زمانى كه اين آيه شريفه بر پيامبر (ص) نازل شد:

و ان جهنم لموعدهم اجمعين لها سبعة ابواب لكل باب منهم جزء مقسوم؛ ميعادگاه همه آنهاست! هفت در دارد، و براى هر درى، گروه معينى از آن ها تقسم شده اند! (44)

رسول خدا (ص) با شنيدن اين آيه به شدت گريه كرد؛ به گونه اى كه از گريه آن حضرت، اصحاب نيز گريستند، هرچند كسى نمى دانست جبرئيل چه چيز بر او نازل كرده است و كسى نيز نمى توانست در آن حال با رسول خدا(ص) سخن بگويد. چون پيامبر صلّى الله عليه و آله از ديدن فاطمه سلام الله عليها خوشحال مىشد، برخى از اصحاب به سراغ آن حضرت رفتند (تا با آمدنش گريه رسول خدا صلّى الله عليه و آله تمام شود) آن ها فاطمه سلام الله عليها را در حال آسياب كردن جو يافتند كه مىفرمود: آن چه نزد خداست برتر و ماندگارتر است؛ بر او سلام دادند و جريان گريه پيامبر اسلام صلّى الله عليه و آله را به عرض او رساندند.

حضرت زهرا سلام الله عليها به خدمت رسول خدا صلّى الله عليه و آله رسيد و گفت: پدر جان! فدايت شوم، چه چيز باعث گريه تو شده است

رسول گرامى اسلام صلّى الله عليه و آله آياتى را كه جبرئيل عليه السلام بر وى نازل كرده بود، قرائت فرمود.

صديقه طاهره سلام الله عليها چون آيات عذاب را شنيد، با رو به زمين افتاد، در حالى كه زير لب زمزمه مىكرد: واى! واى بر كسى كه داخل آتش جهنم گردد.(45)