امام عسكرى علیهالسلام و ادریس بن زیاد
|
|
طلیعه
|
|
امام عسكرى علیهالسلام و كامل بن ابراهیم
|
|
امام و نگهبانى از اندیشه اسلامى
|
|
موضعگیرى در برابر واقفیّه
|
|
آگاه ساختن فیلسوف عراق
|
|
|
|
برخورد با غلات و مُفَوِّضه
|
|
طلیعه
یكى
از اهداف و برنامههاى كلى پیامبر و معصومان علیهمالسلام حراست و مرزبانى
از اندیشههاى اسلامى بود كه با آغاز بعثت و دعوت پیامبر شروع شده و هریك
از امامان بزرگوار به تناسب شرایط زمانى خود به این وظیفه مهم و خطیر
پرداختهاند. چنان كه ملاحظه مىكنیم، حضرت محمد صلى الله علیه و آله
و سلم با بسیارى از گروهها همانند: دهرىها، زنادقه، براهمه و غیر آنان
و همچنین امامان علیهمالسلام با افراد و گروههاى بسیارى كه به ظاهر
مسلمان بوده، اما افكار خارج از اندیشههاى دینى و اسلامى داشتند، به بحث
و گفت و گو و مقابله جدى مىپرداختند.
بدین شكل كه اگر فرد یا
افرادى دچار اشتباهات یا تناقضاتى مىشدند، نخست به هدایت و روشنگرى و به
دور از هر گونه موضعگیرى كار خود را آغاز مىكردند؛ اما همین كه احساس
مىشد، این فكر انحرافى به دنبال جریانى پنهان یا آشكار، خود را نشان داده
است فوراً دست به افشاگرى علیه آنان مىزدند.
در
ملاقاتى كه «كامل بن ابراهیم» به نمایندگى گروهى از مفوّضه با امام داشت،
وى پاسخ سؤالات خود را از امام عصر علیهالسلام چنین دریافت كرد:
مفوّضه دروغ گفتهاند، بلكه دلهاى ما ظرفهاى مشیت الهى است. پس اگر او بخواهد، ما مىخواهیم.»
|
و
گاهى نیز همین اندیشهها كه هر روز در لباس نویى خود را در جامعه اسلامى
آشكار مىكرد، خلفاى بنىعباس را هم به دام انداخته و گاه مىشد همان افكار
غلط، سیاست نظام را ترسیم مىنمود.
مثلاً در زمان امام هادى
علیهالسلام مسأله «خلق قرآن» در جامعه اسلامى بالا گرفته و طرفداران
زیادى پیدا كرده بود و چند خلیفه عباسى به تبعیت از یك دسته، گروه مخالف
را در زیر بدترین فشارها و شكنجهها وادار به پیروى از عقیده خود
مىكردند. از جمله كسانى كه در سال 220 ق. بر سر همین عقیده، شلاق زیادى
خورده و شكنجه فراوانى دید و مدتى در زندان به سر برد، احمد بن حنبل(1)
بود كه از او مىخواستند تا دست از عقیده خود برداشته و با خلیفه عباسى هم
نظر شود.
بىشك یكى از علل و انگیزههاى جدا ساختن امامان
علیهمالسلام از امت اسلامى، همین جهت بود كه عدهاى از خدا بىخبر
مىخواستند با استفاده از قدرت خلافت اسلامى، جامعه را به سمت و سویى كه
خود مىخواهند، بكشانند و جوانان را نسبت به باورهاى دینى سست كنند و آنها
را در دامان همان اندیشههاى باطلى كه از پیش طراحى كرده و رواج داده
بودند، بیندازند تا كسى نتواند آزادانه در برابر این تهاجم ایستادگى نماید.
این نوشتار، به بخش بسیار كوچكى از این تلاشهاى جدى پرداخته است.
امام و نگهبانى از اندیشه اسلامى
دوران
امام یازدهم، یكى از دورانهاى سخت و دشوارى بود كه افكار گوناگون از هر
سو «جامعه اسلامى» را تهدید مىكرد. و با این كه امام در.......