یا ایّها الّذین آمنوا لا تقربوا الصّلوه و انتم سكاری حتّی تعلموا ما تقولون.
ای كسانی كه ایمان آورده‌اید در حالی كه مست هستید به نماز نزدیك نشوید تا بدانید چه می‌گوئید. «نساء ، 43»

تحریم نماز در حال مستی : یعنی افراد مست نمی‌توانند مشغول اداء فریضه نماز شوند و نماز آنها در این حال باطل است فلسفه آن هم روشن است زیرا نماز گفتگوی بنده و راز و نیاز او با خدا است و باید در نهایت هوشیاری انجام گردد و افراد مست از این مرحله دور و بیگانه‌اند.
اصولاً برای ریشه‌كن ساختن یك مفسده اجتماعی و اخلاقی كه محیط به طور عمیق به آن آلوده شده است راهی بهتر از این روش نیست كه افراد را تدریجاً آماده كنند و سپس حكم نهایی اعلام گردد، ضمناً باید توجه داشت آیه فوق به هیچ وجه دلالت بر اجازه نوشیدن خمر ندارد بلكه تنها درباره مستی در حال نماز سخن گفته، و در مورد غیر نماز سكوت اختیار كرده تا مرحله نهایی حكم فرا رسد.
البته با توجه به این كه اوقات پنجگانه نماز مخصوصاً در آن زمان كه معمولاً در پنج وقت انجام می‌شد فاصله چندانی با هم ندارند، خواندن نماز در حال هوشیاری، لازمه‌اش این است كه در فاصله این اوقات از نوشیدن مایعات مست كننده به كلی صرف نظر شود زیرا غالباً مستی آن تا موقع نماز ادامه می‌یابد و حالت هوشیاری پیدا نمی‌شود بنابراین حكم آیه فوق شبیه یك تحریم همیشگی و مستمر است.
این موضوع نیز لازم به یادآوری است كه در روایات متعددی كه در كتب شیعه و اهل تسنن وارد شده آیه فوق به (مستی خواب) تفسیر شده یعنی در حالی كه هنوز كاملاً بیدار نشده‌اید شروع به نماز نكنید تا بدانید چه می‌گویید.
ولی چنین به نظر می‌رسد كه این تفسیر از مفهوم (حتی تعلموا ما تقولون) استفاده شده است اگر چه در معنی سكاری داخل نباشد.
به عبارت دیگر از جمله (تا بدانید چه می‌گویید) استفاده می‌شود نماز خواندن در هر حالی كه انسان از هوشیاری كامل برخوردار نباشد ممنوع است، خواه حالت مستی باشد یا باقیمانده حالت خواب.
ضمناً از این جمله نیز می‌توان استفاده كرد كه بهتر است در حال كسالت و كمی توجه نیز انسان نماز نخواند زیرا حالت فوق به صورت ضعیف در او وجود دارد و شاید به همین جهت است كه در روایتی از امام باقر ـ علیه السّلام ـ نقل شده كه فرمود: (در حالتی كه كسل هستید یا چرت آلود یا سنگین، مشغول نماز نشوید زیرا خداوند مؤمنان را از نماز خواندن در حال مستی نهی كرده است). «تفسیر نمونه ج 3 ص 395»