نماز ذكر خداست وكسى‏ كه از ذكر خداوند اعراض ‏كند زندگى نكبت‏بارى دارد: «مَن‏اعرض عن‏ذكرى فانّ‏له معیشة ضنكا»(53)
 ممكن است بگوئید بسیارى اهل نماز نیستند ولى زندگى خوبى دارند، ولى باید به درون آنها سرى زد تا ببینیم آیا صفا وآرامش لازم را دارند یا نه؟ در مشكلاتى كه براى آنها پیش مى‏آید چقدر دستپاچه مى‏شوند و خودشان را مى‏بازند؟ باقى انسان‏ها را با چه دیدى مى‏نگرند؟ تقوى و عدالت چه جایگاهى نزدشان دارد؟ روحشان به چه چیز وابسته است؟ به آینده خود چقدر اطمینان دارند؟ اضطراب وهیجان‏هاى روانى، تزلزل خانوادگى، ضعف اعصاب، بدگمانى، احساس غربت و تنهایى از درون، فساد و فحشا، آمار جنایت، فرار فرزندان از خانه، بالا بودن آمار طلاق، خودباختگى، ترس و... در جامعه بى نماز بیشتر است یا با نماز؟

53) طه، 124.