طلیعه سخن: كرامات و قانون علیت

پدیده‏های جهان محكوم به یك سلسله قوانین ثابت و سنتهای لایتغیر الهی می‏باشند و خداوند متعال جهان را بر چهارچوب معینی قرار داده كه گردش كارها هرگز بیرون از آن انجام نمی‏شود. «فلن تجد لسنة الله تبدیلا» (1) ; «برای سنت‏خدا هیچ تغییری نخواهی یافت.»

با توجه به این مطلب ممكن است این سؤال در ذهن بوجود‌اید كه آیا انجام معجزات و كرامات، نقض قانون علیت و سنتهای لایتغیر الهی نیست؟

ماتریالیستها و طرفداران جهان‏بینی مادی دچار چنین توهمی شده‏اند و از آنجا كه بخشی از قوانین طبیعی جهان را كه به وسیله علوم تجربی كشف گردیده، قانونهای واقعی و منحصر فرض كرده‏اند، معجزات و كرامات را نقض قانون طبیعت پنداشته‏اند. اما با كمی دقت و تتبع روشن می‏شود كه نه قوانین آفرینش.......

طلیعه سخن: كرامات و قانون علیت

پدیده‏های جهان محكوم به یك سلسله قوانین ثابت و سنتهای لایتغیر الهی می‏باشند و خداوند متعال جهان را بر چهارچوب معینی قرار داده كه گردش كارها هرگز بیرون از آن انجام نمی‏شود. «فلن تجد لسنة الله تبدیلا» (1) ; «برای سنت‏خدا هیچ تغییری نخواهی یافت.»

با توجه به این مطلب ممكن است این سؤال در ذهن بوجود‌اید كه آیا انجام معجزات و كرامات، نقض قانون علیت و سنتهای لایتغیر الهی نیست؟

ماتریالیستها و طرفداران جهان‏بینی مادی دچار چنین توهمی شده‏اند و از آنجا كه بخشی از قوانین طبیعی جهان را كه به وسیله علوم تجربی كشف گردیده، قانونهای واقعی و منحصر فرض كرده‏اند، معجزات و كرامات را نقض قانون طبیعت پنداشته‏اند. اما با كمی دقت و تتبع روشن می‏شود كه نه قوانین آفرینش استثنأپذیر است و نه كارهای خارق العاده استثنأ در قوانین آفرینش و سنتهای الهی است.

اگر در برخی موارد در سنتهای جهان تغییراتی مشاهده می‏شود، آن تغییرها معلول تغییر شرائط است و بدیهی است كه هر سنتی در شرایط خاصی جاری است و با تغییر شرائط، سنتی دیگر جریان می‏یابد، پس اگر مرده‏ای به طور اعجاز زنده می‏شود و یا فرزندی همچون عیسی بن مریم علیهما السلام بدون پدر متولد می‏شود، برخلاف سنت الهی و قانون جهان نیست; چراكه بشر همه سنتها و قانونهای آفرینش را نمی‏شناسد و همین كه چیزی را بر ضد قانون و سنتی كه خود آگاهی دارد می‏بیند، می‏پندارد كه برخلاف قانون و سنت الهی و نوعی استثنأ و نقض قانون علیت است، در حالی كه آنچه را به عنوان قانون می‏شناسد، قشر قانون است نه قانون واقعی.

آنچه را كه علوم بیان كرده است، در شرائط مخصوص و محدودی صادق است و زمانی كه با اراده یك پیامبر یا ولی خدا كاری خارق العادة انجام می‏گیرد، شرائط عوض می‏شود، یعنی روح نیرومند و پاك و متصل به قدرت لایزال الهی شرائط را تغییر می‏دهد. به عبارت دیگر، عامل و عنصر خاصی وارد میدان می‏شود، بدیهی است در شرائط جدید كه از وجود عامل جدید یعنی اراده نیرومند و ملكوتی ولی حق ناشی می‏شود، قانون دیگری حكمفرما می‏گردد. (2)

علامه بزرگوار طباطبایی‏ قدس سره در این باره می‏نویسد: همه امور خارق العاده.... به مبادی نفسانی و اسباب ارادی مستند‌اند چنان كه در كلام خداوند به آن اشاره شده است، و كلام خداوند به این امر صراحت دارد كه مبادی و اسباب ارادی موجود نزد انبیأ و رسولان و مؤمنین بر تمام اسباب در جمیع حالات برتری دارد. خداوند متعال می‏فرماید: «و لقد سبقت كلمتنا لعبادنا المرسلین انهم لهم المنصورون و ان جندنا لهم الغالبون‏» (3) ; «و هماناعهد ما درباره بندگانی كه به رسالت فرستادیم سبقت گرفته است كه البته آنها بر كافران، فتح و پیروزی یابند و همیشه سپاه ما [بر دشمن] غالبند.»

و از این مطالب می‏توان نتیجه گرفت كه این مبدا برتر و غالب، امری ماورای طبیعت و ماده است. (4) »