33 ـ امام صادق علیه السّلام : پدرم علیه السّلام در دل شب نماز مى گزارد و چنان سجده اش را طول مى داد ، که مى گفتیم: خفته است.

34 ـ جابر جعفى: ابو جعفر (امام باقر علیه السّلام ) روزى نماز مى خواند که چیزى بر سر حضرت افتاد . آن را از سرش برنداشت ، تا اینکه جعفر برخاست و آن را از سرش برداشت. و این به خاطر بزرگداشت خداوند و توجه به نمازش بود که همان گفته خداست: «و پاکدلانه روى به دین داشته باش» .

35 ـ ابو ایّوب: ابو جعفر (امام باقر علیه السّلام ) و ابو عبدالله (امام صادق علیه السّلام ) هنگامى که به نماز مى ایستادند، رنگشان سرخ و زرد مى شد ، گویا کسى را که با او مناجات مى کنند، مى بینند.36 ـ امام صادق علیه السّلام : پدرم پس از نماز عشاء آخر، دو رکعت نماز در حالت نشسته مى گزارد که در آن صد آیه مى خواند و مى گفت: هرکس این دو رکعت را بگزارد و صد آیه بخواند ، جزو غافلان نوشته نمى شود.