ما در هر نماز با گفتن «اهدنا الصرط المستقیم» از خداوند راه مستقیم را مى ‏خواهیم.
 انسان هر لحظه فكر تازه‏اى دارد، دوستان و دشمنان، نزدیكان و بیگانگان، طاغوت‏ها و وسوسه‏گران وشیاطین نیز با تلقین و تشویق و تهدید و تبلیغ، براى انسان طرح‏هائى را دارند و برنامه‏ریزى‏هائى مى‏كنند كه انسان جز با امداد الهى هرگز نمى‏تواند در میان این همه راه كه از هوسها مایه مى‏گیرد، نجات یابد و راه مستقیم را بپیماید.
 «اهدنا الصراط المستقیم»، را مستقیم:
 راه خدا و اولیاى خداست.
 راهى است كه از هرگونه خطا و انحراف دور است.
 راهى است كه ترسیم كننده آن مرا دوست دارد و نیازم را مى‏داند.
 راهى است كه به بهشت منتهى مى‏شود.
 راهى است كه با فطرت سالم هماهنگ است.
 راهى است كه اگر در آن راه بمیرم شهید محسوب مى‏شوم.
 راهى است كه از عالم بالا و بالاتر از علم ماست.
 راهى است كه انسان در آن دچار شك وپشیمانى نمى‏شود.
 راهى است از همه راه‏ها صاف‏تر، نزدیك‏تر و روشن‏تر.
 وبالاخره راه مستقیم، راه انبیا، شهدا، صالحان وصدیّقین است.
 اینها نشانه‏هاى راه حقّ ومستقیم است كه شناخت آن مشكل و دقیق است وحركت وپایدارى در آن نیاز به امداد الهى دارد.