    جبهه و جهاد اکبر-استاد مظاهری

17.هیچ چیز مانند نماز ,بینی شیطان را به خاک نمی مالد . 

                                                 امام مهدی(عج)بحار الانوار ,جلد53,ص182

18.امام حسین (ع) در روز عاشورا هم مستحباتش را کم نکرد , اذان و اقامه

گفت , و به جماعت خواند و در اول وقت هم خواند و روز عاشورا 30تیر خورد تا

34کلمه ی نماز را اقامه کند .

                             استاد قرائتی در شبکه یک سیما. مورخه 20/11/84

19.از امام سجاد پرسیدند: فرزندان پدر شما چقدر کم اند؟! فرمود: شگفتا ,

چگونه خودم به دنیا آمده ام , او در هر شبانه روزی هزار رکعت نماز می

خواند .                                 فرهنگ جامع سخنان امام حسین .ص 755

20 . هرکه پنج نماز را باجماعت بخواند , به او گمان نیک برید .

                                             پیامبر خدا-منتخب میزان الحکمه-حدیث3653

21 . هرکه به پدر و مادر خود , گرچه به وی ستم کرده باشند , با نگاه

دشمنانه بنگرد , خداوند نمازش را نمی پذیرد .  

                                   امام صادق (ع)منتخب میزان الحکمه –حدیث 3628

منبع:http://goftarebozorgan.blogfa.com

اسلام دینی است که برای همه زوایای زندگی بشر برنامه دارد و تعادل در همه امور را به پیروان خود توصیه می نماید. از طرفی استفاده و بهره‏ مشروع از نعمت هاى الاهى و زیبایی هاى زندگى را جایز دانسته، و از سویی دیگر اسراف و زیاده ‏روى و ضایع نمودن نعمت ها را حرام و ناروا مى‏داند؛ این مسئله بدان دلیل است که هر مسلمانی به تناسب امکانات، توانایى و کارآیى خود، در برابر جامعه مسئولیت دارد و این مسئولیت پذیری او را دارای صفات نیک اخلاقی می گرداند، در غیر این صورت فرد اسراف کار خواهد بود و از اجراى مسئولیت و تعهدات اجتماعى خود بازمى‏ماند و دچار عادت های سوء اخلاقی می شود که از این رهگذر بر پیکر جامعه ضربه مى‏زند.

برای روشن شدن موضوع اسراف و تبذیر نخست این دو واژه را تعریف نموده و تفاوت آن دو را بیان می نماییم، آن گاه به زوایای این مسئله با توجه به تعالیم و آموزه های دینی می پردازیم.

اسراف

اسراف یعنی زیاده روی و تجاوز که معنای مقابل آن قصد و میانه روی است. راغب اصفهانی در معنای اسراف می‌گوید: «هر کار و عملی را که انسان انجام می‌دهد و از حد و اندازه خود تجاوز و زیاده روی کند آن اسراف است». [1] بنابراین می‌توان این گونه بیان داشت که اسراف هرگونه عمل بیهوده و زیاده روی و تجاوز از حد طبیعی، چه در کیفیت و چه در کمیت می‌باشد. از این بیان معلوم می‌شود که اسراف تنها مربوط به خوردنی­ها و نوشیدنی‌ها و یا در امور اقتصادی نبوده، بلکه اسراف معنایی جامع تر و وسیع تر را در برمی ­گیرد. در حقیقت می‌توان گفت: «اسراف هرگونه تجاوز از حد یا افراط و تندروی و یا وضعیت نامناسب حالات نفسانی و روحیات و صفات غیر معتدل اخلاقی، فرهنگی و اجتماعی افراد در جامعه می‌باشد». [2] این تعریف تکلیف را بسیار سنگین می‌کند؛ زیرا اسراف از حوزه اقتصادی و خوردن و نوشیدن به سایر حوزه‌های دیگر اعمال انسان نیز کشیده می ‌شود.

از گفته های اهل لغت و تفسیر در مورد واژه (اسراف) به دست می آید که با سه ملاک، حدّ معتبر در اسراف - که رعایت آن میانه روی است و تجاوز از آن موجب می شود تا انسان در شمار مسرفین قرار گیرد- تعیین می شود.

1. گناهان و محرّمات شرعی: این بدان دلیل است که حرام ها و معصیت ها خود حدود الاهی اند، و ارتکاب آنها اگر چه بدون صرف مال باشد، اسراف به معنای گناه و تجاوز از دستورهای دینی است.

2. حکم عقل و معیارهای عقلی: این در مواردی است که عقل بر قبح صرف مال در آنها حکم می نماید، به گونه ای که تجاوز از آن به نوعی سفاهت و جهالت است؛ مانند اتلاف و نابود کردن ثروت و یا خرج آن در موارد نادرست و بی فایده که حاکی از نارسایی عقلی و ضعف اندیشه مرتکب این عمل است.

3. عرف جامعه: عرف اجتماعی هم عامل تعیین کننده (حد) در باب اسراف است؛ به عنوان مثال مصرف مال در راه مصالح شخصی و زن و فرزند و یا انفاق آن برای مصالح دیگران، هر کدام محدود به حدی است که عرف جامعه آن را بر اساس اوضاع اقتصادی هر زمان، و بر پایه وضعیت مالی و موقعیت اقتصادی و اجتماعی هر شخص تعیین و تحدید می نماید و همان گونه که کم رَوی از آن، مصداق بخل است و اگر موجب از بین بردن حق واجبی شود، حرام و معصیت است. زیاده روی و تجاوز از آن نیز به معنای خروج از حدّ اعتدال، و ورود به جرگه اسراف کنندگان خواهد بود.

حد در مورد مصارف شخصی و انفاقات، امری است بسته به اعتبار عرفی و بر همین اساس وضعیت افراد نسبت به هم در این مورد متفاوت است؛ به عبارت دیگر حدّ مجازی که عرف اجتماعی برای مصارف شخصی و خانواده تعیین می کند، درباره همه اشخاص یکسان و یک نواخت نیست، بلکه به اندازه تفاوت های مالی و موقعیت های اجتماعی افراد مختلف است؛ لذا ممکن است مصرف مقدار معینی از مال، در یک مورد از شخصی اسراف باشد، در حالی که مصرف همان مقدار در آن مورد، برای شخص دیگری که از وضع مالی و موقعیت اجتماعی بالاتری برخوردار است، اسراف نباشد. [3]

امام صادق (ع) در حدیثی فرمودند: «چه بسا فقیری که اسراف پیشه تر از ثروت مند است! عرض شد: چگونه؟ حضرت فرمودند: ثروت مند از آنچه دارد، خرج می کند و فقیر بدون تمکن مالی اضافه بر شأن خود انفاق می نماید». [4]

تبذیر

هدف از طرح موضوع اسراف در اسلام همان طور که گفته شد جنبه اقتصادی خوردن و یا پوشیدن نیست که اگر این باشد به آن تبذیر گفته می‌شود.

طبرسی (ره) در این باره می‌گوید: «تبذیر پراکندن مال از روی اسراف است و ریشه آن پاشیدن بذر است با این فرق که تبذیر پراکندن یا فاسد و ضایع کردن است ولی اگر این خرج کردن (هرچند زیاد هم نباشد) در راه اصلاح چیزی باشد، آن تبذیر نیست». [5]

با توجه به تعریف تبذیر از طبرسی می‌توان نتیجه گرفت که تبذیر زیر مجموعه اسراف است. در اسراف تلف کردن و ضایع نمودن مال به معنای فراگیرتری است و در برگیرنده مواردی است؛ مانند زیاده ­روی در انفاق ­های شخصی و امور خیر که شامل معنای تبذیر نمی‌شود، اما در تبذیر شامل به هدر دادن و زیاده روی در مصارف خوراکی، و ریخت و پاش زندگی می‌باشد. به بیان دیگر، می‌ توان گفت هر تبذیری اسراف است، ولی هر اسرافی تبذیر نیست. امام صادق (ع) می ‌فرماید: «انّ التبذیر من الأسراف»؛ [6] تبذیر از اسراف است. برای اسراف شاخه‌هایی فرض شده که یکی از آنها تبذیر است.

بنابر آنچه بیان شد، بین واژه اسراف به معنای اقتصادی آن با واژه تبذیر فرق زیادی وجود ندارد و تنها ممکن است در جهت تمایز بین این دو واژه گفته شود که با توجّه به خصوصیات تعابیر لغت شناسان در معنای تبذیر، مقصود از این واژه، تلف و ضایع کردن مال است و زیاده روی در انفاقات شخصی و امور خیر را شامل نمی شود؛ در حالی که اسراف فراگیرتر از آن بوده و در برگیرنده همه موارد، از به هدر دادن و زیاده روی در مصارف شخصی و خانوادگی و انفاق های مستحب می باشد. [7]

امام صادق (ع) و آموزش اعتدال

امام صادق هنگامی که این آیه را تلاوت فرمود: «و آنان که چون انفاق می‌کنند زیاده روی نمی­کنند و بخل هم نمی­ورزند و میان این دو، حدّ وسط را نگه می­دارند»، [8] مشتی سنگریزه برداشت و آن را در مشتش نگه داشت و فرمود: «این همان سختیگری و خسّتی است که خداوند عزّوجلّ در کتاب خود فرموده است». آن گاه مشتی دیگر برداشت و همه آنها را ریخت و فرمود: «این اسراف است.» سپس مشتی دیگر برداشت و قسمتی از آن را ریخت و مقداری را نگه داشت و فرمود: «این حدّ وسط است». [9]

رفتار برادران شیطان

برادران شیطان که همان اسراف­ کاران اند، رفتارهای متعددی دارند و در هر موقعیتی به گونه ­های مختلف بروز می ­کنند. کسانی که با آگاهی و از روی عمد به اسراف می­پردازند، با شیطان همراه اند. کسی که در بیت المال، عمر، هزینه زندگی با آگاهی و علم اسراف می­کند، از پرتو معارف دینی به دور است و نمی ­تواند به صراط مستقیم که رهروانش در پناه لطف الاهی هستند، هدایت شود.

قرآن می فرماید: «وَ آتِ ذَا الْقُرْبى‏ حَقَّهُ وَ الْمِسْکِینَ وَ ابْنَ السَّبِیلِ وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذِیراً، إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کانُوا إِخْوانَ الشَّیاطِینِ وَ کانَ الشَّیطانُ لِرَبِّهِ کَفُوراً»؛ [10] ،« و حق نزدیکان را بپرداز و (همچنین) مستمند و وامانده در راه را، و هرگز اسراف و تبذیر مکن؛ چرا که تبذیرکنندگان برادران شیاطینند، و شیطان کفران (نعمتهاى) پروردگارش کرد

در آیات فوق اسراف کاران برادر و همراه شیطان شناخته شده اند. بنابر این، در این جا می توان گفت هرکسی که مال و دارایى را در غیر مورد آن مصرف کند، کارى شیطانى و نوعى ناسپاسى مرتکب شده است. این امر در روایتی از امام صادق (ع) به خوبی تبیین شده است، آن جا که امام (ع) فرمود: «لقمان به فرزندش گفت: سه علامت برای شخص اسرافگر وجود دارد: می ‌خرد آنچه برای او نیست. (در شأن او نیست)، می‌ پوشد آنچه برای او نیست (برازنده او نیست.)، می ‌خورد آنچه برای او نیست (فراخور حال او نیست)». [11]

زیان هاى فردى اسراف

1. زیان های جسمی: زیاده روی در خوردن و آشامیدن به جسم صدمات زیادی وارد می کند. امروزه به اعتقاد پزشکان پرخوری و بدخوری از مهم ترین موارد ابتلای انسان به بیماری های مختلف است. این نکته ای است که فراوان در سخنان معصومان به آن تأکید شده است. قرآن نیز مؤمنان را از اسراف در خوردن و نوشیدن باز داشته است: «کُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا، إِنَّهُ لا یحِبُّ الْمُسْرِفِین»؛ [12] بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست نمى‏ دارد.

2. خشم خداوند: «انه لایحب المسرفین‏»؛ [13] خداوند اسراف کاران را دوست نمى‏دارد. امام صادق(ع) در این باره فرمود: «ان السرف امر یبغضه الله‏»؛ [14] اسراف مورد غضب خدا است.

3. کاهش برکت: اسراف باعث می شود برکت در زندگی انسان کم شود و در نهایت رخت بربندد: «اِنَّ مَعَ الاسْرافِ قِلَّةَ الْبَرَکَةِ»؛ [15] همانا اسراف همراه با کاهش برکت است.

4. محرومیت از هدایت: خداوند ‏به اسراف کاران مى‏فرماید: «إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کَذَّابٌ‏»؛ [16] همانا خداوند کسى را که اسراف کار و دروغ گو است هدایت نمى‏ کند.

5. فقر: مهم ترین اثر اقتصادى اسراف، فقر است؛ زیرا اسراف کار با اتلاف منابع و سرمایه هایی که عموماً محدودند، موجب تهدید حیات بشر می شود. حضرت على(ع) مى‏ فرمایند: «الْقَصْدُ مَثْرَاةٌ، وَ السَّرَفُ‏ مَتْوَاةٌ»؛ [17] اسراف موجب هلاکت است و میانه روی، مایه زیاد شدن ثروت.

6. هلاکت: اسراف از هر نوعى که باشد انسان را به نابودى مى‏کشد. قرآن مجید این حقیقت را چنین بیان مى‏فرماید: «ثُمَّ صَدَقْناهُمُ الْوَعْدَ فَأَنْجَیناهُمْ وَ مَنْ نَشاءُ وَ أَهْلَکْنَا الْمُسْرِفِین‏»؛ [18] سپس وعده‏اى را که به آنها داده بودیم وفا کردیم، آنها و هر کس را مى‏خواستیم (از چنگال دشمنانشان) نجات دادیم، و مسرفان را هلاک نمودیم.

7. کیفر اخروى: کیفر افرادی که از حدود الاهى تجاوز کرده و اوامر و نواهى خدا را نادیده بگیرند، عذاب اخروى است. قرآن در این‏ باره مى‏ فرماید: «وَ کَذلِکَ نَجْزِی مَنْ أَسْرَفَ وَ لَمْ یؤْمِنْ بِآیاتِ رَبِّهِ وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَ أَبْقى‏»؛ [19] و این گونه جزا مى‏ دهیم کسى را که اسراف کند و ایمان به آیات پروردگارش نیاورد و عذاب آخرت شدیدتر و پایدارتر است.

زیان هاى اجتماعى اسراف

اسراف از جنبه ضررهای اجتماعی داراى پیامدها زیر است:

1. هدر رفتن منابع اقتصادی جامعه: اسراف منابع عظیم جامعه؛ از قبیل نفت، منابع معدنی و مزیت های نسبی اقتصادی هر کشوری را به هدر می دهد، هرچند که منابع و سرمایه های کشور زیاد باشد. علی (ع) می فرماید: « الْإِسْرَافُ‏ یُفْنِی‏ الْجَزِیلَ‏» ؛ [20] اسراف ثروت زیاد را هم به فنا می دهد.

2. سقوط اخلاق اجتماعی: ولخرجى و ریخت ‏و پاش ها، انسان را از مسیر صحیح خارج کرده و به ورطه فساد و تباهى مى‏کشاند، به گونه ای که به سایر همنوعان خود توجهی نکرده و درد و رنج سایر افراد برای اسراف کار اهمیتی نمی یابد.

3. اختلاف طبقاتى: یکى از علل اختلاف طبقاتى در جامعه اسراف است؛ زیرا افرادی با استفاده از درآمد بالای خود، این حق را برای خود قائل می شوند که هر گونه که دوست دارند خرج نمایند، هرچند که موافق شرع و عرف نیز نباشد. براین اساس، خود را از سایر متمایز می دانند و رفته رفته به فاصله طبقاتی در جامعه کمک می کنند.

4. زوال حکومت ها: از دیگر پیامدهای اجتماعی اسراف، زوال حکومت ها است. به اعتقاد ابن خلدون که از دانشمندان جامعه شناس مسلمان است هر حکومتی که دچار اسراف و تبذیر شود، موجب فروپاشی و زوال می شود. [21]

منبع : www.islamquest.net

با توجه به اینکه عامل مهم بسیاری از امراض عدم نظافت دندان با مسواک و خلال است مقررات اسلام در این قسمت ، بسیار جالب توجه است .
پیامبر اکرم (ص ) مى فرماید:
ان الاسنان و هى جوهره صافیه یتلوث بصحبه مضغ الطعام فیغیربها رائحه الفم و یتولد منها الفساد فى الدماغ . فاذا استاک زال عنها الفساد و عادت الى اصلها.(۸۷)
دندانها که صاف و زیبایند واسطه جویدن غذا کثیف و آلوده مى شوند و کم کم بوى دهان تغییر مى یابد و ایجاد فساد در قواى دماغیه مى نماید. وقتى که انسان مسواک نماید فساد از بین مى رود، و دندان دو مرتبه تمیز و پاکیزه مى گردد.
و نیز مى فرماید:
تخللوا فانها من النظافه ، و النظافه من الایمان ، و الایمان مع صاحبه فى الجنه (۸۸)
دندانهاى خود را خلال کنید، زیرا خلال کردن جزء نظافت است و نظافت از ایمان است و شخص با ایمان داخل بهشت مى شود.
(خلال ، چوب باریکى است ، که به وسیله آن ذرات غذا را از لابلاى دندانها بیرون مى کنند) امام حسین (ع ) چنین میفرمود:
کان امیرالمومنین یامرنا. اذا تخللنا ان لا نشرب الماء حتى نمضمض ثلاثا(۸۹)
پدر ما بما دستور مى داد بعد از خلال دندان ها، سه مرتبه آب را در دهان بگردانیم و بریزیم (مضمضه کنیم ) سپس آب بیاشامیم .
اسلام تا به این اندازه در بهداشت و نظافت دقت نموده که دستور مى دهد نباید ریزه هایى که در لابلاى دندانها مانده به همراه آب خورده شود، چون آنها در اثر ماندن در محیط گرم و مرطوب دهان ممکن است تواءم با میکروبهایى شده باشند و به وسیله آشامیدن آب ، داخل جهاز هاضمه گردند و موجب بیمارى شوند.
پیامبر گرامى اسلام براى وادار کردن همه مردم به نظافت دندان و دهان مى فرمودند:
ان من حق الضیف ان یعدله خلالا(۹۰)
یکى از حقوق که مهمان به گردن میزبان دارد اینست که میزبان براى او چوب خلال را در وقت غذا خوردن آماده کند.
توجه اسلام به جزئیات بهداشتى تا این حد بوده که به ما اجازه نداده با هر چیز یا با هر چوبى خلال کنیم . در یک روایت آمده که خلال کردن با هر چیزى موجب فقر است .(۹۱)
بعضى بمحض اینکه غذا خوردند از هر سیخ و خاشاکى که کنار دستشان باشد استفاده مى کنند حتى گاهى دیده مى شود براى این کار از نوک سوزن هم مدد مى گیرند. اسلام به چنین مردمان غیر منظمى مى گوید این کار شما سبب فقر است .
امام هشتم (ع ) در روایت دیگر مى گوید:
لا تخللو بعود الرمان و لا بقضیب الریحان فانهما یحرکان عرق الجذام (۹۲)
با چوب درخت انار و شاخه هاى ریحان خلال نکنید زیرا این هر دو سبب تحریک رگ جذام اند.
ارتباط خلال نمودن با این چوبها و بیمارى جذام با پیشرفت بیشتر علم در زمانهاى آینده روشن خواهد شد. پیشوایان بزرگ اسلام در مورد مسواک ، بیش از خلال اهمیت داده اند پیامبر مى فرمودند:
لو لا ان اشق على امتى لامرتهم بالسواک مع کل صلوه (۹۳)
اگر براى مردم دشوار نبود در هر نماز، مسواک کردن را واجب میکردم و نیز آنحضرت فرمودند:
رکعتین بسواک احب الى الله عزوجل من سبعین رکعه بغیر سواک (۹۴)
دو رکعت نماز که بعد از شستن و مسواک نمودن دندان خوانده شود از هفتاد رکعت بدون مسواک بهتر است .
و امام صادق (ع ) مى فرماید:
((فى السواک اثنتى عشره خصله ، هو من السنه و مطهره للفم و مجلاه للبصر و یرضى الرحمن . و یبض الاسنان و یذهب بالحفر. و یشد اللثه و یشتهى الطعام و یذهب بالبلغم و یزید فى الحفظ و یضاعف الحسنات و تفرح به الملائکه ))(۹۵)
براى مسواک کردن نمودن دوازده فایده است : ۱ – مسواک کردن پیروى از سنت پیامبر است . ۲ – دهان را پاک مى نماید. ۳ – سبب ازدیاد نور چشم است . ۴ – باعث خشنودى خدا است . ۵ – باعث سفید و زیبایى دندان است . ۶ – از کرم خوردگى دندان جلوگیرى مى کند. ۷ – لثه را محکم مى سازد. ۸ – اشتها را زیاد مى نماید. ۹ – بلغم را از بین مى برد. ۱۰ – حافظه را تقویت مى نماید. ۱۱ – حسنات انسان را در پیشگاه خدا زیاد مى کند. ۱۲ – فرشتگان نیز
خرسند مى شوند.(۹۶)

چنانکه قبلا اشاره نمودیم شاید منشاء هشتاد درصد بیماریهاى لثه و دندان ، مسواک نکردن و شستشو ندادن دندان است . به این حقیقت مسلم ، نبى گرامى اسلام (ص ) اشاره فرموده است :
((من استعمل الخضبتین امن من عذاب الکلبتین ))(۹۷)
هر کس خلال و مسواک نماید از ناراحتى کشیدن دندان (گار انبر پزشک ) در امان خواهد ماند.
چگونه مسواک کنیم ؟
بعضى خیال مى کنند مسواک را مى بایست بطور افقى روى دندانها کشید در صورتى که کاملا بر خلاف است .
((مسواک را از جانب گوشت دندان بطرف تاج آن ببرید یعنى : جهت و امتداد کشیدن مسواک در دندانهاى زیرین از پائین به بالا و در دندانهاى زبرین از بالا به پائین خواهد بود عکس این حرکت خطرناک است چه خورده هاى غذا در این دندانها مى ماند و سبب عفونت مى شود. مسواک را باید چند باز از جلو دندانها به عقب و عکس از عقب دهان به جلو کشید به طوریکه تمام دندانها مسواک کشیده شود و آن سطحى که به سوى دهان است نیز باید مسواک کشید.))(۹۸)
((استاکوا عرضا و لا تستاکوا طولا))(۹۹)
دندآنهارا از طرف عرض (عمودى ) مسواک نمائید به از جهت طول (افقى ).
چوب مسواک
مسواک باید نرم و خوشبو و ضمنا با استقامت و با دوام باشد. در کشورهاى متمدن ، انواع و اقسام ساخته شده و در همه جا دیده مى شود.
اسلام در مورد چوب مسواک بهترین مسواکها را معرفى مى کند. یعنى مسواکى که کاملا طبیعى است و مزایاى یک مسواک خوب را در بر دارد.
عن الرضا(ع ):
ان اجود ما استکت به لیف الا راک فانه یجلو الاسنان و یطیب النکهه و یشد اللثه و یسمنها. و هو نافع من الحفر اذا کان باعتدال (۱۰۰)
امام هشتم (ع ) مى فرماید:
بهترین چوبهاى مسواک چوب درخت اراک (۱۰۱) است ، زیرا این چوب دندانها را جلا مى دهد و دهان را خوشبو مى کند و لثه ها را محکم کرده و نیز از کرم خوردگى جلوگیرى مى نماید. و این فوائد در صورتى است که مسواک کردن با اعتدال و میانه روى همراه باشد.
زیاد هم مسواک نکنیم !
همانطوریکه در هر کار باید اعتدال را مراعات کنیم درباره مسواک کردن نیز باید از این قاعده و دستور پیروى نمائیم . زیاده روى در مسواک و دائما مزاحم لثه و دندان شدن ، کار صحیحى نیست .
عن الرضا(ع ):
((الاکثار منه یرق الاسنان ، و یزعزعها و یضعف اصولها.))(۱۰۲)
امام هشتم مى فرمود: زیاده روى در مسواک کردن باعث صدمه میناى دندان و سست شدن ریشه هاى آن است .
شیرینى ها و فساد دندان
خوردن چیزهاى چسبنده و شیرین ، دشمنى فوق العاده با میناى دندان دارد زیرا دندان داراى حفره ها و به اصطلاح دست اندازهایى است ، و ماندن شیرینى در آن حفره ها سبب پوسیدگى دندان مى شود ولى از آنجا که نمى توان شیرینى را ترک گفت زیرا مواد قندى یکى از مواد لازم براى بدن ما است باید تدبیرى به کار برد تا هم از شیرینى استفاده نمائیم و هم دندان فاسد نشود.
براى نجات از فساد که از ناحیه خوردن شیرینى به وجود مى آید امام هشتم دستورى فرموده اند که در ذیل مى خوانید.
آن حضرت در رساله المذهبه مى فرماید:
((من اراد ان لا یفسد اسنانه فلا یاکال حلوا الا بعد کسره خبز))(۱۰۳)
هر کسى مایل است دندانهایش سالم بماند شیرینى را بعد از خوردن مقدارى نان صرف کند. زیرا نان در دهان خمیر مى شود. و این خمیر گودالها و حفره هاى مینا را پر مى کند و به این صورت شیرینى هیچ گونه تاءثیر سوئى بر روى دندان نخواهد گذاشت .
یکى از هوسهاى مضرى که زیان فوق العاده به سلامت و استحکام دندان وارد مى سازد هوس خوردن شیرینى است که راه را بر روى بیماریهاى دندان مى گشاید. جنون مصرف امروز در کشورهاى متمدن جهان زیاد شده است و یکى از علل عمده امراض دندان است .
در آمریکا شربتهاى شیرین و قندى به نامهاى مختلف چون اقیانوسها جریان دارد و هر روز آشامیده مى شود و قبل از اینکه این گونه شربتهاى قندى وارد معده شود شیرینى آن بر روى میناى دندان مى ماند و رفته رفته دندان را فاسد مى کند. جویدن آدامس هم علاوه بر اینکه هم خطر براى سلامتى دندان در بر دارد براى معده مضر است و هر کسى باید حتى الامکان تا مى تواند از مصر این مواد زیان بخش براى حفظ سلامت ، خود دارى نماید.
اگر شما از شیرینى میوه ها و آب میوه ها که بروى دندان شما مى ماند مى ترسید و به این وسیله از نوشیدن آب میوه و لیمو ترش خود دارى مى کنید مى توانید براى بر طرف کردن اثر آب میوه از روى میناى دندانها پس از مصرف آن دهان را با آب ساده بشوئید))(۱۰۴)
آنچه در این باره از امام رضا(ع ) نوشتیم ، جویدن کمى نان قبل از خوردن شیرینى بود و آنچه دکتر ((هاوزر)) دستور میدهد، شستن دندان با آب بعد از خوردن شیرینى است البته بین این دو دستور فرق بسیار است ، زیرا بعد از خوردن شیرینى و نفوذ آنها در حفرهاى دندان ، آب خالص مشکل است بتواند آنها را کاملا زایل سازد، و جلو نفوذ شیرینى ها را بگیرد در صورتیکه اگر خمیر نان ، روى حفره ها را قبل از خوردن شیرینى بگیرد، شیرینى ها هیچگونه اثر سوئى روى دندان نخواهد گذاشت .

1- امام صادق (ع) فرمود : هركه خالصانه ((لااله الاالله)) گويد به بهشت برود و خالصانه گفتن اين باشد كه ((لااله الا الله)) او را از آنچه خداوند بزرگ و گرامي حرام نموده است باز دارد .

2-امام باقر (ع) فرمود كه پيامبر خدا فرموده :جبرئيل ميان صفا و مروهبه نزد من آمد و گفت: اي محمد ! خوشا بر آن دسته از امت تو كه خالصانه ((لااله الا الله)) بگويند .

3- پيامبر خدا (ص) فرمود: هركه از روي اخلاص ((لااله الا الله)) گويد به بهشت رود و خالصانه فتن اين باشد كه ((لااله الا الله)) او را از آنچه كه خداوند حرام نموده است باز دارد .

4- حُذَيفه گويد : گفتن ((لااله الا الله)) پيوسته ، خشم بندگان را از خداوند دور مي گرداند تا آنگاه كه با وجود سلامت دين خويش بر كمبود دنيايشان دل نگران نباشد ولي چنانچه باوجود دنياي خويش دل نگران كمبود دين خويش نباشد و آنگاه كه ی گويند ، اين سخن به آنان بازگردانده شده و گفته آيد : دروغ مي گوييد و راست گفتار نيستيد .

پيروزي انقلاب اسلامي در ايران تنها يك حادثه داخلي براي تغيير يك رژيم سياسي نبود. بلكه همان‌گونه كه

بسياري از دولتمردان آمريكائي، اسرائيلي و اروپائي در خاطرات خود از آن روزها تعبير كرده‌‌اند، انقلاب از ديدگاه

آنان زلزله‌اي ويرانگر براي جهان غرب بود.

گذشته از آنكه آمريكا مطلوبترين شرائط جغرافيائي، اقتصادي و نظامي را در يكي از حساسترين مناطق جهان كه

مرزهاي طولاني با رقيب (دولت شوروي) داشت، از دست مي‌‌داد امواج اين انفجار بزرگ رژيمهاي وابسته به غرب

را در ممالك اسلامي و بلاد عربي متزلزل و بيمناك كرده بود. پيام اصلي انقلاب اسلامي ماهيتي فرهنگي

داشت و مبتني بر انديشه ديني و ارزشهاي معنوي بود.

۲۲ بهمن از ایام‌الله دهه فجر ،در این روز به ترتیب زندان اوین، ساواک، سلطنت آباد، مجلسین سنا و شورای ملی، شهربانی، ژاندارمری و ساختمان زندان کمیته مشترک به تصرف مردم در آمد.در تسخیر شهربانی سپهبد رحیمی فرماندار نظامی تهران به دست انقلابیون مسلح افتاد. پادگان باغشاه و دانشکده افسری، دبیرستان نظام، زندان جمشیدیه، پادگان عشرت آباد و پادگان عباس آباد یکی پس از دیگری تسلیم شدند و آخرین مرکزی که به تصرف درآمد رادیو و تلویزیون بود.