شناخت آن حضرت و الگوپذيرى از روش و زندگى او نه تنها آثار گرانبهاى دنيوى و آخرتى دارد، بلكه پاداش بى‏كران الهى را نيز در پى دارد. آنچه پيش رو داريد نگاهى است به شخصيّت والاى نبوى در كلام بلند علوى در نهج البلاغه.

شرف و جلال پيمبران بُوَد از جلال محمدى‏

سبب وجود جهانيان همه از كمال محمدى‏

نرسد خرد بكمال او، نه بشر بكنه جلال او

شعف و صفاى بهشتيان همه از جلال محمدى‏

بلغ العلى بكماله كشف الدجى بجماله‏

حسنت جميع خصاله صلّوا عليه و آله‏

محمد بن عبداللّه بن عبدالمطلّب(صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) در هفدهم ربيع سال عام الفيل پا به عرصه وجود گذاشت در حالى كه پدر را قبل از ولادت از دست داده بود.

اين حادثه، بزرگترين حادثه تاريخ بشرى بحساب مى‏آيد، دليل آن حوادثى است كه بدنبال حادثه ولادت آن حضرت اتفاق افتاد.

ادامه مطلب

* امام على عليه السلام:

«لَمّا وُلِدَ رَسُولُ اللّهِ صَلّىَ اللّهُ عَلَيهِ وَ آله القِيَتِ الاَصنامُ فِى الكَعبَةِ عَلى وُجُوهِها فَلَمّا اَمسى سُمِعَ صَيحَةٌ مِنَ السَّماء: جاءَ الحَقُّ وَ زَهَقَ الباطِلُ اِنَّ الباطِلَ كان زَهُوقاً»(بحار، ج 15،ص 274)

هنگامى كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله متولّد شد، بتهاى خانه كعبه به رو در افتادند و چون شب فرا رسيد فريادى از آسمان شنيده شد كه: حق آمد و باطل برفت، همانا باطل رفتنى است.

* امام على عليه السلام:

«انّ الصبر لجميل الاّ عنك و ان الجزع لقبيح اِلاّ عليك و انّ المصاب بك لجليل و انّه قبلك و بعدك لَجَلَلٌ»

(نهج البلاغه، قصار الحكم، 292)

ادامه مطلب

صداقت‌ و پاكيش‌ زبانزد بود و همگان‌ او را با نام‌ «محمد امين‌»مي‌شناختند. قامتي‌ معتدل‌ داشت‌ و نسبت‌ به‌ جوانان‌ ديگر، ميانه‌ بالاتر و همه‌اندامش‌ هموار و در يك‌سطح‌ بود. پيكري‌ ورزيده‌، سينه‌اي‌ پهن‌، شانه‌هاي‌فراخ‌ و مفاصل‌ و استخوان‌بندي‌ درشت‌ داشت‌. رنگ‌ پوستش‌ سپيد آميخته‌ باسرخ‌ بود. موهايش‌ نه‌ كاملاً مجعد بود و نه‌ صاف‌، بلكه‌ چين‌ و شكني‌ اندك‌داشت‌. دندان‌هايش‌ زيبا و درخشان‌ بود و در يك‌ سطح‌ قرار داشت‌. داراي‌چشماني‌ سياه‌ بود و پلك‌هايي‌ پرمژه‌ داشت‌. گام‌ برداشتن‌ او در حالي‌ كه‌ همراه‌با فروتني‌ بود، تند انجام‌ مي‌گرفت‌ و به‌ هنگام‌ راه‌ رفتن‌ اندكي‌ به‌جلو خم‌مي‌شد، گويي‌ در نشيب‌ حركت‌ مي‌كند. نگاهش‌ متواضعانه‌ بود و به‌زمين‌بيش‌تر مي‌نگريست‌ تا به‌ آسمان‌. هركس‌ او را براي‌ نخستين‌ بار مي‌ديد، تحت‌تأثير جذبه‌ هيبت‌ و شكوه‌ او قرار مي‌گرفت‌. جمال‌ بي‌مانندي‌ داشت‌ كه‌ ازحُسن‌ يوسف‌ پيشي‌ مي‌گرفت‌ و خودش‌ مي‌گفت‌:

«يوسف‌ خوبرو بود، ولي‌ ملاحت‌ من‌ بيش‌تر است‌».

علي‌(ع) نيز بي‌همتا بودن‌ سيماي‌ محمد(ص) را چنين‌ حكايت‌مي‌كند:

«در زيبايي‌ هيچ‌كس‌ را چون‌ او نديده‌ام‌، نه‌ پيش‌ ازآن‌ حضرت‌ و نه‌ پس‌ ازاو».

هزار جهد بكردم‌ كه‌ سرّ عشق‌ بپوشم‌نبود بر سر آتش‌ مسيرم‌ كه‌ نجوشم‌

به‌ هوش‌ بودم‌ از اول‌ كه‌ دل‌ به‌ كس‌ نسپارم‌شمايل‌ تو بديدم‌ نه‌ عقل‌ ماند و نه‌ هوشم‌

محمد كه‌ چند ماهي‌ پس‌ از درگذشت‌ پدر پا به

صداقت‌ و پاكيش‌ زبانزد بود و همگان‌ او را با نام‌ «محمد امين‌»مي‌شناختند. قامتي‌ معتدل‌ داشت‌ و نسبت‌ به‌ جوانان‌ ديگر، ميانه‌ بالاتر و همه‌اندامش‌ هموار و در يك‌سطح‌ بود. پيكري‌ ورزيده‌، سينه‌اي‌ پهن‌، شانه‌هاي‌فراخ‌ و مفاصل‌ و استخوان‌بندي‌ درشت‌ داشت‌. رنگ‌ پوستش‌ سپيد آميخته‌ باسرخ‌ بود. موهايش‌ نه‌ كاملاً مجعد بود و نه‌ صاف‌، بلكه‌ چين‌ و شكني‌ اندك‌داشت‌. دندان‌هايش‌ زيبا و درخشان‌ بود و در يك‌ سطح‌ قرار داشت‌. داراي‌چشماني‌ سياه‌ بود و پلك‌هايي‌ پرمژه‌ داشت‌. گام‌ برداشتن‌ او در حالي‌ كه‌ همراه‌با فروتني‌ بود، تند انجام‌ مي‌گرفت‌ و به‌ هنگام‌ راه‌ رفتن‌ اندكي‌ به‌جلو خم‌مي‌شد، گويي‌ در نشيب‌ حركت‌ مي‌كند. نگاهش‌ متواضعانه‌ بود و به‌زمين‌بيش‌تر مي‌نگريست‌ تا به‌ آسمان‌. هركس‌ او را براي‌ نخستين‌ بار مي‌ديد، تحت‌تأثير جذبه‌ هيبت‌ و شكوه‌ او قرار مي‌گرفت‌. جمال‌ بي‌مانندي‌ داشت‌ كه‌ ازحُسن‌ يوسف‌ پيشي‌ مي‌گرفت‌ و خودش‌ مي‌گفت‌:

«يوسف‌ خوبرو بود، ولي‌ ملاحت‌ من‌ بيش‌تر است‌».

علي‌(ع) نيز بي‌همتا بودن‌ سيماي‌ محمد(ص) را چنين‌ حكايت‌مي‌كند:

«در زيبايي‌ هيچ‌كس‌ را چون‌ او نديده‌ام‌، نه‌ پيش‌ ازآن‌ حضرت‌ و نه‌ پس‌ ازاو».

هزار جهد بكردم‌ كه‌ سرّ عشق‌ بپوشم‌نبود بر سر آتش‌ مسيرم‌ كه‌ نجوشم‌

به‌ هوش‌ بودم‌ از اول‌ كه‌ دل‌ به‌ كس‌ نسپارم‌شمايل‌ تو بديدم‌ نه‌ عقل‌ ماند و نه‌ هوشم‌

محمد كه‌ چند ماهي‌ پس‌ از درگذشت‌ پدر پا به....

ادامه مطلب

زندگى رسول اكرم(ص) سرشار از فضايل انسانى و صفات پسنديده و سير و سلوكى پايدار بود كه عظمت و بزرگى و اصالت و خُلق و خوى پسنديده از آن نمودار بود. خداوند او را نيكو تربيت فرمود و از گزند محيطى كه در آن مى‏زيست مصون نگاه داشت. پيامبر(ص) آراسته به كليه سجاياى نكوى اخلاقى بود، به همين دليل خداى متعال او را در قرآن بدين صفت توصيف فرمود: «وَإِنَّكَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظِيمٍ». از اين رو محمد(ص) برجسته‏ترين نمونه كمال انسانى و بهترين الگوى شايسته براى مسلمانان است و خداوند به ما فرمان داده كه از او پيروى نموده و براى دستيابى به رضوان الهى، به دستورات وى عمل نماييم. خداى سبحان مؤمنين را مخاطب ساخته و فرموده است:
لَقَدْ كانَ لَكُمْ فِى رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كانَ يَرْجُو اللَّهَ وَاليَوْمَ الآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيراً؛(1)
براى كسانى كه به ثواب خدا و روز قيامت اميدوار بوده و خدا را زياد ياد كنند، رسول‏خدا(ص) برايشان بهترين الگو و سرمشق است.
جا دارد هر محقق و پژوهشگرى درباره اخلاق نبى اكرم و صفات پسنديده او در اين زمينه، برقرآن آگاهى يابد؛ زيرا هر صفت پسنديده‏اى كه قرآن بيان داشته، رسول اكرم(ص) بدان متّصف و آراسته بوده است، كتب روايات نيز گوياى ده‏ها هزار حديث از گفتار و كردار و سفارشات آن حضرت است كه بشر را به هر فضيلت و صفت برجسته انسانى دعوت مى‏كند و اين خود قوى‏ترين دليل و بزرگ‏ترين گواه براين است كه رسول خدا(ص) داراى شايسته‏ترين اخلاق نيكو و پسنديده و منحصر به فرد بوده است...

ادامه مطلب