عبادت و مناجات امام سجاد علیه السلام

‏ ‏

اشاره:

قسمت اول:‏

عبادت و مناجات امام سجاد علیه السلام ‏

 

‏1. طاووس یمانی می‏گوید: ‏حضرت علی‏بن الحسین علیه السلام را دیدم كه از........

عبادت و مناجات امام سجاد علیه السلام

‏ ‏

اشاره:

قسمت اول:‏

عبادت و مناجات امام سجاد علیه السلام ‏

 

‏1. طاووس یمانی می‏گوید: ‏حضرت علی‏بن الحسین علیه السلام را دیدم كه از وقت عشا تا سحر به دور خانه خدا ‏طواف می‏كرد و به عبادت مشغول بود. چون خلوت شد و كسی را ندید، به آسمان ‏نگریست و گفت: ‏

‏«خدایا! ستارگان در افق ناپدید شدند و چشمان مردم به خواب رفت و درهای تو بر روی ‏درخواست كنندگان گشوده است.»

طاووس جمله‏های زیادی در این زمینه از مناجاتهای خاضعانه و عابدانه آن حضرت نقل ‏می‏كند. می‏گوید: امام چند بار در خلال مناجات خویش گریست. می‏گوید: سپس به خاك ‏افتاد و بر زمین سجده كرد، من نزدیك رفتم... برخاست و نشست و گفت: كیست كه مرا ‏از یاد پروردگارم مشغول ساخت. عرض كردم: من طاووس هستم ای پسر پیامبر! این ‏زاری و بی‏تابی چیست؟ ما باید چنین كنیم كه گناهكار و خطا پیشه‏ایم... شما چرا با این ‏نسب شریف و پیوند عالی در وحشت و هراس هستید؟ به من نگریست و فرمود: ‏

‏«نه، نه، ای طاووس! سخن نسب را كنار بگذار، خدا بهشت را برای كسی آفریده است ‏كه مطیع و نیكوكار باشد هرچند غلامی سیاه چهره باشد; و آتش را آفریده است‏برای ‏كسی كه نافرمانی كند ولو آقازاده‏ای از قریش باشد. مگر نشنیده‏ای سخن خدای تعالی ‏را: «وقتی كه در صور دمیده شود، نسبت‏ها منتفی است و از یكدیگر پرسش نمی‏كنند» ‏به خدا قسم! فردا تو را سود نمی‏دهد مگر عمل صالحی كه امروز پیش می‏فرستی.» (1) ‏

‏2. فرزند خردسال زین‏العابدین علیه السلام در حالی كه آن حضرت مستغرق عبادت ‏است، از بلندی سقوط می‏كند و دستش می‏شكند. فریاد بچه، و زنهای خانه غوغا ‏می‏كند و بالاخره شكسته بند می‏آید و دست‏بچه را می‏بندد. زین‏العابدین علیه السلام ‏پس از فراغ از نماز - یعنی پس از بازگشت از این سفر آسمانی - چشمش به دست‏بچه ‏می‏افتد و با تعجب می‏پرسد: مگر چه شده است كه دست‏بچه را بسته‏اید؟! معلوم ‏می‏شود این فریاد و غوغا نتوانسته است امام را از استغراق خارج كند. (2) ‏

 

‏3. شما می‏بینید آن پاك‏ترین پاكان لذتشان در این بوده كه بیایند با خدای خودشان سخن ‏بگویند، همه‏اش از تقصیر خودشان، از كوتاهی خودشان، از گناه - كه گناه به نسبت ما ‏ترك اولی است، از ترك اولی هم یك درجه بالاتر است - سخن بگویند. حسنات الابرار ‏سیئات المقربین. دعای ابوحمزه را بخوانید، ببینید علی‏بن الحسین علیه السلام با خدای ‏خودش چگونه حرف می‏زند؟ چه جور ناله می‏كند؟ انین المذنبین احب الی من تسبیح ‏المسبحین، این دعای ابوحمزه، ناله علی‏بن الحسین است، یك خورده با این ناله آشنا ‏بشویم، ناله این بنده پاك خدا، اینها لذتشان در این بود كه با خدای خودشان كه حرف ‏می‏زنند، همه‏اش از نیستی خودشان، از فقر خودشان، از احتیاج و نیاز خودشان، از ‏كوتاهی كردنهای خودشان، بگویند. همه‏اش می‏گویند خدایا! آنچه از من است، كوتاهی ‏است و آنچه از توست، رحمت و لطف است. «مولای مولای اذ رایت ذنوبی فزعت و اذ ‏رایت كرمك فنعت‏» از علی‏بن الحسین است، خدای من، مولای من، آقای من! چشمم ‏كه به گناهان خودم می‏افتد، خوف و فزع و ترس مرا فرامی‏گیرد، اما یك نظر كه به تو ‏می‏كنم، رحمت تو را كه می‏بینم، رجأ و امید در دل من پیدا می‏شود. من همیشه در ‏میان خوف و رجأ هستم، به یك چشم به خودم نگاه می‏كنم، خوف مرا می‏گیرد، به چشم ‏دیگر به تو نگاه می‏كنم، رجأ بر من غالب می‏شود... بله آنها چنین بودند. (3) ‏

‏__________‏

‏1. جموعه آثار، ج 1، ص 333، به نقل از بحارالانوار، ج 11، ص 25، باب مكارم اخلاق ‏حضرت سجاد (ع). ‏

‏2. مجموعه آثار، ج 3، ص 301. ‏

منبع:tebyan.net