امام علی علیه السّلام فرمودند:
آن كه به خاطر دنيا غمگين شود به قضاي الهي خشم آورده است، و آن كه از مصيبتي كه بدو رسيده زبان به شكوه گشايد از پروردگارش شكايت كرده است، و آن كه پيش ثروتمندي رود و به خاطر ثروتش بدو كرنش كند دو سوم دينش را از دست داده است، و آن كه در دنيا قرآن خوانده و پس از مرگ به دوزخ رود آيات الهي را به مسخره گرفته بوده است، و آن كه دل به دنيا باخته باشد سه بلا بر او وارد شود: اندوه، حرص دائم، و آرزويي كه هرگز بدان نرسد.
نهج البلاغه، حکمت 219