كسانى هستند كه در محله خود حاضر به كار خلاف نیستند، چون مردم او و بستگانش را مىشناسند، ولى اگر همین اشخاص به منطقه ناشناسى هجرت كنند، خلاف براى آنان سنگینى قبلى را ندارد.
شركت در نماز، انسان را وابسته به مسجد و اسلام و مردم مىكند و براى مسجدى سیمائى از تقوى مىسازد كه با این عنوان حتّىالمقدور حاضر به خلاف نیست، مىداند كه كار خلاف، آبروى مذهبى او را مىبرد، لباس قدسى و محبوبیّت را از تنش بیرون مىآورد، ولى افرادى كه از مردم و اسلام و مسجد بریدهاند، خلاف كارى برایشان خیلى سختى ندارد، او عنوان مذهبى پیدا نكرده تا غم از دست دادنش را بخورد.
آرى، كسى كه لباس سفید بپوشد خودش روى زمین آلوده نمىنشیند.
:: ادامه مطلب
در نماز باید لباس ومكان وآبى كه براى غسل و وضو استفاده مىشود حلال و طبق دستور اسلام باشد واگر دگمه یا نخى از لباس یا قطرهاى از آبى كه براى نماز مصرف مىشود از طریق نامشروع تهیه شده باشد نماز باطل است.
جالب اینكه اگر بخواهیم نماز و دعاى ما قبول واقع شود باید لقمهاى را كه مصرف مىكنیم نیز حلال باشد.
آرى همانگونه كه هواپیما براى پرواز، بنزین مخصوص مىخواهد، پرواز معنوى انسان نیز لقمه حلال لازم دارد.
:: ادامه مطلب
:: ادامه مطلب
در اسلام سفارش شده كه اگر كسى اهل مسجد و جماعت نیست و عملاً به عبادت و وحدت و امّت، بدون عذر پشت پا مىزند، او را بایكوت كنید، او را به عنوان همسر خود انتخاب نكنید. عمل به همین دستور مىتواند مساجد را پر كند، زیرا جوانان كه فهمیدند رها كردن مسجد و مسلمین به قیمت طرد عملى آنان تمام مىشود هرگز مساجد را رها نخواهند كرد.
:: ادامه مطلب
یكى از بركات نماز به خصوص در مساجد، امدادگرى است، همیشه محرومان به مساجد روانه مىشدند و مشكلات خود را با مردم در میان مىگذاشتند و در آن مكان مقدّس آن را حل مىكردند. سابقه این كار از زمان رسول اكرم صلى الله علیه وآله بوده است و قرآن صحنهاى را نقل مىكند كه فقیرى وارد مسجد شد و از مردم استمداد كرد. كسى به او توجّهى نكرد و فقیر با ناله به خداوند حال خود را گفت. حضرت على علیه السلام مشغول نماز بود به
فقیر اشاره كرد و او جلو آمد و حضرت در حال ركوع انگشتر خود
را به او داد، آیه نازل شد كه: رهبر شما فقط خداوند و پیامبرش و كسانىاند كه در حال ركوع انفاق و به فقرا رسیدگى مىكنند.
همین كه مردم آیه را شنیدند به مسجد آمدند تا ببینند این آیه درباره چه كسى نازل شده است. فهمیدند كه مورد آیه شخص علىبن ابیطالبعلیهما السلام است.
به هر حال، امدادرسانى به جبهه هاى جنگ و كمك به فقراء از مسجد و در سایه بركات نماز بوده و خواهد بود.
مسلمین از پایگاه مساجد به جبهه مىرفتند، انقلاب اسلامى ایران هم از مساجد شروع شد.
اجتماع مردم در مسجد بركاتى دارد كه با نوشتن چند سطر حقّ آن ادا نمىشود.
در قرآن بارها نماز و انفاق، نماز و زكات، نماز وقربانى، در كنار هم آمده و در حدیث هم مىخوانیم نماز كسى كه زكات ندهد قبول نیست.
:: ادامه مطلب
در حدیث است: یكى از بركات مسجد و نماز، پیدا كردن دوست خوب است.(71)
انسان در زندگى اجتماعى خود نیاز به دوست دارد و نقش مثبت یا منفى دوست در زندگى انسان بر كسى پوشیده نیست. مسجد بهترین مركز دوستیابى است.
كسانى كه به مسجد مىروند براى بندگى خدا مىروند. حیلهها و خودنمایىها را كنار مىگذارندو انسان مىتواند در میان مردم مسجد، دوست خود را انتخاب كند.
اگر شخصى اهل نماز نبود، چرا با او دوست شویم؟ او كه با خدا قهر است، با من نیز دوست نخواهد بود. او كه الطاف خدا را فراموش مىكند، خدمات مرا هم فراموش خواهد كرد. او كه با مؤمنین وفادار نیست، چگونه اطمینان دارى با تو وفادار بماند؟
71) بحار، ج 83، ص 351.
:: ادامه مطلب
وقف چراغى است كه انسان براى فرداى خویش مىفرستد، وقف نشانه تداوم مالكیّت انسان بعد از مرگ است، وقف نشانه عشق به مكتب و مردم است
:: ادامه مطلب
|
» کل نظرات : 135
» بازديد کل : 2909462
» تاريخ ايجاد وبلاگ :
شنبه 30 دی 1391
» آخرين بروز رساني :
سه شنبه 19 دی 1396
