قالب وبلاگ

آسمان غرق خیال است کجایی آقا؟

آخرین جمعه ی سال است کجایی آقا؟

یک نفر عاشق اگر بود زمین می فهمید!

عاشقی بی تو محال است کجایی آقا؟

اللهم عجل لولیک الفرج

آخرین جمعه سال آمده است اما تو

غم هجران تو یک سال دگر پیرم کرد

آخرین جمعه سال هم به آخر رسید

آقایمان عبای غریبی به سر کشید

گفتم ز بی لیاقتی ماست غربتت

چشمی به هم گذاشت آهی ز دل کشید

من هم خجل ز کرده خویش مانده ام

مرغ دلم به جمعه ی سال دگر پرید

اللهم عجل لولیک الفرج

هرچہ کردم بنویسم زتو مدح و سخنے
یا بگویم ز مقام تـو ڪہ یابن الحسنے

این قلم یارنبود و فقط این جملہ نوشت
پسر حیـــدر ڪرار، تـو ارباب منــے

اللهم عجل لولیک الفرج

کجا می‏رویم؟
چرا به زمین و آسمان بد می گوییم؟
چرا از روزگار گله می‏کنیم؟
چرا تحمل خودمان را نداریم؟
چرا با لبخند بیگانه‏ایم؟
چرا غصه‏ ها به جانمان چنگ انداخته؟
چرا از یکدیگر خسته ‏ایم؟
چرا به آب و آسمان نگاه نمی ‏کنیم؟
چرا انتظار بهار را نمی‏ کشیم؟
چرا دیگر صورت‏ هامان «ناضره‏» نیست؟
چرا چشم‏هامان «الی ربک ناظره‏» نیست؟
مگر فراموشمان شده زمین از آن خداست و «یورثها من یشاء من عباده‏» ؟
مگر فراموشمان شده «والعاقبة للمتقین‏» ؟
چرا دل‏هایمان را به «ان الارض یرثها عبادی الصالحون‏» خوش نمی‏ کنیم؟
چرا منتظر «الساعة‏» که «قریب‏» است نیستیم؟
چرا برای «یوم الخروج‏» روزشماری نمی ‏کنیم؟
چرا به «والله متم نوره‏» یقین نداریم؟

اَلا اِے ڪه نادیـده دِل مے برے
ٺو را هر ڪه خواند بہ جاטּ مےخرے

چهار شنبہ شد و پَر زدم سـوے ٺـو
شـدم زائر جمڪـراטּ ڪـوے ٺو

السلام‌ علیڪ یا صاحب‌ الزمان

 زمستان آمد
رسیدیم به فصل آخر سال
ولی
خبری از آمدنت نشد
سر این کوچه های یخ زده
چشم انتظارت می نشینیم

أللَّھُمَ عـجِـلْ لِوَلیِڪْ ألْفَرَج

ای خدا کی شود آن دلبر عیار آید
 
همچو خورشید به پایان شب تار آید
 
مومنان را که غم دوری او محزون کرد
 
رنگ شادی وشعف بر گل رخسار آید

یا صاحب الزمان

ای لحظه به لحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه

از تو خبـــــری نیامد و پیر شدیم
 ای باخبر از بی خبری هــای همه

🍂 این جمعہ هم سر شد ولے آقا نیامد
با ندبہ هاے ما گل زهـــــــــرا نیامد 🍂

🍂 این شهر عادت ڪرده مهدے را نبیند
مـا هِے گنہ ڪردیم مهدے تنـها نیامد...🍂

الّلهُمَّـ عَجِّل‌ لِوَلیِّڪَ الفَرج