قالب وبلاگ

عضو هیئت‌علمی پژوهشکده مهدویت تشریح کرد:

 همان‌طور که روایاتی داریم که مردانی برای یاری حضرت حجت(عج) زنده می‌شوند، روایتی هم داریم که نشان می‌دهد زنانی از طول تاریخ، برای یاری ایشان زنده می‌شوند.
 
به گزارش راسخون به نقل از مهر، حجت‌الاسلام‌ والمسلمین جواد جعفری، عضو هیئت‌ علمی پژوهشکده مهدویت گفت: ما معتقدیم که در رابطه با بحث ظهور، یکی از اساسی‌ترین شرایط، آمادگی مردم است و مردم نقش اساسی در تعجیل یا تأخیر ظهور دارند؛ لذا کسانی که در تربیت افراد جامعه مؤثرند، به مقدار تأثیرشان، نقش‌شان در زمینه‌سازی ظهور، پررنگ‌تر یا کم‌رنگ‌ترتعریف می‌شود.

ارمغان نظام لیبرال دموکراسی که نظریه پردازان غربی آن را پایان تاریخ معرفی کرده اند برای انسان امروز این بوده که او را محور تمام برنامه ها و عملکردهای خود قرار داده است. شعاری زیبا که شنیدن آن برای غالب افراد  خوشایند است. اما زمانی که بی پرده با حقیقت این نظام روبرو می شویم به انسانی پوچ و توخالی بر می خوریم که تمام هستی اش در امیال و خواسته های نفسانی خلاصه شده و اگر هم عقلی برای او تصور کرده اند عقل ابزاری است تا راه بهتر ارضا شدن غرایز را به این موجود بیاموزد. مفاهیمی چون اومانیسم سکولاریسم، فردگرایی، نسبیت، حقوق بشر و... تمام سعی خود را کرده اند تا از انسان ماشینی بسازند که بدون توجه به هدف خلقتش فقط و فقط در راستای اهداف استکباری آنها عمل نماید.

«دهکده جهانی»، یا «جامعه جهانی اسلامی» (4)

در مقالات پیشین بیان شد که طبق آموزه های جامعه شناسانه و براساس آیات قرآنی روح واحدی بر جامعه بشری از بدو خلقت تا کنون حاکم بوده و هست، روحی که از فطرت مشترک همه انسان ها سرچشمه می گیرد، از طرفی در طول تاریخ برای اداره جامعه بشری مدل هایی اجرا شده و در عصر حاضر نیز جامعه چندقطبی را تجربه می کنیم. آیا این مدل جوابگوی نیاز بشر خواهد بود؟ آیا روح جمعی انسان ها در همین مرحله توقف خواهد کرد یا به زودی شاهد طغیان و انقلاب جامعه جهانی علیه مدلهای متکی به فکر بشری خواهیم بود؟ ابرقدرت و حاکم آینده کیست؟

«دهکده جهانی»، یا «جامعه جهانی اسلامی» (3)

همانطور که در مقالات پیشین بیان شد، روح واحدی بر تک تک انسانها و نیز بر جامعه جهانی حکمفرماست؛ اگر این را پذیرفتیم، ناگزیریم بپذیریم این روح واحد جهانی به اجبار یا به اختیار به سمت قوانین و آداب و رسوم واحد جهانی پیش خواهد رفت ولی قوانین و آدابی که با روح تک تک افراد انسان همخوانی داشته باشد نه صرفا با تمایلات و خواسته های عده ای، ولو آن عده اکثریت جامعه باشند! و ناگزیر کسی را به عنوان حاکم این جامعه خواهند پذیرفت که تجسم تمام و کمال آن روح واحد باشد بلکه عین آن روح واحد باشد و آن کسی نیست جز ولیّ مطلق خدا، منجی امت ها، مهدی آخر الزمان، حجه بن الحسن – ارواحنا له الفداء –

«دهکده جهانی»، یا «جامعه جهانی اسلامی» (2)

در مقاله پیشین با عنوان "دهکده جهانی یا جامعه جهانی اسلامی" اشاره شد که در معارف اسلامی مردم جامعه در تعامل با یکدیگر و موثر و متأثر از هم اند و بالاتر از آن، فرد فرد انسان ها با جمع آنها برابری می کند! و مرگ و زندگی یکی برابر است با مرگ و زندگی همه! اما ممکن است سوال شود: با وجود این همه اختلاف در رنگ و نژاد و دین و... چطور حرف از اتحاد و وحدت جامعه انسانی آن هم در این عرصه وسیع –اتحاد جوامع از بدو خلقت تا کنون- می زنید؟ در پاسخ به این سوال قبل از هر چیز باید به منشأ این اختلافات پرداخت و بعد به نسبت میان آنها و جامعه واحد جهانی.

چندی است در ادبیات سیاسی جهان واژه "دهکده جهانی" ، "نظم نوین جهانی" ، "دهکده چپاول" (اصطلاح مخالفین نظم نوین جهانی است) و ... رواج یافته است.(1) در عصر ارتباطات و در شرایطی که رسانه ها و وسایل ارتباط جمعی فضایی به عنوان حریم خصوصی برای انسان باقی نگذاشته اند و صاحبان شرکت های تولید لوازم الکترونیکی با کمال وقاحت نسبت به استراق سمع گفتگوهای کاربران خود حتی در منزلشان هشدار می دهند(2) و مسافت میان شرق و غرب عالم در کمتر از دقیقه ای طی می شود، «دهکده جهانی» می تواند نام با مسمّایی باشد که به کوچکی کره خاکی ما اشاره دارد و به درنوردیدن مرزهای جغرافیایی!

این روزها حتی اگر سرپرست خانوار هم نباشید، کافی است تا سوار اتوبوس و مترو و … شده و پای درد دل های مردم کوچه و بازار نشسته باشید و یا اگربرای اطلاع از وضع موجود در سایر نقاط جهان پیچ تلویزیون و رادیو را باز کنید و یا سری به روزنامه ها و مجلات داخلی و خارجی بزنید، احتمالاً در همه ی این فضاها واژه ای مشترک به گوشتان خورده است، آن واژه واژه ی گرانیست؛ چیزی که این روزها اگر راهتان به بازار بیفتد، مصادیق علنی آن را زیاد می بینید.

در برخی از روایت‌هایی که درباره ظهور امام مهدی عجل‌الله تعالی‌فرجه‌الشریف آمده است، چنین نقل شده است که: «امام مهدی عجل‌الله تعالی‌فرجه‌الشریف جهان را از عدل و داد پرمی کند، همچنان که از ظلم و جور پر شده بود». با توجه به این حدیث ممکن است این سؤال پیش آید که اگر ما برای از بین بردن ستم و مقابله با ستم‌کاران اقدام کنیم، ظهور را به تأخیر انداخته‌ایم؟ نوشتار حاضر در صدد است تا بدین پرسش پاسخ دهد.

 غیبت حضرت ولی عصر (عج) همچون سکه ای دارای دو وجه است. در یک روی سکه، "امام غائب از نظر" قرار گرفته که در روایات با عبارات ویژه ای غربت و تنهایی ایشان به تصویر کشیده شده است.