اگر بشنوی مردی کمال یا کمالاتی دارد و به ناراحتی یا ناراحتی هایی دچار شده، عقل تو را وا می دارد که به یاری اش برخیزی و برای خلاصی او اقدام کنی و اگر نتوانی این کار را انجام دهی، مبادرت به دعا می نمایی که برای او فرج و خلاصی حاصل شود.
حال می دانی که حضرت صاحب الزمان علیه السلام تمام مرزهای کمال را احاطه کرده و به برترین مراتب جمال و جلال دست یافته است و با این همه مبتلا به اهل ضلالت و گمراهی است و از اهل و خانه و وطن دور مانده. عظمت مصیبت آن حضرت(عج) به مقدار عظمت خود اوست و کمالاتش، آن میزان که زبان از بیان الکن و اندیشه ها از پرواز به قله های رفیع آن ناتوان است.
همچنان که حضرت صادق آل محمد صل الله علیه وآله اشاره فرموده است آن حضرت(عج) مجموعه ای از کمالات پیامبران و امامان و مظهر آنان است؛ و چه خوش گفته اند: «آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری.»
۱- اثبات الهداة: ۳۵۷/۷
منبع: مکیال المکارم، ص ۸۴