غیر از آثار فردى و اجتماعى نماز جماعت (كه به آنها اشاره خواهد شد) پاداش‏هاى عظیمى براى آن بیان شده كه در اینجا به بعضى از روایات، اشاره مى‏شود.
از رسول خدا صلى الله علیه وآله نقل شده كه: «منْ سَمِعَ النّداءَ فَلَمْ‏یُجِبْهُ مَنْ غیرِ عِلّةٍ فَلا صَلاةَ له»(482)
نماز كسى كه صداى اذان را بشنود و بى دلیل، در نماز جماعت مسلمانان شركت نكند، ارزشى ندارد.
در حدیث، تحقیر نماز جماعت، به منزله تحقیر خداوند بشمار آمده است: «مَنْ حَقَّرَهُ فَاِنّما یُحَقّرُاللّه»(483)
شركت دائم در نماز جماعت، انسان را از منافق شدن بیمه مى‏كند.(484) و براى هر گامى كه به سوى نماز جماعت و مسجد برداشته شود، ثواب و حسنه در نظر گرفته شده است.(485)
همین كه كسى براى شركت در نماز جماعت از منزل خارج مى‏شود، یا در مسجد، در انتظار نماز جماعت به سر مى‏برد پاداش كسى را دارد كه در این مدّت، به نماز مشغول بوده است.(486)
تعداد حاضران در نماز جماعت، هر چه بیشتر باشد، پاداش آن بیشتر است. این كلام رسول خداصلى الله علیه وآله است كه فرمود: «ما كَثُرَ فَهُوَ اَحَبُّ الى اللّه»(487)
حدیث جالبى در بیان فضلیت نماز جماعت است كه قسمتى از آن در رساله‏هاى عملیه هم ذكرشده كه ترجمه تمام حدیث چنین است:
اگر اقتدا كننده 1 نفر باشد، پاداش 150 نماز داده مى‏شود.
اگر اقتدا كننده 2 نفر باشد، پاداش 600 نماز داده مى‏شود.
اگر اقتدا كننده 3 نفر باشد، پاداش 1200 نماز داده مى‏شود.
اگر اقتدا كننده 4 نفر باشد، پاداش 2400 نماز داده مى‏شود.
اگر اقتدا كننده 5 نفر باشد، پاداش 4800 نماز داده مى‏شود.
اگر اقتدا كننده 6 نفر باشد، پاداش 9600 نماز داده مى‏شود.
اگر اقتدا كننده 7 نفر باشد، پاداش 19200 نماز داده مى‏شود.
اگر اقتدا كننده 8 نفر باشد، پاداش 36400 نماز داده مى‏شود.
اگر اقتدا كنندگان و امام جماعت به 10 نفر رسیدند، پاداش 72800 نماز را دارد. ولى، همین كه عدد افراد از ده نفر گذشت، حساب آنرا جز خدا كسى نمى‏داند.(488)
در حدیث دیگر است: هر كه نماز جماعت را دوست بدارد، خدا و فرشتگان او را دوست مى‏دارند.(489)
در زمان پیامبر صلى الله علیه وآله هرگاه افراد نماز جماعت كم مى‏شدند، آن حضرت به جستجو و تفقّد از افراد مى‏پرداخت و مى‏فرمود: شركت در نماز صبح و عشاء بر منافقان از هر چیز سنگین‏تر است.(490)
قرآن نیز، از اوصاف منافقان، بى حالى و كسالت هنگام نماز را بیان كرده است.(491) زیرا سحرخیزى و حضور در جماعت مسلمین، آن هم از راه‏هاى دور و در گرما و سرما، نشانه صداقت در ایمان و عشقِ نمازگزار است.
حضور در نماز جماعت، خاصّ یك منطقه نیست. انسان در هر جا كه باشد، خوب است به فكر نمازجماعت و حضور در آن و تشویق دیگران باشد. رسول خدا صلى الله علیه وآله درباره اهمیّت جماعت، فرمود:
«صلاةُ الرَّجُلِ فى جماعةٍ خیرٌ مِنْ صَلاتِهِ فى بَیْتِهِ اَرْبَعینَ سَنَةٍ. قیلَ: یا رَسُولَ اللّهِ! صَلاةُ یَوْمٍ؟ فقال صلى الله علیه وآله: صَلاةٌ واحدَةٌ»(492)
یك نماز با جماعت، بهتر از چهل سال نماز فرادى‏ در خانه است. پرسیدند: آیا یك روز نماز؟ فرمود: بلكه یك نماز.
و مى‏فرمودند: صف‏هاى نماز جماعت، همانند صف‏هاى فرشتگان در آسمان چهارم است.(493)
اوّلین نماز جماعتى هم كه بر پا شد، به امامت رسول خدا و شركت حضرت على علیه السلام و جعفر طیّار (برادر حضرت على علیه السلام) بود. همین كه ابوطالب، فرزندش على علیه السلام را دید كه به پیامبر اقتدا كرده، به فرزند دیگرش جعفر گفت: تو نیز به پیامبر اكرم اقتدا كن. و این جماعت دو سه نفرى، پس از نزول آیه «فاصدَعْ بماتؤمَر» بود، كه فرمان به علنى ساختن دعوت و تبلیغ مى‏داد.(494)

 482) وسائل‏الشیعه، ج 5، ص 375، كنزالعمال، ج 8، حدیث 22799.
483) من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 377.
484) مستدرك الوسائل، ج 1، ص 488.
485) كنزالعمال، ج 8، حدیث 22815 از پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله.
486) كنزالعمال، ج 8، حدیث 22818 و 22827.
487) كنزالعمال، ج 8، ص 258.
488) مستدرك الوسائل، ج 1، ص 487، رساله حضرت امام، مسئله 1400.
489) مستدرك الوسائل، ج 1، ص 488.
490) كنزالعمال، ج 8، ص 256.
491) و اذا اقاموا الى الصلوة قاموا كُسالى‏» نساء، آیه 142.
492) مستدرك الوسائل، ج 1، ص 488.
493) همان مدرك.
494) همان مدرك، ص 689، وسائل‏الشیعه، ج 5، ص 373.