عزّت به معني غلبه نيست بلکه عزّت به معناي نفوذناپذيري است/شما ميبينيد مردان الهي در جامعه زندگي ميکنند اما کسي آنها را بازي نميدهد
حضرت آيت الله جوادي آملي در جلسه درس تفسیر خود بیان داشتند:
خدا عزّت مؤمنين را امضا کرده است و اين مربوط به گذشته نيست بلکه الآن را هم شامل ميشود. عزّت خدا و پيامبر و اهل بيت که مشخص است مؤمنين هم به تصديق خداي سبحان اليوم عزيزند يعني کساني که کلم طيّب و عمل صالح دارند و نزد عزيز رفتند و عزيز شدند؛ اين امضاي الهي است که فرمود: ﴿وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ﴾
ایشان در ادامه کاذب بودن عزّت غير مؤمنين و ظهور رسوايي آنان در قيامت را مورد بحث قرار داده و ابراز داشتند:
بقيه افراد عزيزِ بيجهتاند و اگر کسي عزيز بيجهت بود ذليل باجهت است يعني عزّتش باطل است و ذلّتش حق و قيامت هم ظرف ظهور حق است آنگاه ذلّت اينها روشن ميشود حالا گذشته از آيه سوره «نساء» که فرمود: ﴿کُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُم بَدَّلْنَاهُمْ جُلُوداً غَيْرَهَا﴾ که عذاب جسمي است سوخت و سوز دست و پا و پوست و گوشت است لذا فرمود: اينها رسوا هستند عذاب هون براي اينهاست، عذاب مهين و اهانت براي اينهاست، تحقير براي اينهاست، براي اينکه اينها عزيز بيجهت شدند و ذليل باجهت و ذليل کسي است که نه کلم طيّب دارد نه عمل صالح و قيامت هم هر چه حق است ظاهر ميشود و باطن اينها که رسوايي و خواري و حقارت بود ظاهر ميشود.
معظم له در تبیین معناي حقيقی عزّت فرمودند:
عزّت به معني غلبه نيست بلکه عزّت به معناي نفوذناپذيري است و موجودي هم که مستحکم و نفوذناپذير است به آن عزيز ميگويند لذا زمينِ سختي که کلنگ در آن اثر نکند را ميگويند «أرضٌ عَزاز» يعني اين زمين، نفوذناپذير است و انساني هم که هر کسی نتواند در او نفوذ پيدا کند ميشود انسان عزيز، چون نفوذناپذير است و ميتواند در ديگران نفوذ پيدا کند لذا ميشود غالب.
مفسر بزرگ قرآن در ادامه، به عدم دسترسي شياطين انس و جن به ساحت مردان الهي پرداخته و بیان داشتند:
شما ميبينيد مردان الهي در جامعه زندگي ميکنند اما کسي آنها را بازي نميدهد.در قرآن فرمود: ﴿إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّيِّبُ﴾ وقتي کلم طيّب به طرف خدا صعود کرد نه شياطينالانس دسترسي دارند نه شياطينالجن براي اينکه آنها طوري فکر ميکنند و چيزهايي ميخواهند و به دنبال چيزهايي هستند که در دسترس بازيگران نيست، بازيگران ابزاري دارند که آنها به آن اعتنا نميکنند و اينها در دسترس کسي و در تيررس کسي نيستند لذا مصوناندو ميشوند مخلَص «وصائناً لنفسه» و مانند آن.
آنگاه خداي سبحان براي اينها عزّت را مقرّر کرده است و کسي نميتواند در برابر عزّت عطاشدهٴ الهي کسي را ذليل کند.