قرآن، در كنار فرمان نماز، مى‏ فرماید:
    «انّ الحسنات یذهبن السّیّئات»(63)
    همانا كارهاى نیك، گناهان را محو مى‏كند و از بین مى‏برد.
 حضرت على علیه السلام مى‏فرماید: اگر بعد از گناه، دو ركعت نماز خوانده و از خداوند، عافیت درخواست شود، اثر آن گناه محو مى‏شود.(64)
 از رسول اكرم صلى الله علیه وآله نیز روایت شده است: گناهانى كه میان دو نماز واقع مى‏شود، مورد عفو قرار مى‏گیرد.(65)
 آرى گناه كه در اثر غفلت از یاد خدا سر مى‏زند، با نماز و عبادت كه مایه انس و ارتباط با خداوند است، زدوده مى‏شود و مغفرت، جاى معصیت را مى‏گیرد.

63) هود، آیه 114 .
64) نهج‏البلاغه، حكمت 299 .
65) شرح ابن ابى الحدید، ج 10 ص 206 .