ایشان مرد دعا و توسل، و اهل نماز و تهجد، و حلیف شب و انیس خلوت ومونس جلوت بود. به نماز و دعا و قرآن عشق می ورزید. حال و احوال انس کامل باخدای متعال داشت. نوادر حالات و قضایای شگفت روحی که مربوط به عوالم معنویت و روح بوده باشد، در زندگی ایشان فراوان وجود داشت که برخی از عزیزان به نگارش و جمع آوری آنها اقدام نموده اند و ما را نیاز به بازگویی آنها نیست، فقطمواردی از توسل و دعای مستجاب آن روحانی متعبد را که ناقل آن فرد موثق و قابل احترام، حضرت حجة الاسلام و المسلمین، آقای حاج میر شاه ولد عالم بزرگوار و امام جماعت محترم شهرستان ملایر بود، در اینجا می آوریم که نشانی از دعا و خلوص این مرد زاهد و وارسته و نمایشی از ارتباط عجیب عالم ارواح می باشد. ایشان می فرمودند:

«در یکی از بیمارستانهای تهران، پنج شش روز بود که در بخش «سی سی یو» تحت مراقبت بودم. وضع روحی و جسمی ام در شرایط فوق العاده نامناسبی بود که درشب هفتم در عالم رؤیا دیدم که حضرت آیة الله گلپایگانی در کنار بسترم سجاده پهن کرده است. با حالت خاصی مشغول نماز و تهجد می باشد. تا از خواب بیدار شدم، به خود گفتم من از این وضعیت وخیم شفا و نجات پیدا خواهم کرد. نماز و دعای ایشان در کنار تختخواب، نشانی از استجابت این دعا است.

اتفاقا آقای انصاریان مدیر محترم انتشارات انصاریان قم به عیادت اینجانب آمده بود. من خوابی را که آن شب دیده بودم کوتاه و فشرده برای او تعریف نمودم که چنین صحنه ای را در عالم رؤیا دیده ام. ایشان در بازگشت به قم این خواب را به آقا تعریف کرده بود. آقا مکثی نموده و از آقای انصاریان پرسیده بودند: «آن رؤیا در چه شبی بوده است؟» پاسخ دادند در فلان شب. آقا فرمودند: «من در آن شب، افرادی را در نماز شب یاد کردم و نام بردم، یکی هم آقای میر شاه ولد بود...»