عبادت، وسیله دریافت امدادها و الطاف الهى است.
«وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى‏ یَأْتِیَكَ الْیَقِینُ»(22)
  آن قدر عبادت كن تا به درجه یقین برسى.
 حضرت موسى براى دریافت كتاب آسمانى تورات، چهل شبانه روز در كوه طور به عبادت و مناجات پرداخت و پیامبر گرامى اسلام براى دریافت وحى مدّت‏هاى طولانى در غار حرا به عبادت مشغول بود. در روایات آمده است: «مَنْ اَخْلَصَ الْعِبادَة لِلّهِ اَرْبَعینَ صَباحاً ظَهَرتْ یَنابیعُ الْحِكْمةَ مِنْ قَلْبِهِ عَلى لِسانِهِ»(23) هر كس چهل شبانه روز تمام كارهایش رنگ عبادت و خلوص داشته باشد، خداوند چشمه‏هاى حكمت را از قلبش بر زبانش جارى مى‏سازد.
 آرى عبادتِ خالصانه، دانشكده‏اى است كه چهل روزه فارغ التحصیلانى حكیم پرورش مى‏دهد كه حكمت را از سرچشمه الهى دریافت و به دیگران تحویل مى‏دهند.

22) سوره حجر، آیه 99 .
23) بحار، ج 53، ص 326 .