امام حسن عسكری علیه السلام:

"از ادب همان بس كه آنچه را برای خود نمی پسندی، برای دیگران نیز مپسندی."

(مسند الامام العسكری، ص 288)

امام حسن عسكری علیه السلام در سال 232 هجری ولادت یافت. القاب آن بزرگوار را " الصامت"،" الهادی"،" الرفیق"،" الزكی" و" النقی" ذكر كرده اند ؛ برخی از مورخان لقب" الخالص" را هم بر القاب آن حضرت افزوده اند. " ابن الرضا "  نیز عنوانی است كه امام جواد و امام عسكری علیهما السلام هر دو به آن شهرت یافته اند. (1)

امام حسن عسكری علیه السلام مانند دیگر ائمه علیهم السلام تحت ظلم و جور حكـّام وقت قرار داشت .ایشان سخت ترین روزها را زیر نظر سه خلیفه ی غاصب ، معتز، مهتدی و معتمد عباسی گذراند. معتزعباسی، پس از تصدی خلافت، امام را شدیداً زیر نظر قرار داد ، چند بار ایشان را روانه ی زندان كرد و به دست صالح بن وصیف سپرد.

صالح كه از دشمنان اهل بیت (ع) بود ، فرصت را غنیمت شمرد و افرادی پست را در زندان بر امام گماشت تا حضرت را آزار دهند.

علی بن عبدالغفا می گوید: روزی گروهی از عباسیان و دسته ای از منحرفان بر صالح وارد شدند. صالح به آنان گفت: نمی دانم دیگر چه كار كنم ؟ دو تن از شرورترین افرادی  را كه سراغ داشتم، بر امام گماشته ام، اما چنان در آنها تأثیر نهاده كه در مدتی كوتاه اهل عبادت شدند. از آنان پرسیدم: درباره اش چه می گویید؟

پاسخ دادند: چه بگوییم درباره ی كسی كه روزها را روزه می دارد و شبها تا بامداد نماز می گزارد. نه سخن می گوید و نه به كاری جز عبادت می پردازد. هر گاه به او نگاه می كردیم ، لرزه بر انداممان می افتاد و توان تدبیر خویش ازكف می دادیم.

هنگامی كه عباسیان این سخن را از.....

عبادت واقعی

ارزش موعظه ها و سخنان حکمت آمیز در این است که از منابع اصیل و سرچشمه های پاک و ناب، جاری شده باشد تا در سرزمین دلها سرازیر شود، و تخم محبت و خوبی و نیکوکاری را در آن برویاند و ریشه های بدی و تباهی و دشمنی را از آن برکند، انسانی که می خواهد درون خود را بسازد، و روح خود را کمال بخشد، باید در پی به دست آوردن حکمت و رهنمودی باشد که پرده از روی عیبهای او بردارد، و به آنچه وی را از فضیلتهای انسانی دورساخته آگاه گرداند، همچنین به موعظه ای گوش فرا دهد، که او را به پروردگار نزدیک سازد و ایمان را در دل او ریشه دار و استوار کند.

اکنون ما زلال حکمت و کمال موعظت را در خلال سخنان امام رضا علیه السلام از نظر می گذرانیم، تا جان خویش را صفا دهیم ودل خود را روشنی بخشیم و این فرصت نورانی را مغتنم شماریم و در پرتو آن بر ایمان خویش بیفزاییم.

عبادت واقعی

مقصود امام علیه السلام در این تعریفی که از عبادت فرموده با همه معنای گسترده و مفهوم ژرفی که این واژه دارد، اصلاح نظریه مردم درباره عبادات، امثال نماز و روزه و جز اینها و نیز تذکر این است که اعمال مذکور به همین حرکات واجب واذکار مقرر در نماز، و یا خودداری از خوردن و آشامیدن و امثال آن در روزه، منحصر نیست، بلکه اینها صورت خارجی عمل است و عبادت، آن محتوایی است که در درون این قلب قرار دارد.

امام علیه السلام می فرماید: عبادت بسیار اندیشیدن درباره خداوند است. اما بسیاری نماز و روزه ای که از حدود حرکات مقرر و صورت معین آن تجاوز نمی کند و خالی از محتوای ایمانی استوار است، و انسان در شبانه روز به انجام دادن آن عادت کرده است عبادت نیست. از....

اسم آن بزرگوار على، كنیه او ابو الحسن الثانی و لقب مشهور او رضا است . عمر مبارك آن حضرت پنجاه و پنج سال بود . (1)در یازده ذى القعده سال 148 هجرى به دنیا آمد (2)و در سال 203 هجرى(3)در آخر ماه صفر به دست مأمون عباسى مسموم و شهید شد.

مدت امامت آن بزرگوار، بیست سال بود (4) كه تقریبا هفده سال آن را در مدینه ، ملجأ عوام، منجى انام ،معلم علما و مروج دین بود. سه سال آخرعمرا را اجبارا درطوس گذراند و سرانجامدرآنجابه دست مأمون شهید شد.

مقام علمى حضرت رضا(ع)

از منابع اسلامى درباره ی امام هشتم (ع )مى‏توان نتیجه گرفت كه آن حضرت عالم بهما سوى الله، واسطه فیض این عالم، معدن كلمات پروردگار، صندوق انوار الهى و خزینه ی علم خداوند متعال است. احتجاجات و مباحثات حضرت رضا(ع) با فرقه‏هاى مختلف در مجلس مأمون، مقام علمى آن حضرت را آشكار مى‏كند. چنانكه بارها مأمون مى‏گفت:" مااعلمُاحداً افضل من هذاالرّجل علىوَجهِالارض."

"هیچ كس را در روى زمین داناتر.....

خداوند در قرآن كریم در وصف خانه‏هایى می‌فرماید:

«فى بیوت اذن الله ان ترفع و یذكر فیها اسمه...».(نور/36)

  " در خانه‌هایى كه خداوند رخصت فرمود که( قدر ومنزلت) آنها رفعت یابد و نامش در آنها یاد شود."

ضریح‏ها و بقاع متبركه امامان معصوم، از جمله این خانه‏هاست كه از مشرق آنها، انوار پر فروغ جمال الهى، اقلیم دلهاى مستعد و عاشق را روشنى، حرارت،حیات و طراوت مى‏بخشد.

در كتب لغت، ضریح اینگونه تعریف شده است: «خانه چوبین و مشبك یا از مس و نقره كه بر سر قبر امامى یا امامزاده‏اى سازند».

اما در نگاه زائران و شیفتگان، ضریح رمزى از دلدادگى، عشق و آشنایى است.

ضریح افسونگر نگاه‏ها، رمز آشنایى‏ها، محرم رازها، برق چشم‏ها، تكیه‏گاه دست ‏ها و سرزمین اشكهاست. ضریح چشم انداز نگاه‏هاى مشتاق است كه دل‏هاى آگاه ، از پنجره‌هاى آن، افق دور دست آشنایى و صمیمیت را مى‏نگرند.

ضریح منظر جان‏هاى امیدوارى است كه دیدگان، از وراى آن فروغ سپیده دمان روشنى و رهایى را مى‏بینند.

دست‏هاى نیاز، به سوى ضریح قامت مى‏بندند و در پنجرههاى آن خود را به توسل و طلب قفل مى‏زنند.

دیدگان خسته ،به درخشش پر فروغ.....

ولادت امام (ع)

نام و القاب حضرت رضا علیه السلام

علم آن حضرت

سادگی و تواضع امام

مکارم اخلاق امام

روایت سلسلة الذهب

خلق ایستاده کو به کو، چشم انتظار روی او ، تا پرده از روی نکو ، گیرد نگار نازنین.

شد جلوه گر نور خدا ، در روز میلاد رضا کز بوی دلجویش فضا ، شد مشکبار و عنبرین.

دلم بهانه تو را دارد...
ای همه نور، همه روشنی ، تا در این آشفتگی های بی سرانجام ، لحظه ای به اندازه تمام لحظه ها، آرام بگیرد.
دلم می خواهد، در حریم تو باشم، آن حرم الهی و کنار زائران تو بگریم، حرف دل بگویم و هزار حدیث نگفته... می خواهم از این شکوه های بی پایان با تو سخن بگویم و می دانم که پاسخم را خواهی داد، پاسخی به روشنی آفتاب.  دلم می خواهد فریاد بزنم، بانگی به بلندای آسمانها، و بگویم که غریبم، غریب در این دیار همه آشنا، روحم از این همه سیاهی خسته است.
می خواهم دست در حلقه حلقه پنجره.....