سجده مخصوص نماز نیست، بلكه در موارد دیگرى نیز مطرح است و حتى گاهى واجب مى‏شود، مانند تلاوت یكى از چهار آیه‏اى كه سبب سجده مى‏ گردد.
 یكى از موارد شكر، سجده شكر است كه به آن سفارش بسیار شده است.
 سجده شكر، یعنى تشكر از نعمت‏هاى بى‏پایان الهى كه بر ما و خانواده ما نازل شده است. امام صادق‏علیه السلام مى‏فرماید: هرگاه یاد نعمتى افتادى، صورت خود را براى تشكر بر زمین بگذار و اگر دیدى كه مردم ترا مى‏بینند به احترام آن نعمت كمى خم شو.(291)
 پیامبر اكرم را دیدند كه از شتر پیاده شد و پنج سجده كرد و فرمود: جبرئیل بر من نازل شد و پنج بشارت به من داد و من براى هر بشارتى یك سجده كردم.(292)
 حضرت على‏علیه السلام گاه در سجده شكر بیهوش مى‏شد(293) و از امام زمان‏علیه السلام نقل شده كه لازم‏ترین سنّت‏ها، سجده شكر است.(294)
 در سجده شكر هرگونه ذكر و دعایى جائز است، امّا گفتن «شُكْراً لِلَّه» و «اَلْحَمْدُ لِلَّهِ» و یاد نعمت بزرگ ولایت اهل بیت‏علیهم السلام سفارش شده است.(295) خداوند مى‏فرماید: پاداش كسى كه سجده شكر كند آن است كه من هم از او تشكر مى‏كنم.(296)
 گرچه سجده شكر زمان و مكان بخصوص ندارد، اما بهترین زمان آن پس از هر نماز و به عنوان یكى از تعقیبات نماز است.

291) وافى، ج 8، ص 825.
292) محجّةالبیضاء، ج 1، ص 346.
293) جامع الاحادیث، ج 5، ص 459.
294) جامع الاحادیث، ج 5، ص 453.
295) جامع‏الاحادیث، ج 5، ص 469.
296) الفقیه، ج 1، ص 334.