امام محمد باقر علیه السلام :
" زبان، كلید هر خوبی وبدی است. سزاوار است كه مومن بر زبان خود مُهر زند، چنانكه بر طلا و نقره اش مُهر می زند."(1)
امام
محمد باقر علیه السلام چهار سال پیش از واقعه عاشورا در سال 57 هجری، از
پدر و مادری علوی ( امام سجاد و دختر امام حسن مجتبی علیهما السلام) در
مدینه، چشم هستی را به جمال خویش روشن نمود.
درباره روز ولادت ایشان اختلاف است. برخی میلاد آن حضرت را سوم صفر و برخی اول رجب گفته اند.(2)
موقعیت روائی امام
در
میان امامان پس از امیرمومنان علیه السلام ، بخش عمده ای از روایات به
امام باقر و امام صادق علیهما السلام منتهی می گردد و این به دلیل موقعیت
خاص سیاسی جامعه آن روز بود كه این دو امام بیش از امامان دیگر فرصت نشر
علوم آل محمد علیهم السلام را پیدا نمودند.
ابن شهر آشوب می نویسد: از
فرزندان امام حسن و امام حسین علیهما السلام آنچه در زمینه تفسیر، كلام،
فتوا و احكام حلال و حرام از آن حضرت صادر شده ،از كس دیگری صادر نشده
است.(3)
نشر این احادیث سبب شهرت عظیم علمی آن امام همام، در آن
روزگار به عنوان عالم، امام، فقیه و محدث بوده است. ابوزهره از میان انبوه
كسانی كه به آن حضرت مراجعه و از محضر ایشان كسب علم كرده اند، به سفیان
ثوری، سفیان بن عینیه( محدث مكه) و ابوحنیفه اشاره كرده است.(4)
ابرش
كلبی از هشام....