امام صادق عليه السلام مى فرمايند :

دو برادر به نزد رسول خدا صلّى الله عليه و آله آمدند و عرض كردند:

ما مىخواهيم براى تجارت به شام برويم. به ما بياموزيد كه (براى محفوظ ماندن از خطرات) چه بگوييم.

حضرت فرمودند: وقتى به كاروانسرا رفتيد نماز عشا را به جاى آوريد و سپس هر كدام از شما هنگامى كه به بستر خواب رفت، تسبيح فاطمه زهرا عليها السلام را بگويد و بعد از آن آية الكرسى را بخواند. در اين صورت تا صبح از هر شرى محفوظ خواهد بود.

در بين راه عده اى دزد آن ها را تعقيب كردند و وقتى آن دو به كاروانسرا وارد شدند، غلام خود را مامور كردند كه برود و ببيند اين دو برادر در چه حالى به سر مى برند؛ خوابند يا بيدار. وقتى غلام به آنان رسيد، دو برادر به بستر خواب رفتند و هر يك از آنها آية الكرسى و تسبيح فاطمه زهرا عليها السلام را قرائت كرد و به دنبال آن (غلام ديد كه) ناگاه در و ديوار آن دو را احاطه كرد. پس آن غلام هر چه اطراف آنها را گشت جز دو ديوار چيزى نديد و به نزد دزدها بازگشت. آن ها به او گفتند: خدا تو را ذليل كند! تو به ما دروغ گفتى؛ بلكه ناتوانى كردى و ترسيدى! آن گاه خودشان برخاستند و نگاه كردند؛ ولى آن ها نيز جز دو ديوار چيز ديگرى نديدند. سپس گرداگرد آن دو ديوار قرار گرفتند ولى چيزى نشنيدند و كسى را نديدند. پس به جايگاه خود بازگشتند.

بعد از آن كه صبح شد دزدها به نزد آن دو برادر آمدند و گفتند: شما كجا بوديد؟

گفتند: ما همين جا بوديم و از جاى خود تكان نخورديم. دزدها گفتند: به خدا قسم كه ما آمديم و جز دو ديوار چيزى نديديم. پس به ما بگوييد كه داستان شما از چه قرار است.

آن دو گفتند: ما به نزد رسول خدا صلّى الله عليه و آله رفتيم و از او درخواست كرديم تا چيزى به ما بياموزد. پس آن حضرت آية الكرسى و تسبيح حضرت فاطمه زهرا عليها السلام را به ما آموخت و ما هم آن ها را گفتيم. دزدان گفتند: برويد كه به خدا قسم، ما به دنبال شما نخواهيم آمد و با وجود اين كلام (آية الكرسى و تسبيحات) هيچ دزدى نمى تواند متعرض شما شود. (73)