جمکرانش را که می‌شناسی؟ چند بار رفته‌ای آنجا برای بازگو کردن واگویه‌های دلت! ... آنجا که رفته‌ای، به امام زمانت چه گفته‌ای؟ به قدر و یقین ظهورش را خواسته‌ای، نه؟ که زودتر بیاید...
آه! که چه است این روزها و این لحظه‌ها که نبودن مولا و مقتدایمان چقدر آزارمان می‌دهد...
چه می‌گویم؟
نه، اشتباه کرده‌ام، این روزها و این لحظه‌ها چقدر سخت می‌گذرد که بودن مولایمان و نبودن ما چقدر آزارمان می‌دهد...
عتبات چه؟ رفته‌ای؟ به کوفه، شهر بی وفایان و مسجد سهله‌اش که اگر خوب گوش کنی، صدای مناجاتش را می‌شنوی که شیعیانش را دعا می‌کند...
******
می‌گویم من و تو که اینقدر دم از عشق مولایمان می‌زنیم، اینقدر برایش ندبه می‌خوانیم هر صبحگاه جمعه، هر صبح عید غدیر، هر صبح عید قربان و هر صبح عید فطر؛ ما که هر صبح دستی بر سینه و دستی بر سر آه و ندبه کنان می‌خوانیم:
«اللهم ارنی الطلعة الرشیدة و الغرة الحمیدة و اکحل ناظری بنظرة منی الیه و عجّل فرجه و سهّل مخرجه ...»؛ ما که دعای سمات می‌خوانیم غروب هر جمعه به یادش در هر کجا که دارد این دعا را زمزمه می‌کند... چقدر با وظایف‌مان آشناییم؟
می دانی که من و تو به عنوان منتظر مهدی(عج) وظایفی داریم برای خودمان... .
می گویم بیا کمی بیشتر به خودمان فکر کنیم و وظایف مان، نباشد که راه را بی راهه بروییم به خیال راه راست!
******
بگذار از اینجا برایت شروع کنم که شاید برای امام عصر، مهدی فاطمه(عج) کتاب های بی شماری نوشته شده باشد، همایش های زیادی گذاشته باشند، کارهای فرهنگی بسیاری کرده باشند؛ اما هنوز کم است. هنوز یک نکته از هزاران گفته نشده است؛ چرا که قرآن و روایات اسلامی به گستردگی بر روی این مسئله سرمایه گذاری کرده اند. حتماً شنیده ای که « مَن ماتَ وَ لَم یَعرف امامَ زَمانِه ماتَ مَیتَةً جَاهِلیةً 1
و شناختن امام نه یعنی اینکه او کیست؟ کجا و کی به دنیا آمده است؟ پدر و مادرش چه کسانی هستند؟ و ... که شناختن امام؛ یعنی دریافتن اینکه او ولی و حجت خدا بر روی زمین است و اطاعتش بی چون و چرا، واجب؛ یعنی دریافتن اینکه امام پس از پیامبر ضامن تداوم حیات دین و پاسخگوی نیازهای بشر است که باید از او اطاعت کرد و یاری اش کرد در حفظ دین خدا و فرمانش را پذیرفت، حتی اگر به ضررمان باشد که دستور ولی خدا شاید به ضرر منافع فردی مان باشد، اما هیچ گاه به ضرر جامعه بشری نخواهد بود که امام آمده است تا جامعه بشری را به سوی سعادت رهنمون شود.
وقتی من و تویی که ظهور امام مان را انتظار می کشیم، وظایف مان را به خوبی بشناسیم و به خوبی هم به آنها عمل کنیم، در حقیقت توجهات و رضایت قلبی امام عصر(عج) را به دست آورده ایم و شرایط را برای ظهور حضرت فراهم کرده ایم. حالا اگر همه منتظران حضرت این وظایف را به خوبی بشناسند و به خوبی نیز عمل کنند، چقدر فرج مولا نزدیکتر خواهد شد!
از امام حسین (علیه‌السلام) پرسیدند: معرفت خدا چیست؟ حضرت در پاسخ فرمود: «معرفت اهل هر زمان نسبت به امامشان است که اطاعت او بر ایشان واجب است.»
همراه شوی اگر با ما، زین پس با امام مهربانی که خودش هم برای فرجش دست به دعا دارد، بیشتر و بهتر آشنا خواهیم شد؛ از علائم و آثار ظهورش تا آمدنش و شیوه حکومت داری اش، تا آنچه از علم و دانش و هدالتی که با خود می آورد؛ عدالتی که همه سنگش را به سینه می زنند و گاه برخی هم بسیار جدّ و جهد می کنند برای پدید آوردنش اما با همه تلاش های آنها، عدالتی که مهدی فاطمه (علیهماالسلام) می آورد؛ چیز دیگری از جنس دیگر است... .
اینک با ما باش در گام اول ... .
گام اول
شناخت امام زمان(عج)
یکی از پایه های بنیادی و اساسی اسلام، اعتقاد به امامت است، آنگونه که اگر مسئله امامت از اسلام برداشته شود، نقص بزرگی در دین اتفاق خواهد افتاد.
تصور کن پس از رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله)، امامی نبود که مردم را به طریق راست هدایت کند؛ امامی نبود که وقتی مشکلات و مسائل بر مردم پیچیده می گردید و از حل آن عاجز می ماندند، به کمک آنها بیاید و مسائلشان را به بهترین راه و شیوه حل کند؛ امامی نبود که وقتی با گذر زمان که زندگی ها نسبت به گذشته دگرگون می شد و در هر دوره ای مردم نیاز داشتند که احکام الهی درباره مسائل جدید را بدانند، مسائل و احکامشان را برایشان بگوید و آنان را از گمراهی نجات دهد، چه می شد؟ جامعه مسلمانان به چه هرج و مرجی کشیده می شد؟...
برای هدایت جامعه به سوی کمال بود و قدم برداشتنش در مسیر هدایت و نجات از گمراهی ها که خداوند در غدیر خم به پیامبرش دستور داد، امامت علی بن ابیطالب (علیه‌السلام) را به مردم ارائه کند و مسئله مهم ولایت را تکمیل کننده رسالت خود و تمامی پیامبران قبل قرار دهد:
(یَا ایُّها الرَّسولُ بَلِّغ مَا أُنزلَ إلَیکَ مِن رَّبِّکَ وَ إن لَم تَفعَل فَمَا بَلَّغتَ رِسالَتَهُ وَ اللهُ یَعصِمُکَ مِنَ النَّاس إنَّ اللهَ لا یَهدِی القَومَ الظَّالِمینَ) 2
امام زمانت را که بشناسی، از هر چه راه ضلالت و گمراهی است نجات یافته ای که وقتی امامت را شناختی دیگر خواهی یا نخواهی به دنبال فرقه های کاذب نخواهی رفت و خدا و سعادت دنیوی و اخروی را در چیزهای پوچ نخواهی یافت.
امام نظام بشری را حفظ می کند، کمال و سعادت بشر را تضمین می کند و او را در سیر به سوی خدا رهنمون می شود، اگر بشر دستورات او که همان احکام الهی اند را اجرا کند و تابع محض باشد.
از امام حسین (علیه‌السلام) پرسیدند: معرفت خدا چیست؟ حضرت در پاسخ فرمود: «معرفت اهل هر زمان نسبت به امامشان است که اطاعت او بر ایشان واجب است.»3
در روایت دیگری نیز از امام معصوم می خوانیم: «اگر دلالت ها و عنایت ها و هدایت های الهی نبود، ما شناخته نمی شدیم و اگر ما نبودیم، خدا شناخته نمی شد.»4
و این یعنی همان گونه که تمام آسمان ها و زمین و هر آنچه که در آنان است، دلایل وجود حق و آیات اویند، وجود امام نیز در هر عصر و زمان آیت و نشانه ای بزرگتر است، همان گونه که امام علی (علیه‌السلام) فرمود: «برای خدای عز وجل، نشانه ای و خبری بزرگتر از من نیست.»5
امام واسطه فیض میان خالق و مخلوق است؛ زیرا موجودات نمی توانند به طور مستقیم فیض را از خالق دریافت کنند. همه فیوضات زندگی اعم از اصل هستی وجود، کمالات وجود و نیازمندی های زندگی روزمره با وساطت امام به موجودات می رسد.
شرط قبولی و پذیرش اعمال مان در پیشگاه حضرت حق، پذیرش ولایت و امامت ائمه هدی است که خودشان به آن تصریح کردند، وقتی فرمودند: « لا یَقبَلَ اللهُ مِنَ العِبادِ عَملاً ألاّ بمَعرفَتِنَا؛ خداوند عمل بندگان را قبول نمی کند، مگر با شناخت ما»، پس باید امام زمان مان را بشناسیم تا با تن در دادن به ولایت و امامتش، اعمال مان مورد قبول حق تعالی باشد
زیارت جامعه کبیره را که خوانده ای؟ ... «بِکُم فَتَحَ اللهُ وَ بِکُم یَختِمُ وَ بِکُم یَمحُوا مَا یَشَاءُ وَ بِکُم یُثبتُ وَ بِکُم تُثبتُ الأرضُ
أشجَارَها وَ بّکُم تُخرجُ الأرضُ أثمَارَها و بِکُم تُنزلُ السَّماءَ قَطرَها و رزقَها وَ بِکُم یَکشفُ اللهُ الکَربَ وَ بِکُم یُنَزِّلَ اللهُ الغَیثَ...؛ خداوند عالم به خاطر (یا به وسیله) شما عالم را شروع و ختم کرد، محو و اثبات نیز به خاطر شماست، زمین به خاطر شما درختان را می رویاند و میوه ها را ظاهر می سازد، آسمان به خاطر شما باران و روزی نازل می کند و خداوند به وسیله شما غم و اندوه را از بندگان می زداید و به خاطر شما باران می فرستد ...»
حال که همه مخلوقات و به خصوص انسان هر چه دارد، به واسطه فیض وجودی اهل بیت پیامبر6 و ائمه هدی: به آن ها رسیده، جای تردید نمی ماند که آدمی باید ولی نعمت خود را بشناسد تا در برابر او سپاس گزار باشد.
وقتی شرط قبولی و پذیرش اعمال مان در پیشگاه حضرت حق، پذیرش ولایت و امامت ائمه هدی است که خودشان به آن تصریح کردند، وقتی فرمودند: « لا یَقبَلَ اللهُ مِنَ العِبادِ عَملاً ألاّ بمَعرفَتِنَا؛ خداوند عمل بندگان را قبول نمی کند، مگر با شناخت ما»6، پس باید امام زمان مان را بشناسیم تا با تن در دادن به ولایت و امامتش، اعمال مان مورد قبول حق تعالی باشد.
در روایتی آمده است:
ابونصر که از خدمتگزاران امام حسن عسکری (علیه‌السلام) بود، پیش از غیبت امام مهدی(عج) به حضور آن حضرت رسید. امام مهدی (عج) از او پرسید: آیا مرا می شناسی؟ پاسخ داد: آری، شما سرور من و فرزند سرور من هستید. امام(عج) فرمود: مقصود من چنین شناختی نبود! ابونصر گفت: مقصود شما چیست؟ خودتان بفرمایید.
امام(عج) در پاسخ فرمود: من آخرین جانشین پیامبر خدا هستم و خداوند به (برکت) من بلا را از خاندان و شیعیانم دور می سازد.6
امام را می توان با شناخت سیره و صفاتش نیز بهتر و بیشتر شناخت؛ آنگونه که تأثیر عملی گسترده‌اش را در رفتار و خلق و خوی منتظر هم دید.
منبع
