بِسمِ اللّه ‏ِالرَّحمنِ الرَّحيمِ اللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّهِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَهِ وَ فی کُلِّ ساعَهٍ وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ قائِدا ‏وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَک َطَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً
تمامی حقوق مادی و معنوی این وبگاه محفوظ و متعلق به مدیر آن می باشد و کپی برداری از مطالب تنها با ذکر منبع مجاز است...
درباره ما
هزاران درود بر مهدی، هزاران درود بر امام المتقین، هزاران درود بر جاری کننده عدل در جهان، هزاران درود بر آبادگر بزرگ عالم، هزاران درود بر فرزند رسول خدا، هزاران درود بر فرزند امیر المومنین، هزاران درود بر فرزند زهرای مرضیه، هزاران درود بر دوای درد شیعیان، درود الهی بر وجود پاک و مقدس بقیه الله العظم مهـــــــــــــدی فاطمه
نویسنده
آماروبلاگ
» کل بازدید : 850127
» تعداد کل پست ها : 2815
» آخرین بروز رسانی : یک شنبه 4 شهریور 1397 
تعداد نظرات : 109 عدد
تاریخ ایجاد وبلاگ : دوشنبه 21 مرداد 1392  عدد
دیگر امکانات
صلوات شمار مهدوی


لوگوی دوستان

کجایید ای شهیدان خدایی

معبر شهدا2

نظرسنجی
وبلاگ مهـــــــــــــدی فاطمه را چطور ارزیابی میکنید؟

موضوعات مطالب
آرشیو مطالب
پیوندهای وبگاه
نوای مهدوی

امارگیر وبلاگ
مترجم وبلاگ

فراق یار



راه های بزرگداشت یاد و نام امام(عج)/چگونه برای ظهور آماده شویم؟!
+ نویسنده مهـــــــــــــدی فاطمه در جمعه 20 اسفند 1395  11:10 PM | نظرات(0)
شبستان: اگر منتظر ميهمان باشد، حتما خانه را تميز و مرتب مى كند، وسايل پذيرايى را آماده مى كند و با لباس مرتّب و چهره اى شاداب، در انتظار مى ماند. چنين كسى مى تواند ادعا كند كه منتظر ميهمان است.

 

كسى كه منتظر و چشم به راه ظهور و قيام جهانى نجات دهنده بزرگ و موعود امت ها است، بايسته است از نظر عملى، فكرى و اعتقادى نيز انتظار و آمادگى خود را نشان دهد. تنها با لقلقه زبان و ادعاى چشم به راه بودن، نمى توان خود را منتظر واقعى دانست!! البته مرحله نخست «انتظار سازنده»، باور به وجود منجى و اعتقاد به ظهور او و برپاداشت انقلاب جهانى به دست او است. سپس نوبت به اصلاح و همسوسازى رفتارها، گفتارها و پندارها با اين اعتقاد و باور است. وقتى انسان حقيقتاً منتظر كسى باشد، تمام رفتارها و سكناتش نشان از منتظر بودن او دارد.

به عنوان مثال اگر منتظر ميهمان باشد، حتما خانه را تميز و مرتب مى كند، وسايل پذيرايى را آماده مى كند و با لباس مرتّب و چهره اى شاداب، در انتظار مى ماند. چنين كسى مى تواند ادعا كند كه منتظر ميهمان است. اما كسى كه نه خانه را مرتّب كرده و نه وسايل پذيرايى را آماده نموده است و نه لباس مرتّب و تميزى پوشيده و نه اصلاً به فكر ميهمان بوده است؛ اگر ادعا كند كه در انتظار ميهمان است. همه او را ريشخند كرده، بر گزافه گويى او خواهند خنديد!!

 

لاف عشق و گله از يار زهى لاف دروغ ... عشق بازان چنين مستحق هجرانند

 

بعضى از بايسته ها و وظايف منتظران امام مهدى(عج) را چنين مى توان شمارش كرد:

يك. وظايف فردى و اخلاقى

1-1 سنخيت با امام

منتظران واقعى، وضعيت فكرى، روحى و عملى خود را به گونه اى سامان مى بخشند كه سنخيت كاملى با امام زمان(عج) داشته باشد. به طور كلى هر انسانى داراى سه مرتبه وجودى (افكار، صفات و اعمال) است و هيچ انسانى از اين قاعده مستثنا نيست. اگر كسى بخواهد به انسان ديگرى نزديك شود، چاره اى ندارد جز اينكه بكوشد نوع اعتقاد، باورها، صفات و رفتار خود را به ايشان نزديك سازد تا از اين طريق شيعه و پيرو واقعى او باشند.

امام باقر (علیه السلام)  در تفسير آيه «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا»[1] فرمودند: «اصبروا»، يعنى صبر كنيد بر اداى واجبات و «صابروا»، يعنى شكيبا باشيد بر اذيّت دشمنان و «رابطوا»، يعنى رابطه ناگسستنى با امام خود، مهدى منتظر(عج) داشته باشيد»[2].

 

2-1پرهيزكارى و تزكيه نفس

يكى از وظايف و بايسته هاى مهم منتظران، آراستن درون با فضايل انسانى و چنگ زدن به مكارم اخلاقى است؛ يعنى، همان طور كه قرآن مى فرمايد: «اگر مى خواهيد محبوب خدا باشيد، تقواپيشگى كنيد»؛ اين قانون در مورد حضرت مهدى(عج) نيز هست.

 

بسى گفتند از عيسى و مهدى/مجرّد شو، تو هم عيساى عهدى

ز مهدى گر چه روزى چند پيشى/بكش دجّال خود، مهدىّ خويشى

چو تو در معرفت، چون طفل مهدى/چه دانى، قدر علم و فضل مهدى؟!

به نور علم مى كن ديده روشن/كه تا بتوانيش هر لحظه ديدن[3]

 

از امام صادق (علیه السلام)  نقل شده است: «براى صاحب الامر، غيبتى طولانى است؛ در اين دوران هر كس بايد تقوا پيشه سازد و به دين خود چنگ زند»[4].

 

3-1 ياد يار

منتظر حقيقى، كسى است كه از ياد و نام محبوب خود غافل نمى شود و پيوسته در فكر و انديشه او است. شخص مؤمن، در هيچ حالى از حالات و هيچ وقتى از اوقات و هيچ مكانى از مكان ها، از ياد امامش و انتظار قدوم مبارك او، خالى و فارغ نيست.

روايت شده است: وقتى امام موسى بن جعفر (علیه السلام)  از امام غايب(عج) و نعمت باطنى خدا ياد كرد، فردى پرسيد: آيا از امامان كسى غايب مى شود؟ فرمودند: «نعم يغيبُ عن اَبصارِ النّاس شخصُهُ و لا يَغيبُ عن قُلوبِ المؤمنين ذِكرُهُ و هو الثّانى عَشر منّا»[5]؛ «بلى، شخص او از ديدگاه هاى مردم غايب مى شود ؛ ولى ياد او از دل هاى مؤمنان نهان نمى شود و او دوازدهمين نفر از ما است».

 

بزرگداشت ياد و نام امام مهدى(عج) مصاديق و شكلهاى مختلفى دارد كه به بعضى از آنها اشاره مىشود:

1-3-1 برپاخاستن به هنگام شنيدن نام ايشان؛ نقل شده است: «روزى در مجلس حضرت صادق (علیه السلام) ، نام مبارك حضرت مهدى(عج) برده شد؛ امام ششم(ع) به منظور تعظيم و احترام نام آن حضرت(عج) از جاى خود برخاست و قيام فرمود»[6]. «امام رضا (علیه السلام)  نيز با شنيدن نام آن حضرت(عج) برخاست و دست خود را به نشانه تواضع بر سر گذاشت»[7].

2-3-1 نكوداشت روزهاى منسوب به آن حضرت(عج)؛ مانند نيمه شعبان و اعياد چهارگانه اسلامى: فطر، قربان، غدير و جمعه.

3-3-1 آغاز كردن هر روز با سلام به پيشگاه امام (علیهالسلام)؛ منتظران امام مهدى(عج) در آغاز هر روز و در تعقيب نماز صبح، سلام به مولاى خود را فراموش نمى كنند و متناسب با فرصت وقت، يكى از زيارت ها و دعاها را مى خوانند و...[8].

4-1 اظهار محبّت و مودّت

يكى از اوصاف منتظران شيعيان خالص امام زمان(عج)، مهرورزى و محبّت سرشار به آن حضرت(عج) است. البته اين محبت و مهرورزى دوطرفه است؛ زيرا امام معصوم نيز شيعيان و ياران خود را دوست دارد و شفيق و دلسوز آنها است: «[الامام] الانيسُ الرفيق و الوالدِ الشفيقُ و الاخُ الشفيق...»[9]؛ «امام همدم و رفيق، پدر مهربان و برادر دلسوز است».

پيامبر اكرم (صلیاللهعلیهوآله)  وسلم درباره لزوم دوستى حضرت مهدى(عج) مىفرمايند :«مَن اَحَبّ اَن يَلقى اللّه و قَد كَمل ايمانُهُ و حَسُنَ اِسلامُهُ فَليَتَوَلَّ الحُجّة صاحب الزمان المنتظر»[10]؛ «هر كس دوست دارد خدا را ملاقات كند در حالى كه  ايمانش كامل و اسلامش نيكو باشد، پس بايد دوستدار حضرت حجّت، صاحب الزمان(عج) منتظَر باشد».

خود امام مهدى(عج) نيز مردم را به كارهايى سفارش فرموده كه موجب ازدياد محبّت و مودّت مى شود: «هر يك از شما بايد به امورى بپردازد كه او را به محبّت ما نزديك كند و از كارهايى كه ناخوشايند ما است، دورى جويد؛ زيرا ظهور ما به صورت ناگهانى فرا مى رسد»[11]

5-1 حزن و اندوه و ندبه

محزون بودن در فراق امام مهدى(عج)، ندبه و اظهار شوق به لقاى او از اوصاف منتظران عاشق پيشه است.

امام حسن عسكرى(علیه السلام) فرمود:«لا تزالُ شيعتنا فى حُزنٍ حتّى يظهَر وَلَدى الّذى بشّر به النبى (صلی الله علیه وآله)  وسلم»[12]؛ «شيعيان ما در يك اندوه دائم به سر مى برند تا فرزندم - كه پيامبر (صلی الله علیه وآله)  وسلم نويد ظهورش را داده است - ظاهر شود».

6-1 اظهار اشتياق و چشم به راه بودن

شور طلب و علاقه ديدار يار و اظهار شيدايى و اشتياق به محبوب، از ويژگى هاى بارز منتظران است؛ چنان كه در دعاى ندبه آمده است: «ليتَ شِعرى اَينَ استَقرّت بِكَ النّوى بَل اَىُّ ارض تُقِلُّك اَو ثَرى ابرضوى ام غيرها ام ذى طوى...»[13]؛ «اى كاش مى دانستم در چه جايى منزل گرفته اى و چه سرزمين و مكان تو را در بر گرفته است! آيا در كوه رضوى هستى و يا در جاى ديگر و يا در ذى طوى هستى»

امیرالمومنین امام على (علیه السلام)  وقتى از امام مهدى(عج) و صفات آن حضرت(عج) مى گويد؛ ناگاه از  درون سينه آهى مى كشد و شوق ديدار آن بزرگوار(عج) را ابراز مى دارد.

7-1 صبر و بردبارى

در روايات زيادى توصيه به صبر و بردبارى در اين دوران شده و براى منتظران صابر، پاداش ها و ثواب هاى چندى بيان گشته است.

امام صادق (علیه السلام) مى فرمايند: «من دين الائمة الورع و العفّة و الصلاح و انتظارُ الفرج بالصّبر»[14]؛ «از آيين امامان است: تقوا، عفّت، صالح بودن و انتظار فرج با صبر و شكيبايى»

رسول گرامى اسلام (صلی الله علیه وآله)  فرموده است: «خوشا به حال شكيبايان در غيبت و محبّت او، كه آنان را خداى تبارك و تعالى، در كتابش چنين توصيف فرموده است: «هُدىً لِلْمُتَّقِينَ الَّذِينَ يُومِنُونَ بِالْغَيْبِ»[15]. در روايات ديگر نيز «متقين» به شيعيان و «غيب» به حجّت غايب تفسير شده است[16].

همچنين روايت شده است: «كسى كه منتظر امر ما باشد (ظهور مهدى) و بر آنچه در اين راه از آزار و ترس و وحشت مى بيند، صبر كند، فردا (روز رستاخيز)، در جرگه ما خواهد بود»[17].

 

 

 

پی نوشت:

[1]آل عمران 3، آيه 200.

[2]منتخب الاثر، ص 515، ج 8 ؛ الغيبة النعمانى، ص 199 ؛ تفسير برهان، ج 1، ص 234.

[3]ر.ك: كنزالحقايق، شيخ محمود شبسترى.

[4]الغيبة النعمانى، ص 250، باب 14، ح 5.

[5]علامه مجلسى، بحارالانوار، ج 51، ص 150.

[6]نجم الثاقب، ص 523.

[7]بحارالانوار، ج 49، ص 137.

[8]ر.ك: نشريه موعود، مقاله شيعه، انتظار و وظايف منتظران، مهر و آبان 80.

[9]كافى، ج 1، ص 191، ح 1.

[10]بحارالانوار، ج 36، ص 296، ح 125.

[11]همان، ج 53، ص 176.

[12]يوم الخلاص، ج 1، ص 392، ح 445.

[13]اقبال الاعمال، ص 298.

[14]منتخب الاثر، ص 498.

[15]يوم الخلاص، ج 1، ص 356، ح 361.

[16]الزام الناصب، ص 137.

[17] بحارالانوار، ج 52، ص 256.

ادامه دارد ...

برگرفته از کتاب مهدویت پیش از ظهور - حجت الاسلام کارگر