:: راسخ :: پايگاه اطلاع رساني اهل بيت

ختم نبوت و ختم شيوه‏هاى تبليغ

در قرآن كريم، گروهى از پيامبران خدا به عنوان اولوالعزم معرفى شده‏اند و قرآن شخصيت آنان را به لحاظ ويژگى‏هاى برجسته و صفات بارزشان بيش از ديگران ارج نهاده و گرامى داشته است. مطابق آيات قرآن، صبر و استقامت مهم‏ترين ويژگى اولوالعزم مى‏باشد (فَاصْبِرْ كَما صَبَر اُولوالعزمِ مِنَ الرُّسُلِ) همچنين اين گروه از پيامبران، كتاب و شريعت مستقلى داشته‏اند و پيامبران معاصر يا متأخر از آنان تبعيت مى‏كرده‏اند تا زمانى كه يكى ديگر از پيامبران اولوالعزم به رسالت مبعوث مى‏شدو كتاب و شريعت نوينى مى‏آورد.
بر اساس روايات موجود، اين پيامبران بالاترين رتبه را در ميان انبيا از حيث مقام معنوى و قلمرو دعوت دارند و عبارتند از: حضرت نوح، حضرت ابراهيم، حضرت موسى، حضرت عيسى و حضرت محمد (سلام‏الله عليهم). از ميان روايات موجود، يك روايت را از نظر مى‏گذرانيم:
امام رضا(ع) فرمود: اولوالعزم را اين لقب دادند چون داراى اراده استوار و شريعت‏هاى مستقل بودند. بدين معنا كه هر پيامبرى كه پس از نوح آمد بر شريعت او و تابع كتاب او بود، تا زمان ابراهيم خليل فرا رسيد. همه پيامبران همزمان ابراهيم و پس از او بر شريعت ابراهيم وتابع كتاب او بودند. چون زمان موسى فرا رسيد همه پيامبران معاصر موسى و پس از او بر شريعت او تابع كتاب او بودند تا روزگار عيسى فرا رسيد. پيامبران زمان عيسى و پس از او نيز تا دوران پيامبر ما محمد(ص)، بر شريعت عيسى و تابع كتاب او بودند. اين پنج پيامبر صاحبان عزم و بالاترين انبيا و رسولان بوده‏اند. و آيين محمد تا روز قيامت نسخ‏نمى‏گردد.... (1)
اين پنج پيامبر بزرگ در كنار ارائه شرايع و آيين‏هاى جديد، به اقتضاى وسعت قلمرو دعوت و براى پاسخگويى به شرايط جديد ناگزير از آوردن نظام تبليغى جديدى بوده‏اند كه لزوماً داراى قلمروى وسيع‏تر و پاسخگوى مقتضيات زمان بوده است. از اين رو سيره تبليغى ايشان از.....

ادامه مطلب

نويسنده:وحید صباغی

جمعه 10 مهر 1388

نظرات0

مسيح از آمدن پيامبري به نام احمد بشارت مي دهد

و َإِذْ قِالَ عِيسي ابْنُ مَرْيَمَ يِابَنِي إِسْرائيلَ إِنِّي رَسُولُ اللّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقاً لِمِا بَيْنَ يَدَىَّ مِنَ التَّوْراةِ وَمُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمّا جائَهُمْ بِالْبَيِّنِاتِ قِالُوا هِذا سِحْر مُبِين؛.
بياد آر زماني را كه عيسي بن مريم به بني اسرائيل گفت: من فرستاده خدا به سوي شما هستم و توراتي را كه در برابر من قرار دارد تصديق مي كنم و بشارت دهنده ام به پيامبري كه بعد از من مي آيد و نام او احمد است. اما هنگامي كه آن (پيامبر موعود) آمد (به تكذيب او برخاستند) و گفتند: معجزات او سحري آشكار است).
برخلاف تصور گروهى، راه شناسايي پيامبران واقعي منحصر به اين نيست كه مدعي نبوت، داراي معجزه باشد، بلكه همان طور كه معجزه مي تواند ما را به صدق گفتار مدعي نبوت رهبري كند و موجب مي شود پيامبران واقعي را از مدعيان دروغين تشخيص دهيم، هم چنين گواهي پيامبران پيشين در مورد فرد بعدى، يكي از راه هاي شناسايي پيامبران است.
هرگاه پيامبري كه نبوت او با دلايل قطعي ثابت شد، در گفتار و يا كتاب آسماني خود، كه انتساب آنها به وي نيز قطعي باشد با صراحت و قاطعيت كامل، علايم و مشخصات پيامبر آينده را بيان كند و تمام آن علايم و نشانه ها بدون كم و زياد، با مدعي نبوت تطبيق نمايد، در اين صورت تصريح قاطع وى، موجب حصول علم به صدق گفتار مدعي نبوت بعدي مي شود و او را از آوردن معجزه.....

ادامه مطلب

نويسنده:وحید صباغی

جمعه 10 مهر 1388

نظرات0

درس‏هايى آموزنده از مبارزات پيامبر و ياران

روحيه معنوي

كسى كه دو نبرد بدر و أحد را با ژرف‏نگرى مورد دقت و بررسى قرار دهد، بالا بودن روحيه معنوى مؤمنان را ملاحظه خواهد كرد. اين روحيه يكى از اسبابى بود كه به پيروزى آنان انجاميد و در دشوارترين شرايط جنگى توانستند از خود پايدارى نشان دهند.
سران و فرماندهان نظامى دنيا به ارزش و اهميت جنبه‏هاى معنوى روح اعتراف كرده‏اند. «ناپلئون» مى‏گويد: نسبت قدرت معنوى در ميدان كارزار نسبت به توان جسمى و مادى، نسبت سه به يك [يعنى سه برابر] است.
«مونتگمرى» در جنگ جهانى دوم، بر اهميت روحيه معنوى و تأثير آن دردستيابى به پيروزى تأكيد مى‏كند. اين فرمانده نظامى جز با هوشمندى كامل و تجربه جنگى و فرماندهى نيروها به اين نتيجه دست نيافته است.
تحقيقات جنگ و نبردهاى امروزى ثابت كرده كه رزمنده شايسته و موفق كسى است كه از هر دو روحيه معنوى و قدرت مادى برخوردار باشد. روحيه معنوى از ايمان انسان سرچشمه مى‏گيرد و رزمنده آگاهى دارد براى چه هدفى مى‏جنگد و در كنار اعتمادى كه به نفس خويشتن و به فرماندهى و توان و كاردانى او دارد مبارزه مى‏كند. خداى متعال پس از جنگ بدر آياتى نازل فرمود و در آن جايگاه روحيه معنوى و ضرورت آن را در نبردها، روشن ساخت:
يا أَيُّها الَّذِينَ آمَنُوا إِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفاً فَلا تُوَلُّوهُمُ الأَدْبارَ * وَمَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلّا مُتَحَرِّفاً لِقِتالٍ أَوْ مُتَحَيِّزاً إِلى‏ فِئَةٍ فَقَدْ باءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأْواهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ المَصِيرُ؛(1)
اى اهل ايمان، اگر با پيشروى و تهاجم كافران روبه‏رو گشتيد، پشت به دشمن نكنيد. هر كه در روز جنگ بدان‏ها پشت كرد و به كنارى رفت و يا به گروهى ملحق شد، در حقيقت به خشم و غضب الهى روى آورده و جايگاهش دوزخ است كه بدترين منزلگاه است.
اين آيه شريفه رزمندگان را از گريختن از ميدان جنگ برحذر داشته و به پايدارى و استقامت در برابر دشمن دعوت مى‏كند. كسى كه از ميدان كارزار فرار مى‏كند، در وعده پيروزى الهى به مؤمنين دچار شك و ترديد مى‏شود، همان گونه كه اگر در قدرت آفريدگار جهان شك و ترديد به وجود آيد، از هرگونه قدرت دشمن، ترس و بيم به دل راه مى‏يابد و از اين ناحيه آن را مى‏توان نوعى شرك دانست... از طرفى دلهره و ناكامى در صفوف رزمندگان ايجاد مى‏كند و در برابر دشمن روحيه خود را ازدست داده و سبب كشته شدن مسلمانان مى‏گردد.
مؤمن بايد دلى چون كوه، راسخ....

ادامه مطلب

نويسنده:وحید صباغی

جمعه 10 مهر 1388

نظرات0

دانستنى‏هايى از قرآن

«قل يا ايها الناس اني رسول الله اليكم جميعا الذي له ملك السموات و الارض لا اله الا هو يحيي و يميت فآمنوا بالله و رسوله النبي الامي الذي يؤمن بالله و كلماته و اتبعوه لعلكم تهتدون.» (سوره اعراف - آيه 158)

بگو ايمردم من رسول خدا براى همه شما مردم هستم همان خدائى كه آسمانها و زمين از آن اوست وجز او معبودى نيست ، اواست كه زنده مى كند و مى ميراند..پس ايمان بياوريد به خدا و رسولش همان پيامبر امى (درس نخوانده) كه خود ايمان به خدا و تمام كلماتش (كتب آسمانى) دارد و از او پيروى كنيد تا هدايت‏شويد.

در شان نزول آيه آمده است كه امام حسن عليه السلام فرمود :

«جاء نفر من اليهود الى رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم فقالوا يا محمد انت الذي تزعم انك رسول الله و انك الذي يوحى اليك كما يوحى الى موسى بن عمران.....

ادامه مطلب

نويسنده:وحید صباغی

جمعه 10 مهر 1388

نظرات0

حاكميت‏سياسى پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم در قرآن(1)

يكى از تحقيقاتى كه در مركز تحقيقات علمى دبيرخانه مجلس خبرگان رهبرى به پايان رسيده و در دست انتشار است، حاكميت‏سياسى معصومان (ع)» مى‏باشد . اين تحقيق كه توسط حجت‏الاسلام آقاى محمدعلى رستميان به سامان رسيده، از منظر قرآن و حديث‏به حاكميت‏سياسى پيامبر (ص) و ديگر معصومان (ع) مى‏پردازد و به استناد اصلى‏ترين منابع كلامى و فقهى، يعنى قرآن و حديث اثبات مى‏كند كه آن پيشوايان، داراى حاكميت‏سياسى بوده و علاوه بر رسالت تبليغ و هدايت، مسؤوليت مديريت جامعه و رهبرى سياسى مردمان را نيز بر عهده داشته‏اند . آنچه اينك پيش رو داريد بخشى از اين پژوهش است كه اختصاص به بررسى حاكميت‏سياسى پيامبر (ص) در خلال آيات قرآن دارد . اميدواريم به زودى متن كامل تحقيق در قالب كتاب در اختيار علاقه‏مندان قرار گيرد .

مقدمه

آياتى كه درباره حاكميت‏سياسى پيامبر (ص) در قرآن كريم آمده است، به چند دسته تقسيم مى‏شوند:

. آياتى كه به مساله اطاعت از پيامبر (ص) مى‏پردازند .

. آياتى كه ولايت پيامبر (ص) و اولويت ايشان بر مؤمنان را مطرح مى‏كنند .

. آياتى كه حكم پيامبر (ص) را مورد توجه قرار داده‏اند .

. آياتى كه پيامبر (ص) را در امور اجتماعى، محور معرفى مى‏كنند .

. آياتى كه مؤمنان را به ايمان به پيامبر (ص) به عنوان يكى از اركان تشريع فرا مى‏خوانند .

. آياتى كه به مساله اطاعت از پيامبر (ص) مى‏پردازند

اين دسته از آيات، اطاعت از پيامبر (ص) را به شكل‏هاى گوناگون مورد توجه قرار داده‏اند . در مواردى «اطاعت‏شدن‏» را از اهداف همه پيامبران (ع) معرفى مى‏كنند:

«و ما ارسلنا من رسول الا ليطاع باذن الله‏» . (1)

و در مواردى با قرار دادن اطاعت از پيامبر (ص) در ادامه اطاعت از خداوند، مانند:

«من يطع الرسول فقد اطاع الله‏» (2)

به تفسير آياتى مى‏پردازند كه در آن‏ها ......

ادامه مطلب

نويسنده:وحید صباغی

جمعه 10 مهر 1388

نظرات0