این روزها که از کوچه پس کوچه های شهر می گذری، رایحه خوش سیب مشامت را پر می کند؛ در میان ازدحام روزمرگی های مردم وقتی از خیابان های شهر می گذری بیرق های سبز و مشکی چشمانت را به سوی خویش می کشانند، بیرق هایی که بیشتر نماد امیدند تا شروع دو ماه عزاداری. و اشک وماتم.

بار دیگر گردش روزگار ماه محرم را به ما رساند، ماه غربت حسین و تنهایی زینب را، ماه دلاورمردی عباس و شجاعت علی اکبر را؛ ماهی که اگر به هوش باشی و به گوش، بعد از گذشت قرن ها از آن، صدای «هل من ناصر ینصرنی» حسین(ع) را از زبان امام غائبت خواهی شنید.

محرم ماه پیوستن خون خدا به خداست، ماه تجدید پیمان بندگی انسان کامل و تثبیت «قالوا بلی»! ماهی که به هر کجا سر می زنی دلها لرزان . چشم ها نمناک و امیدوار؛ سفینه النجاه حسین(ع) پذیرنده هر نوع مسافری هست حتی مسافری که سال هاست با خدای حسین قهر استو حتی مسافری که هر محرم یاد سفینه ی نجات حسین می افتد.

ماه محرم از راه می رسد، ماهی که در آن به واسطه مستجاب الدعوه بودن قبه حسین(ع) آرزوهای محال و غیر محال زیادی به تحقق پیوستند و را های کمال زیادی پیموده شد .

ماه محرم از راه می رسد، ماهی که فرصتی دوباره است برای دل های یخ زده ، دلهایی که هر روز به دنبال گمشده ای می گردند و باز هم گمشده شان را در لابلای دوست داشتنی های سخیف دنیایی گم می کنند،.

 ماه محرم، ماه هدایت به سمت نور است و آن کس که دلش بی قرار است و قراری دوباره می خواهد باید به پا خیزد و عَلَم عشق را بر پا کند، عَلَمی که اگر در برپا کردنش کوتاهی کرد، دیگران گوی سبقت را ازتو می رُبایند و در میدان انسانیت و مردانگی و مروت پیشی می گیرند.

ماه محرم از راه می رسد و دلهای سرگردان و جواب شده از همه جا و همه کس، به چشم خود می بینند که جایی برای پناه آوردن برایشان باقی مانده، جایی که سنگفرشش بال ملائکه الله است؛

خداوندا ،ماه محرم میرسد ماهی که خیلی ها انتظارش را می کشیدند اما من در روزمرگی زندگی و دو دو تا چهار تاها گیر کرده بودم وامروز بویش را می شنوم به حرمت همه منتظرین دست ما را نیز بگیر.

خداوندا! به غنچه پر پر شده حسین(ع) و به صبر زینب علیها السلام ما را از آنانی قرار ده که گوشی شنوا برای اجابت «هل من ناصر ینصرنی» و چشمی بینا برای دیدن افراشته شدن پرچم پیروزی مولایمان صاحب الزمان(عج) خواهند داشت.