قالب وبلاگ

«هر کس در ضریح ائمه (علیهم السلام) عریضه و کاغذی را ببندد و مُهر کند و آن را در نهر یا چاه آب و یا برکه¬ای بیاندازد و به نیت حضرت صاحب الزمان (عج) حاجت خود را ذکر کند، آن بزرگوار عهده دار برآورده شدن حاجت وی می شود.» (1)

و در کتب دیگری همانند «تحفة الزائر» مجلسی و «مفاتیح النجاة» سبزواری و مسجد مقدس جمکران تجلّی گاه صاحب الزمان (عج) (2) به این قضیه نیز اشاره شده است.

بر همین اساس، چاهی در مسجد مقدس جمکران وجود دارد. امّا این چاه خصوصیتی ندارد و انسان می تواند برای توسل و عرض حاجت به محضر حضر، در آن چاه یا چاه و نهر دیگری، عریضه خود را بیاندازد. پس نباید تصور کرد که این چاه جزوی از مسجد مقدس جمکران است و به دستور حضرت حفر شده است و بدین منظور لحاظ گردیده و حضرت (علیه السلام) نامه هایی را که در آن انداخته می شود حتماً می-خواند. بلکه بعدها برای آسان شدن عریضه نویسی، چاهی در مسجد جمکران حفر شد.

-پی نوشتها:

1.شیخ عباس قمی / منتهی الآمال / چاپ اسلامیه / 1379 / ص491.

2.مسجد مقدس جمکران تجلی گاه صاحب الزمان، سید جعفر میر عظیمی.

معرفی منابع برای مطالعه بیشتر:

1- منتهی الآمال، شیخ عباس قمی.

2- نجم الثاقب نوری

3- مسجد مقدس جمکران، تجلّی گاه صاحب الزمان (ع)، میر عظیمی.

4- موعود شناسی، علی اصغر رضوانی.

منبع: پورتال جامع مهدویت