در سامراء قحطى سختى پیش آمد، " معتمد " خلیفه‌ی وقت فرمان داد مردم به نماز استسقا (طلب باران) بروند، مردم سه روز پیاپى براى نماز به مصلى رفتند و دست به دعا برداشتند ولى باران نیامد ، روز چهارم "جاثلیق" پیشواى اسقفان مسیحى همراه مسیحیان و راهبان به صحرا رفت، یكى از راهبان هر وقت دست خود را به سوى آسمان بلند مى كرد بارانى درشت فرو مى‌بارید. روز بعد نیز جاثلیق همان كار را كرد و آن قدر باران آمد كه دیگر مردم تقاضاى باران نداشتند، و همین موجب شگفتى و نیز شك و تردید و تمایل مردم به مسیحیت در میان جمعى از مسلمانان شد.

چون این وضع بر خلیفه ناگوار بود، به دنبال امام عسكرى علیه السلام فرستاد تا او را از زندان آوردند.

خلیفه به امام عرض كرد: امت جدت را دریاب كه گمراه شدند!

امام فرمود: از جاثلیق و راهبان بخواه كه فردا سه شنبه به صحرا بروند.

خلیفه گفت: مردم باران نمى خواهند چون به قدر كافى باران آمده است.

امام فرمود: براى آنكه انشاء الله تعالى شك و شبهه را بر طرف سازم.

خلیفه فرمان داد، و پیشواى اسقفان همراه راهبان سه شنبه به صحرا رفتند، امام عسكرى علیه السلام نیز در میان جمعیت عظیمى از مردم به صحرا آمد، آنگاه مسیحیان و رهبانان براى طلب باران دست به سوى آسمان برداشتند، آسمان ابرى شد و باران آمد، امام فرمان داد دست راهب معینى را بگیرند و آنچه در میان انگشتان اوست بیرون آورند، در میان انگشتان او استخوان سیاهی از استخوانهاى آدمى یافتند، امام استخوان را گرفت و در پارچه‌اى پیچید و به راهب فرمود اینك طلب باران كن. راهب این بار نیز دست به آسمان برداشت اما ابر كنار رفت و خورشید نمودار گشت. مردم شگفت زده شدند.

خلیفه از امام پرسید: این استخوان چیست؟

امام فرمود : این استخوان، استخوان پیامبرى از پیامبران الهى است كه از قبور برخى از پیامبران برداشته‌اند و استخوان پیامبرى ظاهر نمى‌شود جز آنكه باران مى‌آید. امام را تحسین كردند، و استخوان را آزمودند دیدند همانطور است كه امام مى فرماید . . . " .

در سامراء قحطى سختى پیش آمد، " معتمد " خلیفه‌ی وقت فرمان داد مردم به نماز استسقا (طلب باران) بروند، مردم سه روز پیاپى براى نماز به مصلى رفتند و دست به دعا برداشتند ولى باران نیامد ، روز چهارم "جاثلیق" پیشواى اسقفان مسیحى همراه مسیحیان و راهبان به صحرا رفت، یكى از راهبان هر وقت دست خود را به سوى آسمان بلند مى كرد بارانى درشت فرو مى‌بارید. روز بعد نیز جاثلیق همان كار را كرد و آن قدر باران آمد كه دیگر مردم تقاضاى باران نداشتند، و همین موجب شگفتى و نیز شك و تردید و تمایل مردم به مسیحیت در میان جمعى از مسلمانان شد.

چون این وضع بر خلیفه ناگوار بود، به دنبال امام عسكرى علیه السلام فرستاد تا او را از زندان آوردند.

خلیفه به امام عرض كرد: امت جدت را دریاب كه گمراه شدند!

امام فرمود: از جاثلیق و راهبان بخواه كه فردا سه شنبه به صحرا بروند.

خلیفه گفت: مردم باران نمى خواهند چون به قدر كافى باران آمده است.

امام فرمود: براى آنكه انشاء الله تعالى شك و شبهه را بر طرف سازم.

خلیفه فرمان داد، و پیشواى اسقفان همراه راهبان سه شنبه به صحرا رفتند، امام عسكرى علیه السلام نیز در میان جمعیت عظیمى از مردم به صحرا آمد، آنگاه مسیحیان و رهبانان براى طلب باران دست به سوى آسمان برداشتند، آسمان ابرى شد و باران آمد، امام فرمان داد دست راهب معینى را بگیرند و آنچه در میان انگشتان اوست بیرون آورند، در میان انگشتان او استخوان سیاهی از استخوانهاى آدمى یافتند، امام استخوان را گرفت و در پارچه‌اى پیچید و به راهب فرمود اینك طلب باران كن. راهب این بار نیز دست به آسمان برداشت اما ابر كنار رفت و خورشید نمودار گشت. مردم شگفت زده شدند.

خلیفه از امام پرسید: این استخوان چیست؟

امام فرمود : این استخوان، استخوان پیامبرى از پیامبران الهى است كه از قبور برخى از پیامبران برداشته‌اند و استخوان پیامبرى ظاهر نمى‌شود جز آنكه باران مى‌آید. امام را تحسین كردند، و استخوان را آزمودند دیدند همانطور است كه امام مى فرماید . . . " .

حضور امام حسن عسكرى علیه السلام رسیدم. تصمیم داشتم مقدارى نقره از حضرت بگیرم و از آن، به عنوان تبرك، انگشتر بسازم. در محضرش نشستم، ولى به طور كلى هدف اصلى‏ام را فراموش كردم. وقتى‏ برخاستم و خداحافظى كردم، حضرت انگشترش را به من داد و فرمود:

تو نقره مى‏خواستى، ما انگشتر به تو دادیم، نگین و مزد ساخت آن هم مال تو باشد؛ گوارایت ‏باد اى ابوهاشم.

گفتم: مولاى من، گواهى مى‏دهم ولى خدا و امام من هستى، امامى كه دیندارى من در اطاعت از او است.

امام فرمود: خدایت ‏بیامرزد، ابوهاشم!

اصول كافی ،‌ جلد 1 ،‌صفحه 512

موعظه و راهنمایی

" انکم فی آجال منقوصة و ایام معدودة والموت یاتی بغتة من یزرع خیرا یحصد غبطة و من یزرع شرا یحصد ندامة لکل زارع ما زرع لایسبق ابطی بحظه ولا یدرک حریص مالم یقدر له من اعطی خیرا فالله اعطاه و من وقی شرا فالله  وقاه."

" ای مردم ! شما عمری کوتاه و روزهایی بر شمرده و مشخص دارید و مرگ، ناگهانی فرا می رسد هر کسبذر نیکی بکارد خوشی را درو کند و هر کس تخم بدی بکارد پشیمانی درو کند،هر کشاورزی هر چه بکارد همان محصول اوست کسی که کُند کار باشد بهره اش را می یابد و کسی که حریص است به آنچه مقدرش نیست نمی رسد هر کس که به خیری می رسد خدایش مرحمت کرده و هر کس از شری برهد خدایش رهانیده است."

این سخنان امام علیه السلام بیانگر اصل سخن واقعیتهای زندگی است زیرا که انسان - به فرموده امام - ایام عمر معینی دارد که نه بیشتر و نه کمتر می شود و مرگ، ناگهان فرا می رسد بنابراین سزاوار است کسی که بر این حال است فریب نخورد و به حقوق دیگران تجاوز نکند و یقین داشته باشد که او به جزای عمل خود می رسد.

امام علیه السلام به اندیشیدن در امر خدای متعال با هدف ایمان دعوت فرموده و می گوید:

" لیست العبادة کثرة الصیام و الصلاة و انما العبادة کثرة التعبد: التفکر فی امرالله..."

" عبادت به زیادی روزه و نماز نیست بلکه عبادت به زیادت تعبد یعنی اندیشیدن در امر خداست..."

امام علیه السلام دراحادیث خود بیان فرموده است که ریشه......

موعظه و راهنمایی

" انکم فی آجال منقوصة و ایام معدودة والموت یاتی بغتة من یزرع خیرا یحصد غبطة و من یزرع شرا یحصد ندامة لکل زارع ما زرع لایسبق ابطی بحظه ولا یدرک حریص مالم یقدر له من اعطی خیرا فالله اعطاه و من وقی شرا فالله  وقاه."

" ای مردم ! شما عمری کوتاه و روزهایی بر شمرده و مشخص دارید و مرگ، ناگهانی فرا می رسد هر کسبذر نیکی بکارد خوشی را درو کند و هر کس تخم بدی بکارد پشیمانی درو کند،هر کشاورزی هر چه بکارد همان محصول اوست کسی که کُند کار باشد بهره اش را می یابد و کسی که حریص است به آنچه مقدرش نیست نمی رسد هر کس که به خیری می رسد خدایش مرحمت کرده و هر کس از شری برهد خدایش رهانیده است."

این سخنان امام علیه السلام بیانگر اصل سخن واقعیتهای زندگی است زیرا که انسان - به فرموده امام - ایام عمر معینی دارد که نه بیشتر و نه کمتر می شود و مرگ، ناگهان فرا می رسد بنابراین سزاوار است کسی که بر این حال است فریب نخورد و به حقوق دیگران تجاوز نکند و یقین داشته باشد که او به جزای عمل خود می رسد.

امام علیه السلام به اندیشیدن در امر خدای متعال با هدف ایمان دعوت فرموده و می گوید:

" لیست العبادة کثرة الصیام و الصلاة و انما العبادة کثرة التعبد: التفکر فی امرالله..."

" عبادت به زیادی روزه و نماز نیست بلکه عبادت به زیادت تعبد یعنی اندیشیدن در امر خداست..."

امام علیه السلام دراحادیث خود بیان فرموده است که ریشه......