از هشام بن حكم روایت شده است كه گفت: زندیقی در مصر زندگی می كرد كه درباره امام صادق (ع) چیزهایی شنیده بود. از این رو به مدینه آمد تا با آن حضرت مناظره كند، اما ایشان را نیافت. به وی گفته شد: امام به مكه رفته است.زندیق نیز به سوی مكه بیرون آمد. ما در آن هنگام با ابوعبدالله الصادق (ع ) همراه بودیم. حضرت در حال طواف بود كه زندیق نزد ایشان آمد و به او نزدیك شد و سلام كرد .

ابوعبدالله از او پرسید: نامت چیست؟

گفت: عبدالملك

پرسید: كنیه ات چیست؟

گفت: ابوعبدالله

پرسید: آن ملكی كه تو بنده اویی، كیست؟ آیا از ملوك زمین است یا از ملوك آسمان؟ و درباره پسرت بگو آیا بنده خدایان آسمان است یا بنده خدایان.....

از هشام بن حكم روایت شده است كه گفت: زندیقی در مصر زندگی می كرد كه درباره امام صادق (ع) چیزهایی شنیده بود. از این رو به مدینه آمد تا با آن حضرت مناظره كند، اما ایشان را نیافت. به وی گفته شد: امام به مكه رفته است.زندیق نیز به سوی مكه بیرون آمد. ما در آن هنگام با ابوعبدالله الصادق (ع ) همراه بودیم. حضرت در حال طواف بود كه زندیق نزد ایشان آمد و به او نزدیك شد و سلام كرد .

ابوعبدالله از او پرسید: نامت چیست؟

گفت: عبدالملك

پرسید: كنیه ات چیست؟

گفت: ابوعبدالله

پرسید: آن ملكی كه تو بنده اویی، كیست؟ آیا از ملوك زمین است یا از ملوك آسمان؟ و درباره پسرت بگو آیا بنده خدایان آسمان است یا بنده خدایان.....

روزى كه رسول خاتم(ص) دو وزنه سنگین و دو میراث گرانبها (قرآن ‏وعترت) را به مردم معرفى كرد و براى نجات از گمراهى، تمسك به‏«ثقلین‏» را توصیه فرمود، اهل ‏بیت‏ خویش را نیز به عنوان قرآن ‏شناسان خبیر معرفى كرد، تا پس از او، امت از ائمه الهام بگیرند و شاگردى عترت را با افتخار بپذیرند.

صادق آل محمد(ص)، در باره حبل المتین قرآن و شیوه بهره ‏گیرى ازآن و جایگاه كلام الهى، سخنان بسیارى دارد كه در این نوشته‏ به اختصار به برخى از محورهاى تعالیم و توصیه‏هاى حضرتش اشاره‏ مى‏كنیم، باشد كه جامعه قرآنى و ولایى ما، از حضرت صادق(ع) سرمشق ‏بگیرد و از سرچشمه هدایت قرآنى، جان عطشناك خویش را سیراب ‏سازد.

1- قرآن، تجلى‏گاه خدا

"لقد تجلى الله لخلقه فى كلامه و لكنهم لایبصرون"(1)

خداوند بر خلق خویش در كلام خودش......

روزى كه رسول خاتم(ص) دو وزنه سنگین و دو میراث گرانبها (قرآن ‏وعترت) را به مردم معرفى كرد و براى نجات از گمراهى، تمسك به‏«ثقلین‏» را توصیه فرمود، اهل ‏بیت‏ خویش را نیز به عنوان قرآن ‏شناسان خبیر معرفى كرد، تا پس از او، امت از ائمه الهام بگیرند و شاگردى عترت را با افتخار بپذیرند.

صادق آل محمد(ص)، در باره حبل المتین قرآن و شیوه بهره ‏گیرى ازآن و جایگاه كلام الهى، سخنان بسیارى دارد كه در این نوشته‏ به اختصار به برخى از محورهاى تعالیم و توصیه‏هاى حضرتش اشاره‏ مى‏كنیم، باشد كه جامعه قرآنى و ولایى ما، از حضرت صادق(ع) سرمشق ‏بگیرد و از سرچشمه هدایت قرآنى، جان عطشناك خویش را سیراب ‏سازد.

1- قرآن، تجلى‏گاه خدا

"لقد تجلى الله لخلقه فى كلامه و لكنهم لایبصرون"(1)

خداوند بر خلق خویش در كلام خودش......

عصر امام باقر (ع) و امام صادق(ع) عصر گسترش علوم اهل بیت(ع) در زمینه های مختلف بود. این مسأله درباره امام صادق (ع) بیشتر صدق می كند و این به دلیل مصادف شدن بخشی از دوران امامت آن حضرت، با فضای باز سیاسی بود كه در نتیجه خلاء سیاسی ناشی از انقراض حاكمیت نیرومند امویان از یك طرف و روی كار آمدن بنی عباس از طرف دیگر به وجود آمده بود. امام توجه تامّ و تمام شیعیان را به اهل بیت جلب كرده و آنان را از تمسك به احادیث دیگران باز می داشت. این امر مهمترین علت شكل گیری فقه شیعه به صورتی مستقل و اصیل بود و اهمیت آن از پیش تا حدودی در زندگی امام باقر(ع) تبیین شده بود. با این حال، در اینجا نیز مروری بر تأكیدهای امام صادق(ع) در این زمینه خواهیم داشت.

امام در روایتی فرمود:

"أیَّتها العصابة! علیكم بآثار رسول الله (ع) و سنته و آثار الائمة و الهداة من أهل بیت رسول الله (ع)."(1)

ای شیعیان! آثار رسول خدا(ص) و سنت او و آثار ائمه هدی از اهل بیت پیامبر(ص) را مدنظر داشته باشید.

همچنین امام صادق (ع) به یونس بن ضبیان فرمود:

یا یونس! ان اردت العلم الصحیح فعندنا أهل البیت، فإنّا ورثنا و اوتینا شرع الحكمة و فصل الخطاب.(2)

ای یونس! علم راستین پیش ما اهل بیت است؛ زیرا ما راههای حكمت و میزان تشخیص خطا از صواب را به ارث برده ایم.

ابان بن تغلب به عنوان یك شیعه......