آسمان ولایت پر فروغ است از اختران تابناکی که با حیات نورانی خویش هستی را سرشار از معنویت ساخته اند .
سوم
رجب مصادف است با سالروز شهادت امام دهم ، امام علی النقی (ع) ، هادی نور
و روشنی . امام (ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خود ، در سال 220 ه.ق، در شش
– و به قولی هشت – سالگی به امامت رسید . سالهایی از امامت آن بزرگوار
همزمان با دوران خلافت متوکل عباسی بود که برخورد ناهنجار وی با علویان
مشهور است . نمونه ای از این برخوردها ، تخریب مقبره امام حسین (ع) و شخم
زدن و هموار کردن زمین های اطراف مقبره ، سختگیری بر زائران آن امام و
مجازات های هولناک آنهاست . در سال 233 به دستور متوکل ، امام (ع) در
مدینه بازداشت شد و به سامرا منتقل گردید و تا پایان عمر خویش در این شهر
به سر برد . متوکل سخت در تلاش بود تا به نحوی ، از جمله اصرار بر حضور
امام در مجالس بزم خود ، شخصیت او را نزد مردم پایین آورد .اما شخصیت والا
و عظمت روحی امام چنان بود که همگان ، خواسته و ناخواسته در برابرش تواضع
می کردند واو را محترم می داشتند .
با تمام سختگیری ها ، هیچ عاملی
نتوانست از نقش آموزشی و هدایت گری آن امام بکاهد . وی همواره در مسائل
مورد اختلاف میان گروههای شیعه ، ونیز بحث هایی که در آن دوران در محافل
اسلامی مطرح بود ، یاران خود را هدایت می کرد .
تاریخ شهادت آن حضرت را سوم رجب – و به قول دیگر 25 یا 26جمادی الثانی – به سال 245 ه . ق ذکر کرده اند.
نقل از:Tebyan.net