و الّذین هم علی صلواتهم، یحافظون، اولئك هم الوارثون.
و آنها كه از نمازها مواظبت می‌‌نمایند، آنها وارثانند. «مومنون ، 9 و 10»

در این آیه یكی از ویژگی مؤمنان را كه محافظت بر نمازها است بیان كرده می‌گوید: آنها كسانی هستند كه در حفظ نمازهای خویش می‌كوشند «و الذین هم علی صلواتهم یحافظون».
ـ جالب این كه: نخستین ویژگی مؤمنان را خشوع در نماز و آخرین صفت آنها رامحافظت بر نماز شمرده است، از نماز شروع می‌شود و به نماز ختم می‌گردد چرا كه نماز مهمترین رابطه خلق و خالق است.
نماز برترین مكتب عالی تربیت است.
نماز وسیله‌ بیداری روح و جان و بیمه كننده‌ انسان در برابر گناهان است.
خلاصه نماز هرگاه با آدابش انجام گیرد زمینه مطمئن برای همه‌‌ خوبی‌ها و نیكی‌ها خواهد بود.
(و الذین هم علی صلواتهم یحافظون) صلوات جمع صلاه (نماز) است و اگر فرموده: نماز را محافظت می‌كنند، خود قرینه‌ این است كه مراد محافظت بر عدد آن است، پس مؤمنین محافظت دارند كه یكی از نمازهایشان فوت نشود و دائماً مراقب آنند، حقّ ایمان هم همین است كه مؤمنین را به چنین مراقبتی بخواند.
و به همین جهت كلمه صلوه را در اینجا جمع آورد و در جمله: (فی صلوتهم خاشعون) مفرد برای این كه خشوع در جنس نماز، ‌و به طور مساوی شامل همه است دیگر لازم نیست كه آن را جمع بیاورند.[1]

[1] . تفسیر المیزان، ج 15، ص 14.