نوروز در گنجينه معارف اهل بيت ـ عليهم السلام ـ و متون روايي ما از منزلت و جايگاه خاصي برخوردار است، به گونه اي كه ايشان بر پاسداشت اين روز سخن رانده اند و از مناسبت هاي مهم آن ياد كرده اند. اگر چه در قرآن آيه براي تحويل سال، نازل نشده است ولي با درنگ در روايات، بدست مي آيد كه «نوروز» سمبل تحوّل و تغيير است، البته تحول به سمت نيكويي و بهتر شدن.
مهمترين سندي كه بر نكوداشت نوروز دلالت دارد، روايت معلّي بن خُنَيس از امام صادق ـ عليه السلام ـ است كه در پرتو آن كلام نوراني علاوه بر آداب خاصي كه برشمرده شده است؛ نماز نافلة مخصوصي نيز تعليم شده است و آن بدين مضمون است كه:
«... پس زماني كه از نمازهاي ظهر و عصر و نوافل فارغ شدي، بعد از آن، چهار ركعت نماز به جا آور يعني هر دو ركعت به يك سلام و در ركعت اول، بعد از حمد، ده مرتبه سورة «انا انزلناه في ليلة القدر» را بخوان و در ركعت دوم، بعد از حمد، ده مرتبه سورة «قل يا ايها الكافرون» و در ركعت سوم، بعد از حمد، ده مرتبه سورة «قل هو الله احد» و در ركعت چهارم، بعد از حمد، ده مرتبه سوره هاي «قل اعوذ برب الناس» و «قل اعوذ برب الفلق» و بعد از نماز به سجده شكر برو و دعا بخوان.[1]
امام خميني (ره) در اين زمينه مي فرمايد:
«... از آداب امروز (عيد نوروز) روزه گرفتن است، از آداب امروز دعا كردن است، نماز خواندن است، و اين به ما مي فهماند كه اگر ملّتي بخواهد به راه راست برود و بخواهد استقلال خودش را، آزادي خودش را حفظ كند، بايد در عيدش و غيرعيدش تذكر داشته باشد... به ياد خدا باشد، براي خدا باشد.»[2]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
ـ به مفاتيح الجنان مراجعه شود.
[1]. ر.ك: حر عاملي، وسائل الشيعه، ج 7، ص 173.
[2]. موسوي خميني، روح الله، صحيفه نور، مجموعه رهنمودهاي امام خميني، مركز مدارك فرهنگي انقلاب اسلامي، تهران، وزارت ارشاد، 1364، ج 17، ص215.
قرآن کتاب مقدس دین اسلام است و در باور مسلمانان سخنان خداست که به صورت وحی از سوی او توسط جبرئیل بر پیامبر اسلام، محمد بن عبدالله، نازل گردیده است. مسلمانان، قرآن را بزرگترین معجزهٔ محمد و روشن‌ترین دلیل بر پیامبری او می‌دانند.
