شما هم از آن دسته افرادي هستيد كه از آسانسور مي‌ترسيد؟ خسته نشديد از اينكه مجبوريد هفتاد طبقه را پله‌نوردي كنيد يا سال تا سال به خانه نزديك‌ترين دوستتان نرويد، چون مجبوريدآسانسور سوار شويد؟ بهتر نيست به جاي اين‌ همه سختي كه به جان مي‌خريد، مدتي تمرين كنيد تا ترس‌تان از اين تكنولوژي بريزد؟ امتحانش ضرر ندارد؛ اين مطلب را بخوانيد شايد افاقه كرد گام اول؛ با اعتماد به نفس سوار شويد در آسانسور را باز کنيد، سوار شويد و اجازه بدهيد در آن کاملا بسته شود. مراقب دست و سر و لباستان هم باشيد که لاي در گير نکند، مخصوصا در آسانسورهايي که در کشويي دارند. اگر بچه همراهتان است اول او را سوار کنيد و به قسمت انتهايي محوطه آسانسور بفرستيدش تا از دور بودن او از در مطمئن باشيد. خودتان هم زياد نزديک به در نايستيد تا يک وقت لباستان بين در گير نکند. وقتي مي‌گويند ظرفيت آسانسوري X نفر است،‌ حساب همه چيزش را کرده اند؛‌ فکر نکنيد چون وزنتان کم است مي‌توانيد 20 نفري سوار يک آسانسور 5 نفره شويد! بايد فضاي داخلي آن را هم در نظر بگيريد.
گام آخر؛ جسور و صبور باشيدبيشتر آسانسورهاي جديد سنسورهاي حساس به نور دارند که در حاشيه در تعبيه شده است. اگر آسانسوري که سوار شده‌ايد ناگهان بين راه ايستاد،‌ سکته نکنيد ممکن است خودتان، لباستان يا وسايلتان جلوي سنسورها را گرفته باشيد، وقتي مانع را برداريد آسانسور دوباره به راه خود ادامه مي‌دهد.
خوب البته يک وقت‌ها هم آسانسور واقعا گير مي‌کند، باز هم سکته نکنيد؛ اول خونسردي‌تان را حفظ کنيد،‌ بعد کليد زنگ خطر را فشار دهيد و اگر هواکش هم خاموش است آن را روشن کنيد. حالا اگر گيرکردن آسانسور به دليل قطع برق بود و زنگ خطر کار نمي‌کرد،‌ باز هم اولين شرط نجات شما حفظ خونسردي‌تان است. مي‌توانيد به در آسانسور بکوبيد (آن‌قدر که يک نفر متوجه حضور شما در آسانسور شود،‌ نه آن‌قدر که چيزي از در باقي نماند!) تا بالأخره يک نفر صداي شما را بشنود و به دادتان برسد. در مورد هواي داخل آسانسور هم نگران نباشيد؛ حتي در صورت عدم وجود هواکش هم تا مدت زيادي شما زنده خواهيد ماند.a