آیا دست زدن به شیر آب حین وضو گرفتن، وضو را باطل می‌کند؟

حکم شرعی دست زدن به شیر آب، حین وضو را در اینجا بخوانید.

به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به گفته همه مراجع، بستن شیر آب حین وضو گرفتن، وضو را باطل نمی‌کند اما شرایطی نیز دارد که در ادامه بخوانید:

همه مراجع

سوال: بستن شير آب در حال وضو چه حكمى دارد؟

پاسخ همه مراجع: اشكال ندارد.

تبصره: بعد از آنكه شستن دست چپ تمام شد، اگر به شير آب دست زده شود و آب وضو به رطوبت شير غلبه نكند و با آن مسح انجام گيرد، وضو باطل مى‌گردد، لذا بهتر است هميشه بعد از آب ريختن روى صورت يا دست ها و قبل از دست كشيدن، نخست شير آب بسته شود و سپس روى صورت يا دست ها، دست كشيده شود.

 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای

سؤال: آیا در وضو در حالی که بر روی دست آب می‌‌ریزیم می‌‌توان با همان دست شیر آب را بست؟

پاسخ: قبل از تکمیل شستن دست چپ اشکال ندارد ولی پس از آنکه وضو کامل شد و از شستن دست چپ فارغ شد اگر دست را به چیز مرطوب (مثل شیر آب) بگذارد و آب خارج وضو با آب وضو مخلوط شود، مسح سر و پا با آب خارج وضو و یا با آب مختلط صحیح نیست.

 آیت‌الله سیستانی

سوال: بعد از شستن دست چپ در وضو و قبل از مسح اگر چیزی یا عضوی غیر از عضوی که باید مسح شود را لمس کنیم آیا در مسح اشکال ایجاد می کند وآن لمس مسح آن عضو حساب خواهد شد؟

 پاسخ: اگر آن رطوبت بر رطوبت موجود در کف تأثیر نگذارد اشکال ندارد.

انتهای پیام/

چرا باید نماز را عربی بخوانیم؟

دلایل اینکه چرا نماز را باید با لفظ عربی بخوانیم در اینجا بخوانید.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ نماز یکی از مهمترین ارکان دین مبین اسلام و همچنین جزو فرائض واجبی است که از سوی خداوند متعال به بندگانش دستور رسیده است. خواندن نماز همیشه با آداب و اعمالی همراه است که چگونگی برپا داشتن، آن را به همگان بیان کرده و باعث وحدت بین جوامع مختلف شده است.

توجه به جزئیات خواندن نماز و چگونگی آن از جمله دغدغه و مسائلی است که احکام بسیاری، درباره آن گفته شده، که یکی از مهترین آنان چرایی خواندن نماز به زبان عربی است. با طرح این سوال که چرا هر کشور و یا فرهنگ بنا به زبان و آداب خود نباید نماز را بخوانند؟ نمازخواندن صحیح چگونه است؟

حجت الاسلام و المسلمین مرتضی ادیب یزدی سخنران و کارشناس امور دینی و مذهبی در گفتگو با خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛گفت: خواندن نماز به زبان عربی و یا یک زبان واحد، نشانه وحدت بین آحاد مسلمان است، چراکه اگر هر کشور و یا ملتی نماز را به زبان خود بخوانند،  تفرقه میان آن‌ها شکل می‌گیرد. به همین منظور یک زبان موافق شعاری جهانی برای وحدت بین مسلمانان است.

وی درادامه یکی از دلایل خواندن نماز را به زبان عربی ترجمه لغات دانست و بیان  کرد: از جمله دلایل مهم خواندن نماز به زبان عربی، ترجمه لغات است، چرا که اگر ما بخواهیم «بِسم الله الرحمن الرحیم» را هم ترجمه کنیم، بار معنایی بسیاری در همین «بِ» اول و تاثیر و اهمیت بالایی دارد.

این سخنران و کارشناس مذهبی افزود: آیات و سوره‌هایی که در خواندن نماز بیان  می‌شود، هر کدام دارای مفاهیم عمیقی است، که قابل ترجمه نیست و باید با همان لفظ خوانده شود.

حجت الاسلام والمسلمین ادیب یزدی اظهار کرد: باید خدا را آن طوری که پیامبر پرستیده و به همان نحو که مولایمان امیرالمونین (ع) نمازگذاشته است، بپرستیم و عبادت کنیم.

همچنین در ادامه می‌توانید، آموزش صحیح خواندن نماز را مشاهده کنید:

نماز در طول روز دارای ۱۷ رکعت است. ۲ رکعت نماز صبح، ۴ رکعت نماز ظهر، ۴ رکعت نماز عصر، ۳ رکعت نماز مغرب و ۴ رکعت نماز عشاء.

نماز صبح بعد از اذان صبح خوانده می‌شود، نماز ظهر و عصر پشت سرهم بعد از اذان ظهر خوانده می‌شود و نماز مغرب و عشاء نیز بعد از اذان مغرب پشت سرهم خوانده می‌شوند. نماز در طول روز ۱۵ دقیقه بیشتر طول نمی‌کشد و تنها راه رسیدن به سعادت و نجات است و راه ارتباط خویش را با حضرت دوست به طور صمیمی و خالصانه ایجاد می‌نماید.

اقامه

برای خواندن نماز پس از اینکه اذان را گفتند، وضو میگیرم و برای نماز آماده می  شویم، و رو به قبله می‌ایستیم، ابتدا می‌بایست اقامه بگوییم، متن اقامه:

اَللهُ اَکْبَرُ (۲ بار)
اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلَّا الله (۲ بار)
اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ الله (۲ بار)
اَشْهَدُ اَنَّ علیاً، ولی الله (۲ بار)
حَیِّ عَلَی الصَّلوه (۲ بار)
حَیِّ عَلَی الْفَلاح (۲ بار)
حَیِّ عَلی خَیْرِ العَمَل (۲ بار)
قد قامت الصلاه (۲ بار)
اَللهُ اَکْبَرُ (۲ بار)
لا اِلهَ اِلَّا الله (۱ بار)

با هر اقامه، می‌توان یک نماز صبح و یک نماز ظهر به همراه عصر و یک نماز مغرب به همراه عشا (در صورتی که بین نماز ظهر و عصر و مغرب و عشاء فاصله‌ای نباشد) خواند، ولی اگر فاصله ایجاد شود نمازگزار می‌تواند برای هر کدام از نماز‌های واجب، یک اقامۀ جداگانه بگوید. امّا در هر صورت، هر نماز واجبی می‌تواند یک اقامۀ جداگانه داشته باشد.

تکبیره الاحرام

پس از گفتن اقامه باید تکبیره الاحرام را بگوییم.

نماز با گفتن «اَللهُ اَکْبَرُ» آغاز می‌شود، گفتن «اَللهُ اَکْبَرُ» در آغاز نماز به معنای جدایی از غیر خدا و پیوستن به اوست. اعلام بزرگی پروردگار و دوری جستن از تمام قدرت‌های دروغین است.

با این تکبیر به حریم نماز وارد می‌شویم و برخی کار‌ها بر ما حرام می‌شود. هنگامی  که نماز را شروع می‌کنیم باید متوجه باشیم که چه نمازی را می‌خوانیم؛ مثلا نماز ظهر است یا عصر و آن را تنها برای اطاعت فرمان خداوند بجا آوریم که این همان «نیت» است و از اجزای اصلی نماز به شمار می‌آید.

هنگام گفتن «اَللهُ اَکْبَرُ» مستحب است، دست‌ها را تا مقابل گوش‌ها بالا ببریم.

پس از گفتن «اَللهُ اَکْبَرُ» سوره حمد را می‌خوانیم:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

(الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ الرَّحْمـنِ الرَّحِیمِ مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ اهدِنَــــا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ)

پس از سوره حمد، یک سوره دیگر از قرآن را می‌خوانیم به عنوان نمونه.
‌
می‌توان سوره توحید را خواند: سوره توحید

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

(قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ اللَّهُ الصَّمَدُ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ)

پسر‌ها و مرد‌ها باید در نماز صبح، نماز مغرب و نماز عشا، حمد و سوره را (در رکعت اول و دوم) بلند بخوانند، ولی دختر‌ها و بانوان، اگر نامحرم صدای آنان را نشنوند می‌توانند بلند بخوانند و در نماز ظهر و نمازعصر همه باید حمد وسوره را آهسته بخوانند.

انسان باید نماز را یاد بگیرد که غلط نخواند و کسی که اصلا نمی‌تواند صحیح آن را یاد بگیرد، باید هر طور که می‌تواند بخواند و بهتر آن است که نماز را به جماعت بجا آورد.

رکوع نماز

رکوع نماز-پس از تمام شدن حمد وسوره سر به رکوع خم می‌کنیم و دست‌ها را به زانو‌ها می‌گذاریم و می‌گوییم:

” سُبْحانَ رَبِّىَ الْعَظیمِ وَ بِحَمْدِهِ “

و یا می‌گوییم: «سبحان الله، سبحان الله، سبحان الله»

سجده نماز

سپس سر از رکوع برداشته (می ایستیم) و آنگاه به سجده می‌رویم و هفت عضو بدن؛ یعنی پیشانی، کف دو دست، سر زانو‌ها و نوک انگشتان بزرگ پا را بر زمین گذاشته و می‌گوییم:

” سُبْحانَ رَبِّىَ الأعلَی وَ بِحَمْدِهِ “

یا «سبحان الله» را سه مرتبه تکرار می‌کنیم.

در سجده نماز، باید پیشانی را روی خاک یا سنگ یا چیز‌های دیگری از زمین بگذاریم. هنگام نماز خواندن سجده بر چیز‌هایی که از زمین می‌روید و برای خوراک و پوشاک انسان مصرف نمی‌شود نیز صحیح است. مهر نماز که بیشتر در بین ما معمول است، در حقیقت قطعه خاک پاکیزه‌ای است که نمازگزار همراه خود دارد تا برای سجده، پیشانی را روی آن بگذارد.

سجده دوم نماز

پس از سجده اول، می‌نشینیم و بار دیگر به سجده رفته و سجده دوم را مانند سجده اول بجا می‌آوریم. با تمام شدن سجده دوم، یک رکعت نماز به پایان می‌رسد؛ یعنی تا بدینجا، رکعت اول نماز را خوانده ایم، بنابراین بطور خلاصه، رکعت اول نماز عبارت است از:

۱- تکبیره الاحرام (گفتن «اَللهُ اَکْبَرُ» در آغاز نماز).

۲- قرائت (خواندن حمد و سوره).

۳- رکوع و ذکر آن.

۴- دو سجده و ذکر آنها.

رکعت دوم نماز

پس از تمام شدن رکعت اول نماز، بدون آن که صورت نماز به هم بخورد و یا فاصله‌ای ایجاد شود، از جا برخاسته، بار دیگر می‌ایستیم و حمد و سوره را به همان ترتیبی که در رکعت اول نماز گفته شد، می‌خوانیم.

قنوت نماز

در رکعت دوم نماز‌های روزانه، بعد از تمام شدن حمد و سوره و قبل از رکوع، مستحب است، دست‌ها را روبروی صورت گرفته ودعایی بخوانیم؛ این عمل را “قنوت” گویند. در قنوت نمازمی توان این دعا را خواند:

” رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَهً وَفِی الآخِرَهِ حَسَنَهً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ “

پیامبر خدا (ص) فرمود: «کسی که قنوت نمازش طولانی‌تر باشد، حسابرسی او در روز قیامت راحت‌تر است».

پس از قنوت، رکوع وسجده‌ها را مانند رکعت اول بجا می‌آوریم.

تشهد نماز

در رکعت دوم هر نماز، پس از تمام شدن سجده دوم باید در حالی که رو به قبله نشسته ایم “تشهد” نماز را بخوانیم.

یعنی بگوییم:

” اَشهَدُ اَنْ لاَ اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَریکَ لَهُ، وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِِ مُحَمَّدٍ “

سلام نماز

تا اینجا رکعت دوم نماز هم تمام می‌شود و اگر نماز دو رکعتی باشد؛ مانند نماز صبح، بعد از تشهد، با گفتن سلام، نماز را تمام می‌کنیم؛ یعنی می‌گوییم:

اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ اَیُّهَا النَّبِیُّ وَ رَحْمَهُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ

اَلسَّلاَمُ عَلَیْنَا وَ عَلی عِبَادِ اللهِ الصَّالِحِینَ

اَلسَّلاَمُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَهُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ

اکنون نماز صبح را فرا گرفتیم و چنانچه نمازی که می‌خوانیم سه رکعتی یا چهار رکعتی باشد، باید در رکعت دوم نماز، بعد از خواندن تشهد، بدون آن که سلام نماز را بگوییم، بایستیم و رکعت سوم نماز را بخوانیم.

رکعت سوم نماز

رکعت سوم نماز هم مانند رکعت دوم است، با این تفاوت که در رکعت دوم نماز باید با حمد و سوره بخوانیم، ولی در رکعت سوم، سوره و قنوت ندارد و فقط “حمد” را می‌خوانیم و یا به جای حمد، سه مرتبه می‌گوییم:

” سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُلِلَّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَاللَّهُ اَکْبَرُ “

پس اگز نماز مغرب می‌خوانیم، باید بعد از سجده دوم (در رکعت سوم) تشهد بخوانیم وبا سلام، نماز را پایان دهیم.

رکعت چهارم نماز

اگر نمازی که می‌خوانیم چهار رکعتی باشد؛ یعنی: نماز ظهر یا نمازعصر یا نماز عشا؛ پس از سجده‌ها (در رکعت سوم) بدون آن که تشهد یا سلام را بخوانیم، می‌ایستیم و رکعت چهارم را مانند رکعت سوم انجام می‌دهیم و در پایان نماز؛ یعنی پس از سجده دوم می‌نشینیم و تشهد و سلام را می‌خوانیم و نماز را تمام می‌کنیم.

احکام نماز

۱- اگر نمازگزار پیش از آنکه به مقدار رکوع خم شود و بدنش آرام گیرد عمداً ذکر  رکوع را بگوید، نمازش باطل است.

۲- اگر پیش از تمام شدن ذکر واجب، عمداً سر از رکوع بردارد نمازش باطل است.

۳- واجب است نمازگزار بعد از رکوع بطور کامل بایستد و سپس به سجده برود و چنانچه عمداً بطور کامل نایستد نمازش باطل است.

۴- اگر کسی پیش از آنکه پیشانی اش به زمین برسد و آرام گیرد، عمداً ذکر سجده را بگوید، نمازش باطل است و چنانچه از روی فراموشی باشد باید دو باره در حال آرام بودن، ذکر را بگوید.

۵- نمازگزار باید بعد از تمام شدن ذکر سجده اول بنشیند تا بدن آرام گیرد و دو باره به سجده رود.

۶- اگر نمازگزار پیش از تمام شدن ذکر، عمداً سر از سجده بردارد نمازش باطل  است.

۷- بهتر است در نماز بر خاک قبر امام حسین (ع) سجده کنیم که یادآور جهاد و  شهادت برترین انسانها، در راه مکتب اسلام است و این عمل، هر روز به ما درس ایثار وفداکاری می‌دهد.

۸- سجده برای غیر خدا حرام است؛ چرا که سجده حالت بندگی انسان است و  عبادت و بندگی تنها در پیشگاه پروردگار و به دستور او صحیح است.

برخی از مستحبات نماز

۱- پس از تمام شدن قرائت و قبل از رکوع، مستحب است «اَللهُ اَکْبَرُ» بگوییم.

۲- بعد از برخاستن از رکوع، مستحب است «اَللهُ اَکْبَرُ» بگوییم و بهتر است این جمله را هم بگوییم: «سمع الله لمن حمده».

۳- قبل از سجده‌ها و بعد از آنها، مستحب است «اَللهُ اَکْبَرُ» بگوییم.

۴- بین دو سجده مستحب است بگوییم:

«استغفر الله ربی واتوب الیه»

۵- در پایان هر رکعت و هنگام برخاستن برای رکعت بعد، مستحب است بگوییم:«بحول الله وقوته اقوم واقعد».

از آغاز تا پایان نماز باید از این کار‌ها که نماز را باطل می‌کند بپرهیزیم:

۱- خوردن و آشامیدن.

۲- روی از قبله برگرداندن.

۳- سخن گفتن.

۴- خندیدن.

۵- گریستن.

۶- بهم زدن صورت نماز. مثل راه رفتن.

۷- کم یا زیاد کردن اجزای اصلی نماز؛ مانند رکوع.

انتهای پیام/

دنیا مرحله‌ای از سیر انسان به سوی عالم بقا است

آیت‌الله بهجت: این دنیا، مرحله‌ای از سیر انسان به سوی عالم نور و بقا است.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ آیت الله محمدتقی بهجت فومنی گفتند: کسانی را که می‌کشند یا اعدام می‌کنند، در حقیقت، آن‌ها نابود نمی‌شوند، بلکه اعدام و نابودی جسم طبیعی و مادی و محل نزول آن‌ها در این خانه زیبا است، نه اعدام خود حقیقی و واقعی آن‌ها.

آیت الله بهجت بیان نمودند: این دنیا، مرحله‌ای از سیر انسان است به سوی عالم  نور و بقا، نظیر طفل که وقتی از خانه رحم به خانه دنیا منتقل می‌گردد، اعدام او نیست، با آن که طفل و مادر هیچ اختیاری از خود ندارند. وقتی که روح انسان به عالم دیگر رفت، می‌فهمد این همه تشریفات در دنیا لازم نبود. حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) قسم یاد می‌کند: «به خدا سوگند، علاقه پسر ابی‌طالب به مرگ، از علاقه کودک به پستان مادر، بیشتر است.»

ایشان درپایان افزودند: نه از این جهت که از فشارها و بلاها و ناملایمات این جهان رهایی یابد، و نه برای اینکه از نقص به کمال برسد، بلکه از جهت شوق به آ‌ن‌چه آن‌جا است که مقارن موت است. «آنس من الطفل» از آن جهت که آن چه دیگران در مجموع لذت ها دارند، طفل همه را در پستان مادر می‌بیند. در روایت آمده است که یک لقمه مومن در جهان آخرت، به اندازه تمام لذت‌های دنیا است.

منبع: در محضر بهجت

انتهای پیام/

ماجرای به آتش کشیدن کعبه توسط یزید

سوم ربیع‌الاول سال 64 هجری، لشکریان شام به دستور یزید، کعبه را با منجنیق مورد حمله قرار دادند.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سومربیع‌الاول سال 644 هجری، لشکریان شام به دستور یزید، کعبه را با منجنیق مورد حمله قرار دادند که موجب آسیب رسیدن به این مکان مقدس شد.

جنگ مکه مکرمه، آخرین اقدام یزید در زندگی ننگین خود است، و پس از این اقدام، خداوند مهلت زیادی برای زندگی به این ظالم نداد و به هلاکت رسید.

پس از آن که «عمرو بن سعید أشدق» و «عبید الله بن زیاد»، دستور یزید بن معاویه مبنی بر حمله به مکه را نپذیرفتند، یزید به مسلم بن عقبه، دستور حمله را صادر کرد؛ مسلم بن عقبه با لشكر شام به قصد قتل‌عام اهل مدينه و سرکوب قیام آنان حرکت کرد و  28 ذی‌‏حجه با حمله به مدینه، ظلم‌های بسیار و قتل‌عام‌های فجیعی انجام داد و  پس  از آن به دستور یزید برای دفعِ قیام  عبدالله بن زبير به سوی  مكه حرکت کرد.

ابن اثیر، ماجرا را این گونه تشریح می‌کند: پس از آن که کار مسلم از کشتار مردم مدینه و غارتشان به اتمام رسید، با همراهانش برای نابودی ابن زبیر به سوی مکه حرکت کردند، پس از آن که به منطقه «مشلل» رسیدند، مرگ او را امان نداد و جانش را گرفت.  بعد از مرگ او، حصین بن نمیر لشکریان را حرکت داد تا به مکه رسیدند. مردم مکه مقاومت کردند و از باقیمانده محرم و تمام صفر و سه روز از  ربیع الاوّل را با هم جنگیدند که در نهایت با منجنیق به خانه خدا حمله کرده و آن را به آتش کشیدند و بدین وسیله ابن زبیر را محاصره نمودند.

ابن قتیبه نیز در کتاب امامت و سیاست می گوید: «حصین بن نمیر» حرکت کرد تا به مکه رسید و گروهی را فرستاد تا بخش مسفله (محله پایین) مکه را تصرّف کردند که منجنیق هایشان را در آن جا نصب کردند و به لشکریانش دستور داد که هر روز تعداد ده هزار سنگ بزرگ و صخره به سمت مسجد الحرام پرت کنند.

در منابع، این ماجرا را اینگونه شرح داده‌اند: لشكر شام در بالاى كوه‌‏هاى مكه كه مشرف بر خانه‌‏ها و مسجدالحرام بود، اجتماع كردند و با منجنيق، پيوسته سنگ و  نفت بر مكه و مسجد مى‏‌افكندند، و پارچه‌هایی  از پنبه و كتان به نفت آلوده مى‌‏ساختند و بر خانه خدا مى‌‌‌‏انداختند  و آن‌ها را آتش میزدند تا آنكه كعبه معظّمه سوخت و بناى آن منهدم گشت و ديوارهاى آن فرو ريخت و شاخ‏‌هاى گوسفندى كه به جهت فداى اسماعيل آمده بود و بر سقف آويخته بودند، هم سوخت.

بعد از این حادثه خداوندِ منتقمِ قهّار، يزيد را مهلت نداد و به جهنم فرستاد. وقتی خبر مرگش به مكه رسيد، ابن نمير دست از جنگ برداشت و با لشكر خويش به جانب شام روانه شد.

انتهای پیام/

دیدن مرده در خواب چه تعبیری دارد؟

در این مطلب با استفاده از علم تعبیر خواب بزرگان در عرصه تعبیر خواب به تعبیر خواب مرده پرداخته ایم .

 به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛«خواب» و «رؤیا» دو پدیده پیچیده و شگفتی است که از آغاز آفرینش و پیدایش انسان تاکنون، اندیشه بسیاری از افراد را به خود مشغول کرده و همچنان مبهم باقی مانده است.پیوند این دو با زندگی هر یک از ما و تجربیات گوناگون ما از هر یک، احساسی خاص به انسان بخشیده، به گونه ای که نوعی انس و نزدیکی بین ما و خواب و رؤیا به چشم می خورد. بارها برای افراد بسیاری اتفاق افتاده است که از رهگذر رؤیای خویش از باطن اعمال گذشته، چگونگی فعالیتهای فعلی و حتی عاقبت تصمیمات آینده خود باخبر شده اند و در پی آن آگاهی و هوشیاری شایسته ای یافته اند.در این مطلب با استفاده از علم تعبیر خواب بزرگان در عرصه تعبیر خواب به تعبیر خواب مرده پرداخته ایم .

حضرت امام جعفر صادق می فرماید:

اگر دید مرده او را در كنار گرفت،دلیل تندرستی بود. اگر مرده را از اهل خود شادمانه بیند، تاویلش به خلاف این است. اگر دید مرده از اهل او با وی مناظره كرد یا روی از وی بگردانید، دلیل است وصیتی كه كرده بود به جای نیاورده باشد. اگر بیند كه مرده خندان پیش او آمد، دلیل كه كافر مرده بود. اگر دید مرده در نماز بود، دلیل كه آن مرده در دنیا استغفار بسیار كرده باشد.

حضرت امام جعفر صادق می فرماید:

دیدن كفن مرده درخواب بر سه وجه است.
اول: مال.
دوم: ظاهرشدن مشكل.
سوم: فساد دین.
اگر دید مرده زنده شد و معروف بود، دلیل مال است.
اگر پادشاهی این خواب بیند، دلیل كه علم و حكمت آموزد و از شغلی كه طمع بریده بود باز یابد.
اگر در خواب ببیند با مرده جماع كرد و نطفه از او بیرون نیامد، منفعت می یابد.
اگر در خواب ببیند بازن مرده جماع كرد، حاجتش برآورده مى شود.
اگر در خواب ببیند با مادر یا خواهر خود كه مرده اند جماع كرد، از اموال مرده جیزى به او مى رسد.
اگر در خواب ببیند كه مرده اى را با شهوت بوسید، زن مى گیرد و به مرادش میرسد.

ابراهیم كرمانی میگوید:

اگر دید مرده زنده شد. دلیل كه حالش نیكو بود. خاصه مرده را گشاده روی بیند. اگر زنده را مرده یند به خلاف این است. اگر پدر مرده خود را با جامه های نیكو دید و خرم، دلیل كه كارش ساخته و دولتش زیاد شود.

اگر زن مرده خود را بیند، دلیل كه درویش شود، اگر پسر مرده خود را دید، دلیل كه از غم برهد. اگر زنی بیند پسر مرده او زنده شد، دلیل كه غایبش از سفر بازآید. اگر دید مرده را زنده كرد، دلیل كه زنده رامسلمان كند.

محمدبن سیرین می گوید:

اگر كسی مرده را دید و از او پرسید كه تو مرده بود او گوید كه من زنده ام، دلیل كه احوال مرده در آن جهان مرده در آن نیكو بود و حق از وی خشنود بود.

حضرت دانیال می گوید:

اگر بیند مرده او را چیزی داد از متاع دنیا، منفعت بود از جائی كه امید ندارد. اگر دید مرده چیزی خوردنی به وی داد، دلیل كه روزی حلال یابد.

محمدبن سیرین می گوید:

اگر دید جامه خود به مرده داد، دلیل غم و اندوه است. اگر دید مدره ای قران به وی داد یا كتاب فقه، دلیل بر توفیق یافتن طاعت بود. اگر بیند مرده ای جامه می فروخت دلیل كه از آن نوع جامه گران شود. اگر در خواب مرده را نالان دید، دلیل كه آن مرده بدكردار بوده در دنیا. اگر دید مرده از درد سر می نالید، دلیل كه در دنیا با مردم تكبر كرده باشد. اگر دید مرده از درد چشم می نالید، دلیل كه غیبت مردم باشد. اگر دید از درد دندان می نالید، دلیل كه فحش بسیار به مردم داده باشد اگر از پهلو می نالید، دلیل كه با زنان بدكردار بوده باشد. اگر از درد شكم می نالید، دلیل كه حرام خورده باشد.

جابرمغربی می گوید:

اگر بینداز درد پشت می نالید، دلیل كه زنان بسیار كرده باشد و با پدر و خویشان بدی كرده باشد. حضرت امام جعفر صادق فرماید: اگر بیند بامرده مجامعت كرد و اب منی از وی جدا نشده. دلیل منفعت است اگر از وی جدا شد بد بود.اگر بیند با زن مرده مجامعت كرد، دلیل كه از مال مرده چیزی به ویرسد. اگر دید مرده را به شهوت بوسه داد، دلیل كه زن خواهد و به مرادها برسد.

ابراهیم كرمانی می گوید:

اگر دید از پس مرده شد، اگر آن مرده مصلح بود، دلیل كه راه او گزیند، اگر مفسد بود، دلیل كه بیمار شود و شفا یابد.
محمدبن سیرین گوید: اگر بیند مرده جامه های نیك پوشیده بود، دلیل كه با ایمان از دنیا رفته باشد. اگر مرده را با جامه های سفید بیند، دلیل كه در آخرت حال او نیكو بود. اگر مرده را جامه های سیاه بیند به خلاف این است و جامه زرد و كبود، دلیل معصیت است. اگر مرده را جامه پوشانید، دلیل كه اجلش نزدیك است.

ابراهیم كرمانی می گوید:

اگر بیند كفن مرده ای معروف بكند، دلیل كه در دنیا طریق آن مرده جوید، اگر عالم بوده باشد به علم. اگر مال دار به مال. اگر بیند خواست كفن مرده بكند و مرده را در گور زنده دید، دلیل كه آن مرده دیندار است. اگر بیند مرده را كفن كرد، دلیل كه از خویشان مرده یكی را كفن كند.

منوچهر مطیعی تهرانی می گوید:

مرده دوست و مهمان است و یدنش علتی برای ترس و وحشت در خواب نیست . اگر در خواب مرده ای را ببینید دوستی را ملاقات می کنید یا مهمانی برای شما می رسد. اگر مرده را در لباس خوب و چهره بشاش ببینید هم برای بیننده خواب خوب است و هم نشان آن است که روح مرده در آرامش به سر می برد. اگر مرده در لباس ژنده و پاره و چهره اش عبوس و گرفته باشد خواب ما می گوید غم و ناراحتی برایمان پیش خواهد آمد و گرفتار سختی و تنگی می شویم. اگر مرده در این حالت چیزی به شما بدهد خوب است ولی اگر چیزی از شما بگیرد و ببرد خوب نیست. اگر مرده شما را دعوت کند و شما همراه او بروید خوب نیست. وقتی که یک زنده را مرده ببینیم و آن زنده آشنا باشد نشان طول عمر و سلامت او است. اگر در خواب ببینید کسی که مرده آمد و کنار شما نشست خوب است ولی اگر مرده شما را دعوت کرد و نزد خود نشاند خوب نیست و اگر دست بر گردن شما افکند بدتر است. اگر کسی در خواب ببیند لباس خود را به مرده می دهد خوب نیست و نشان آن است که سلامتش به خطر می افتد و زیان می بینید و به آبرویش لطمه وارد می آید. اگر بر عکس ببینید از مرده لباس می گیرید خوب است چرا که حرمت و عزت و احترام و آبرو به دست می آورید.

یوسف نبی علیه السلام می گوید:
دیدن صحبت با مردگان نیکو باشد
دیدن سلام کردن به مرده شادی بود
دیدن مرده در خواب از غم بیرون آید
دیدن مرده در کنار خود زیادتی عیش بود

 انتهای پیام/

دیدار با امام زمان (عج) در حرم امیرالمؤمنین (ع)

امام علی (ع) در رؤیای فردی، خبر از دیدار او با امام زمان (عج) را می‌دهد.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ بسیاری از افراد بوده‌اند که در زندگی خود، توفیق دیدار با حضرت صاحب الزمان (عج) نصیبشان شده است، اما توانایی شناخت آن حضرت را نداشته‌اند، که در ادامه ماجرای دیدار سید اسدالله با امام زمان(عج) در حرم  امیرالمؤمنین علی (ع) را بخوانید.

مرحوم محدّث متتبّع آيه‌الله آقای حاج شيخ علی نمازی شاهرودی در کتاب اثبات ولايت از حضرت آيه الله سيد محمود شاهرودی قدس سره نقل می‌کنند، که فرمودند: مرحوم شيخ اسدالله از تلامذه‌ی مرحوم آيه الله ميرزای رشتی، داستان دیدارش با امام زمان (عج) را اینگونه نقل می‌کند: من در صحت مضمون روايتی  که دلالت دارد به حضور اميرالمؤمنين (عليه السلام) در چهل مکان، در ساعت و در آنِ واحد، از نظر اين که وجود مقدس حضرت علی (عليه السلام) چهل جادعوت بودند، شک کردم.

شبی در عالم رؤيا حضرت را ديدم که فرمودند: «در امکان حضور من در آنِ واحد  در چهل مکان شک داری؟»، عرض کردم: «بلی يا اميرالمؤمنين!»، فرمودند: «به اطراف خود نگاه کن.»، من به اطراف نگاه کردم، ديدم هرچه چشم کار می‌کند، انسان می‌بينم و تمامی آن‌ها وجود مقدس اميرالمؤمنين (عليه السلام) بودند. بعد آن حضرت به من خطاب کرد: «شکت زائل شد؟» عرض کردم: «بلي.»

در ادامه عرض کردم: «يا اميرالمؤمنين! آيا در مدت عمرم موفق به زيارت مولا و سيدم و امام زمانم شده ام يا نه؟» حضرت جواب دادند: «بلي.»، گفتم: «کجا؟» فرمودند: «حرم من علی (عليه السلام) در وقت فلان و روز فلان، مشرف شدی، آمدی کنار قبر و پايين پای من که نماز بخوانی، ديدی سيدی جلوتر نماز می‌خواند و قرائت او بسيار جلب توجهت کرد و تصميم گرفتی نصف پولی را که در جيب داری بعد از فراعت ايشان از نماز به او بدهی، و گوش دادی به قرائت او، بيشتر جذبت کرد، تصميم گرفتی تمام پولت را به او بدهی و ايشان بعد از سلام نماز، روی خود را برگرداند و به جانب تو و فرمودند: «تو فردا نياز به آن خرجي داری، لازم نيست به من بدهی؛ و آن سيد امام زمانت بود.»

انتهای پیام/

بهترین اعمال در روز جمعه چیست؟

روز جمعه از جمله ایامی در هفته است، که خواندن نماز جمعه، ذکر صلوات و ... را در بر می‌گیرد. شما می‌توانید در این گزارش بخش‌هایی از بهترین اعمال روز جمعه را مشاهده کنید.

به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ روز جمعه از جمله ایامی در هفته است، که خواندن نماز جمعه، ذکر صلوات، غسل و عبادات بسیاری را در بر می گیرد. شما می توانید در این گزارش بخش هایی از بهترین اعمال روز جمعه را مشاهده کنید.

براى روز جمعه اعمال بسیارى است که در اینجا تنها به بیان چند مورد اکتفا مى‏ کنیم: اول، در رکعت اوّل نماز صبح سوره‏ «جمعه» و در رکعت دوّم، «توحید»  خوانده شود. دوّم، پس از نماز صبح، پیش از آنکه سخن بگوید، این دعا را بخواند تا کفّاره کناهان او از این جمعه‏ تا جمعه دیگر باشد:

اللَّهُمَّ مَا قُلْتُ فِی جُمُعَتِی هَذِهِ مِنْ قَوْلٍ أَوْ حَلَفْتُ فِیهَا مِنْ حَلْفٍ أَوْ نَذَرْتُ فِیهَا مِنْ نَذْرٍ فَمَشِیَّتُکَ بَیْنَ یَدَیْ ذَلِکَ کُلِّهِ فَمَا شِئْتَ مِنْهُ أَنْ یَکُونَ کَانَ وَ مَا لَمْ تَشَأْ مِنْهُ لَمْ یَکُنْ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی وَ تَجَاوَزْ عَنِّی اللَّهُمَّ مَنْ صَلَّیْتَ عَلَیْهِ فَصَلَوَاتِی عَلَیْهِ وَ مَنْ لَعَنْتَ فَلَعْنَتِی عَلَیْهِ.

خدایا! هر سخنى که در این جمعه‏اى بر زبان آورم، و یا هر سوگندى که در آن ادا نمایم‏ و یا هر نذرى که در آن‏جارى کنم، خواست و اراده تو پیشاپیش همه اینهاست، پس در این میان هرچه را تو بخواهى که بشود مى‏شود، و هرچه را که نخواهى نشود، بار خدایا! مرا بیامرز و از من درگذر. خدایا! هرکه را تو بر او درود فرستى پس درودم بر او باد و هرکه را که تو لعنت کنى پس لعنتم بر او باد؛ و دست‏کم در هر ماه یک بار این عمل را بجا آورد و نیز روایت شده:هرکس در روز جمعه پس از نماز صبح بنشیند، و به تعقیب بپردازد تا آفتاب برآید، هفتاد درجه در بهشت برین براى‏ او بالا رود؛ و شیخ طوسى روایت کرده:که سنّت است این دعا را در تعقیب نماز صبح‏ روز جمعه بخواند:

اللَّهُمَّ إِنِّی تَعَمَّدْتُ إِلَیْکَ بِحَاجَتِی وَ أَنْزَلْتُ إِلَیْکَ الْیَوْمَ فَقْرِی وَ فَاقَتِی وَ مَسْکَنَتِی فَأَنَا لِمَغْفِرَتِکَ أَرْجَى مِنِّی لِعَمَلِی وَ لَمَغْفِرَتُکَ وَ رَحْمَتُکَ أَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبِی فَتَوَلَّ قَضَاءَ کُلِّ حَاجَةٍ لِی بِقُدْرَتِکَ عَلَیْهَا وَ تَیْسِیرِ [تَیَسُّرِ]ذَلِکَ عَلَیْکَ وَ لِفَقْرِی إِلَیْکَ فَإِنِّی لَمْ أُصِبْ خَیْرا قَطُّ إِلا مِنْکَ وَ لَمْ یَصْرِفْ عَنِّی سُوءا قَطُّ أَحَدٌ سِوَاکَ وَ لَسْتُ [لَیْسَ‏]أَرْجُو لِآخِرَتِی وَ دُنْیَایَ وَ لا لِیَوْمِ فَقْرِی یَوْمَ یُفْرِدُنِی النَّاسُ فِی حُفْرَتِی وَ أُفْضِی إِلَیْکَ بِذَنْبِی سِوَاکَ

خدایا! با حاجت خویش آهنگ تو کرده‏ام و امروز بر تو فرود آورده‏ام فقر و تنگدستى و درماندگى‏ ام را و به آمرزش تو امیدوارتر از کردار خویشم و بخشایش و رحمت تو دامنه‏دارتر از گناهان من است، پس برآور نیاز مرا با قدرتى که بر آن دارى و با سهولتى که نزد تو دارد، و نیازى که من به تو دارم. چه من به خیرى دست نیافته‏ ام جز از سوى تو و جز تو هرگز کسى گزندى را از من نرانده است و براى آن جهان و این‏جانم و نه براى گاه تهیدستى‏ام، آنگاه که مردم در قبرم‏ تنها گذارند و گناهم را به نزد تو آورم، جز به مهر تو امید ندارم.

سوّم:روایت شده:هرکس در روز جمعه‏ و دیگر روز‌ها پس از نماز ظهر و نماز صبح بگوید: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ

خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و طلوع ظهورشان را زود گردان‏ و نمیرد تا حضرت قائم (عج) را دریابد؛ و اگر صد مرتبه این صلوات را بخواند، خدا شصت حاجت، سى حاجت از حاجات‏ دنیا و سى حاجت از حاجات آخرتش را برآورده سازد

چهارم:پس از نماز صبح سوره «الرحمن» را بخواند و بعد از آیه:فَبِأَیِّ ءَالاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ «کدامین نعمتهاى پروردگارتان را تکذیب مى‏ کنید.» بگوید:لا بِشَیْ‏ءٍ مِنْ آلائِکَ رَبِّ أُکَذِّبُ «هیچیک از نعمتهاى تو را اى پروردگارم تکذیب نمى‏ کنم»

پنجم:شیخ طوسى رحمة اللّه فرموده:مستحب است پس از نماز صبح روز جمعه صد مرتبه سوره «توحید» را بخواند و صد مرتبه بر محمّد و آل‏ محمّد صلوات فرستد و صد مرتبه استغفار کند و سوره‏هاى «نساء، هود، کهف، صافات، الرّحمن» را بخواند.

ششم:سوره‏هاى: «احقاف» و «مؤمنون» را بخواند، از امام صادق علیه السّلام روایت شده:هرکه در هر شب جمعه یا در هر روز جمعه سوره «احقاف» را بخواند در دنیا هراسى به دلش راه نیابد و از وحشت بزرگ روز قیامت ایمن گردد و نیز آن حضرت فرمود:هرکس جمعه‏ها بر خواندن‏ سوره «مؤمنون» مداومت نماید، خداى تعالى پایان کارش را به نیکبختى و سعادت قرار دهد، و جایگاهش در بهشت برین‏ با پیامبران الهى باشد.

هفتم:پیش از طلوع آفتاب ده مرتبه سوره «قل یا ایّها الکافرون» را بخواند و دعا کند تا خواسته‏اش‏ اجابت شود. روایت شده:حضرت زین العابدین علیه السّلام، چون صبح روز جمعه مى‏شد تا ظهر «ایة الکرسى» [آیه ۲۵۵ سوره بقره: اللّه‏ لا اله الاّ هو الحىّ... و لا یؤوده حفظهما و هو العلى العظیم]را مى‏خواند، و، چون از نماز‌ها فراغت مییافت، به تلاوت سوره: «انّا انزلناه» مى‏پرداخت؛ و آگاه باش براى خواندن آیة الکرسى على التنزیل در روز جمعه فضیلت بسیار روایت شده است‏ [علاّمه مجلسى گوید:آیة الکرسى على التنزیل بنا بر روایت على بن ابراهیم و شیخ کلینى عبارت است از: «اللّه لا اله الا هو الحى. تا:هم فی‌ها خالدون» هشتم:غسل جمعه کند، و آن از جمله اعمال مستحبى است که بر آن تأکید بسیار شده و در روایت آمده که حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله‏ به امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود:یا على! در هر جمعه غسل کن، گرچه به خاطر آن غذاى خود را براى بدست آوردن آب جهت‏ غسل کردن بفروشى و گرسنه بمانى؛ زیرا هیچ عمل مستحبّى برتر از غسل روز جمعه نیست و از امام صادق علیه السّلام روایت شده: هرکه در روز جمعه غسل کند و این دعا را بخواند:

أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْنِی مِنَ التَّوَّابِینَ وَ اجْعَلْنِی مِنَ الْمُتَطَهِّرِینَ.

گواهى مى‏دهم که شایسته پرستشى جز خدا نیست، شریک و انبازى ندارد، و گواهى مى‏دهم که محمّد بنده و فرستاد اوست، بار خدایا، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا از بسیار توبه‏کنندگان و پاکان قرار ده.

براى او تا جمعه آینده حالت پاکى و طهارت پیدا شود؛ یعنى:از گناهان پاک مى‏ گردد، یا آنکه اعمال او با طهارت‏ معنوى انجام مى‏گیرد و مورد قبول حق واقع مى‏شود؛ و به احتیاط نزدیک‏تر آن است که تا جائى که ممکن است، غسل جمعه را ترک نکنند. باید دانست وقت غسل جمعه پس از طلوع فجر تا زمان ظهر است و هرچه نزدیک‏تر به ظهر انجام شود، بهتر است.

نهم:سر را با گل خطمى بشوید؛ زیرا که این کار از بیمارى پیسى و دیوانگى ایمنى مى‏بخشد.

دهم:ناخن و موى پشت لبش را بزداید زیرا که ثواب بسیار دارد و روزى را افزون مى‏سازد، و او را از گناه تا جمعه دیگر دور مى‏کند، و از بیمارى دیوانگى‏ و جذام و پیسى ایمنى مى‏دهد، و بهتر است در وقت چیدن ناخن و زدودن موى پشت لب بخواند:بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ عَلَى سُنَّةِ مُحَمَّدٍ [رَسُولِ اللَّهِ ‏]وَ آلِ مُحَمَّدٍ. «به نام خدا و به یاد خدا و بر روش محمّد و خاندان محمّد.» و در گرفتن ناخن، از انگشت کوچک دست‏ چپ شروع، و به انگشت کوچک دست راست ختم نماید، و این شیوه را در گرفتن ناخنهاى پاى خود نیز رعایت کند پس از آن‏ ناخنهاى چیده را دفن کند.

یازدهم:بوى خوش استعمال کند و جامه‏هاى پاکیزه خود را بپوشد.

دوازدهم:صدقه دهد، چه بر طبق یک روایت:ثواب صدقه دادن در شب و روز جمعه، هزار برابر اوقات دیگر است.

سیزدهم:براى خانواده خود خوردنیهاى خوب و تازه از قبیل: میوه و گوشت تهیه کند تا به آمدن جمعه شاد شوند.

چهاردهم:پیش از خوردن صبحانه انار و پیش‏ از ظهر هفت برگ کاسنى بخورد، از موسى بن جعفر علیهما السّلام روایت شده:هرکه در روز جمعه وقتى که ناشتاست یک انار بخورد، تا چهل‏ روز دل او را نورانى گرداند؛ و اگر دو انار بخورد تا هشتاد روز و اگر سه انار، تا صدوبیست روز، وسوسه شیطان را از او دور گرداند و هرکس وسوسه شیطان از او دور شود نافرمانى خدا نکند و هرکه نافرمانى خدا نکند وارد بهشت شود. شیخ طوسى در کتاب «مصباح» فرموده:در مورد خوردن انار در روزوشب جمعه فضیلت بسیار روایت شده.

پانزدهم: خود را از کارهاى دنیا فارغ کند، و به آموختن دین بپردازد، نه آنکه روز جمعه را به گشت و گذار، و تفرّج در باغ‌ها و کشتزارهاى‏ مردم، و هم سخنى با اراذل و مردمان بى‏عار و مسخره‏ گى و عیب‏گوئى از مردم، و خنده‏ هاى قهقهه، و خواندن اشعار و غوطه ‏ور شدن‏ در کارهاى باطل و امثال این‌ها صرف کند، که مفاسدش بیش از آن است که بیان شود.

از امام صادق علیه السّلام نقل شده:بدا به‏ حال مسلمانى که د. رطول هفته روز جمعه را صرف یادگیرى مسائل دینى خود نکند، و براى این عمل مهم، خود را از کارهاى دیگر فارغ نسازد. از حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله روایت شده:هرگاه در روز جمعه ببینید پیرمردى سرگذشت دوران جاهلیت و کفر را براى‏ مردم بیان مى‏کند، بر سرش سنگریزه بزنید.

شانزدهم:هزار مرتبه صلوات فرستد، از، اما باقر علیه السّلام روایت شده:هیچ عبادتى‏ در روز جمعه نزد من محبوب‏تر از صلوات بر محمّد و آل مطهّر او-صلى اللّه علیهم اجمعین-نیست. مؤلّف گوید:اگر براى هزار مرتبه‏ صلوات فرصت نکرد، دست‏کم صد مرتبه را ترک نکند، تا در روز قیامت چهره ‏اش نورانى گردد؛ و روایت شده:هرکس روز جمعه صد مرتبه صلوات فرستد و صد مرتبه.

اَستَغفِرُاللهَ رَبَّی وَ اَتُوبُ اِلَیهِ.«از خدا؛ پروردگارم آمرزش مى‏جویم و به سوى او مى‏ پویم.»

گوید و صد مرتبه سوره «توحید» را بخواند، آمرزیده خواهد شد؛ و نیز روایت شده:که ثواب صلوات بر محمّد و آل محمّد، بین نماز ظهر و عصر برابر با ثواب‏ هفتاد حج است.

هفدهم:حضرت رسول و ائمه طاهرین علیهم السّلام را زیارت نماید و کیفیت آن در باب زیارات خواهد آمد.

هیجدهم:به زیارت گذشتگان به ویژه پدر و مادر یا یکى از ایشان برود، که این عمل ثواب بسیار دارد. از امام باقر علیه السّلام‏ روایت شده:مردگان را در روز جمعه زیارت کنید، زیرا مى‏دانند چه کسى به زیارت ایشان رفته است و ازاین‏رو شاد مى‏شوند.

نوزدهم:دعاى» ندبه «را که از اعمال عیدهاى چهارگانه است بخواند. این دعا بعد از این، در جاى خودش خواهد، آمد.

بیستم:آگاه باش براى روز جمعه جز نافله آن، که بیست رکعت است، نمازهاى بسیارى ذکر شده‏ است. کیفیت نافله مذکور بنا بر مشهور آن است که شش رکعت آن زمانى که نور آفتاب افق را فرا گیرد بجا آورده شود، و شش رکعت دیگر وقتى که خورشید بالا بیاید، و شش رکعت دیگر نزدیک ظهر، و دو رکعت پس از ظهر پیش از نماز ظهر، و یا آنکه شش رکعت اوّل را پس از نماز جمعه یا نماز ظهر بجا آورد، به صورتى که در کتب فق‌ها و (مصابیح) ذکر شده. البته نمازهاى بسیار دیگرى نیز نقل شده، که ذکر بعضى از آن‌ها در این مقام مناسبت دارد، هر چند بیشتر آن‌ها اختصاصى به روز جمعه ندارد، ولى بجا آوردن آن‌ها در روز جمعه بیشتر فضیلت دارد: از جمله آن‌ها نماز کامله است که شیخ طوسى، و سیّد ابن طاووس و شهید و علاّمه حلّى و دیگران به سندهاى بسیار و معتبر از امام صادق علیه السّلام و ایشان از پدران بزرگوارشان علیهم السّلام از حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله روایت کرده‏اند که آن حضرت فرمود: «هرکس در روز جمعه پیش از ظهر چهار رکعت نماز بخواند، و در هر رکعت سوره «حمد» را ده مرتبه و هر یک از: «قل اعوذ بربّ النّاس» و «قل اعوذ بربّ الفلق» و «قل هو اللّه احد» و «قل یا ایّها الکافرون» و «ایة الکرسى» را ده مرتبه، و به روایت دیگر: «انّا انزلناه» و آیة «شهد اللّه...» [آیه ۱۸ سوره آل عمران]را نیز هر یک ده مرتبه بخواند، و آنگاه که از چهار رکعت فارغ شود، صد مرتبه استغفار کند، و صد مرتبه بگوید:سُبحانَ اللهِ وَالحَمدُلِلّهِ وَ لا اِلهَ اِلّا اللهُ اَکبَرُ وَ لا حَولَ وَلا قُوَّة الّا بِاللهِ العَلِیِّ العَظیمِ.

خدا پاک و منزه است و ستایش تنها او را سزاست و خدایى جز او نیست، و خدا بزرگتر از هر وصفى است و هیچ نیرو و توانى جز برآمده از خداى‏ بلند مرتبه بزرگ نیست؛ و پس از آن صد مرتبه صلوات فرستد، خدا شرّ اهل آسمان و شرّ اهل زمین، و شرّ شیطان و شرّ پادشاهان ستمگر را از او برطرف کند» تا پایان روایت که همه در بیان فضیلت این نماز است. نماز دیگر:حارث همدانى‏ از امیر المؤمنین علیه السّلام روایت کرده:اگر بتوانى روز جمعه ده رکعت نماز بجاى آر، و رکوع و سجودش را تمام و کامل ادا کن، و پس‏ از هر دو رکعت صد مرتبه بگو:سبحانَ اللهِ وَ بِحَمدِهِ. «پاک و منزه است خدایى که ستایش تنها شایسته اوست». که فضیلت بسیار دارد.

انتهای پیام/

چرا پیکر امام حسن(ع) را پس از شهادت تیرباران کردند؟

در خصوص حوادث مربوط به شهادت و وصیت امام مجتبی (ع) اختلافاتی در منابع حدیثی و تاریخی مشاهده می شود.

محسن عرفائی استاد حوزه علمیه قم و مدیر بنیاد علمی فرهنگی فؤاد در گفتگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درخصوص اینکه چرا پیکر امام حسن(ع) را پس از شهادت تیرباران کردند گفت:در خصوص حوادث مربوط به شهادت و وصیت امام مجتبی (ع) اختلافاتی در منابع حدیثی و تاریخی مشاهده می شود.مثلا با وجود این که در برخی منابع تاریخی مانند فتوح ابن اعثم کوفی آمده است:

فأوصى للإمام الحسين بأمر الإمامة وقال له: ادفني إلى جانب رسول الله صلّى الله عليه وسلم. إن غلب على ظنك عدم قيام فتنة تكون سببا لإراقة الدماء وإلا فادفني في بقيع الغرقد. (ج 4، ص 319) که می رساند وصیت امام حسن (ع) مبنی بر دفن در جوار رسول خدا (ص) بوده است.

اما در روایت کافی شریف از امام باقر (ع) چنین نقل شده که امام حسن (ع) تنها سفارش کردند که برای تجدید عهد با رسول الله (ص) بدنشان به کنار قبر پیامبر (ص) برده شود و سپس در بقیع به خاک سپرده شود:

سمعت أبا جعفر عليه السلام يقول: لما حضر الحسن بن علي عليهما السلام الوفاة قال للحسين عليه السلام: يا أخي إني أوصيك بوصية فاحفظها، إذا أنا مت فهيئني ثم وجهني إلى رسول الله صلى الله عليه وآله لأحدث به عهدا ثم اصرفني إلى أمي عليها السلام ثم ردني فادفني بالبقيع ... (کافی، ج 1، ص 300)

طبق این روایت وصیت امام حسن(ع)این بود که بدن مطهرشان ابتدا نزد قبر نورانی پیامبر (ص) سپس نزد مدفن مطهر مادرشان فاطمه زهرا (سلام الله علیها) برده شود و سرانجام در بقیع دفن گردند.

وی افزود: در ادامه روایت آمده است که جاسوسی بر خلاف واقع به عایشه خبر داد که قرار است بدن امام حسن (ع) را در کنار قبر پیامبر (ص) که در منزل  عایشه بود دفن کنند.

عایشه و بنی امیه و حزب اموی مدینه مثل مروان که دشمنی دیرینه با امام مجتبی (ع) داشتند به خیال خود خواستند مانع از دفن امام حسن (ع )در جوار  پیامبر گردند و لباس جنگ پوشیدند و به سمت تابوت امام حسن (ع) تیر پرتاب شد که در فرازی از زیارت، خطاب به امام حسن(ع) ماجرای شهادت آن حضرت را از زبان امام باقر(ع) چنین نقل می‌کند:

ای سروران من! بعضی از شما شهیدی هستید که دشمنان اسلام بر جنازه شما تیراندازی کردند، به طوری که کفنتان سوراخ سوراخ گردید.

 انتهای پیام/

دلایل صلح امام حسن (ع) چه بود؟

دلایل تاریخی و بیانات اندیشمندان اسلامی در مورد صلح امام حسن (ع) (در حقیقت پذیرش پیشنهاد صلح از طرف معاویه)را در اینجا بخوانید.

محسن عرفائی استاد حوزه علمیه قم و مدیر بنیاد علمی فرهنگی فؤاد در گفتگو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درخصوص دلایل صلح امام حسن (علیه السلام)گفت:ابتدا باید توجه کنیم که نه صلح و نه جنگ خود به خود ارزش ندارد و باید اهداف صلح و جنگ را بررسی کنیم و صلح یا جنگ با توجه به مشروعیت و درستی اهداف آن است که قابل ارزیابی و ارزشگذاری است.

وی افزود:به طور خلاصه در بررسی سیر تاریخی مساله صلح امام حسن (ع) سه مرحله کلی داریم:

1) مرحله رسیدن امام حسن (ع) به مقام خلافت بعد از شهادت امیرالمومنین (ع) و قصد معاویه برای تصرف عراق و طغیان علیه خلافت اسلامی

2) مرحله حرکت امام حسن (ع) برای مبارزه با لشکر طاغی معاویه و این که در این جریان لشکر امام حسن (ع) از خود سستی های فراوانی نشان دادند که مشخص شد توان مقابله با معاویه را ندارند.

3) مرحله پیشنهاد معاویه برای صلح و پذیرش آن توسط امام حسن (ع) به دلیل مصلحت ها و فواید فراوانی که در این مصالحه نهفته بود.

عرفائی استاد حوزه علمیه قم و مدیر بنیاد علمی فرهنگی فؤادعنوان کرد:دلایلی با استفاده از احادیث، تاریخ و بیانات اندیشمندان اسلامی در مورد صلح امام حسن (ع) (در حقیقت پذیرش پیشنهاد صلح از طرف معاویه) قابل ذکر است به این شرح:

1) امام مجتبی علیه السلام با توجه به وضعیت لشکر خود امیدی به پیروزی بر معاویه نداشتند و در این صورت درگیری با معاویه باعث می شد که خون بسیاری از مسلمانان به زمین ریخته شود و هدف جنگ هم که از بین بردن لشکر شام بود به دست نیاید یعنی درگیری با معاویه در آن شرایط یک کار همراه با ضرر و بدون فایده بود.

2) از نظر تاریخی در آن شرایط، لشکریان رومی قصد تهاجم به سرزمین های اسلامی را داشتند و اگر درگیری درون جبهه ای بین مسلمانان رخ می داد این جنگ باعث تضعیف مسلمین و هجوم و غلبه سپاه روم به مملکت اسلامی می شد که می توانست اساس اسلام را به خطر بیندازد.

3) در کلام امام حسن مجتبی (ع) آمده است که به خدا قسم اگر من با معاویه درگیر شوم کسانی که به دروغ ادعای پیروی دارند من را اسیر کرده و به معاویه تحویل خواهند داد. روشن است که در این صورت، امام حسن (ع) دچار ذلتی می شد که اهل بیت (ع) از آن دوری می کردند. در مورد امام حسین ع هم چنین بود که لشکر عمرسعد ایشان را بین اسارت یا جنگ مخیر کرد و حضرت فرمودند: هیهات منا الذله (البته باید توجه کنیم که اصحاب اندک لشکر امام حسین ع در فداکاری و پایمردی قابل مقایسه با لشکریان امام حسن (ع) که ایشان را زخمی کردند و قصد دستگیری و تسلیم امام حسن (ع) به معاویه را داشتند نبودند)

4) شیعیان، حافظان و پاسداران دین اهل بیت (ع) بودند، حفظ آنان از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. شیعیان خاص امیر المؤمنین (ع) اغلب در جمل، صفین و نهروان به شهادت رسیده و گروه اندکی از آنان باقی مانده بود و اگر جنگی به وقوع می پیوست، با توجه به ضعف مردم عراق، قطعاً امام حسن (ع) و شیعیان متحمل خسارات جبران ناپذیری می شدند، زیرا معاویه در این صورت آنها را به شدت سرکوب می نمود. اما صلح امام می توانست آنها را برای شرایطی نگه دارد که در آینده فراهم می آمد، به طوری که اگر بنا بود خون آنها ریخته شود بتواند بازده مفیدی داشته و جریانی مؤثر در تاریخ به وجود آورد.

5) این صلح باعث شد که چهره زشت معاویه برای مردم آشکار شود چرا که معاویه بعدها بر خلاف دستور دین و قرآن که به پایبندی معاهدات فرمان می دهد، مفاد صلح نامه را زیر پا گذاشتند و مردم متوجه شدند که با چه شخص فریبکاری روبرو هستند. امام خمینی ره در این مورد می فرماید: آن قدری که امام حسن(ع) معاویه را مفتضح (بی آبرو) کرد٬ به همان قدر بود که سیدالشهدا یزید را مفتضح کرد.

با توجه به این موارد، صلح امام حسن (ع) همان ارزشی را در پاسداشت حق و ارزش ها دارد که نبرد امام حسین ع داشت.

انتهای پیام/

طرز خواندن نماز جمعه

نماز جمعه از جمله نماز های مستحبی است که در غیاب امام زمان، واجب نیست و در غیر از این صورت بر هر فرد مسلمانی واجب خواهد بود.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ نماز یکی از اصلی‌ترین ارکان دین است، که اقتدای آن واجب بوده، اما در این بین خواندن نماز جمعه از جمله نماز های  مستحبی است که در غیاب امام زمان (ع) هر برهه زمانی، واجب نیست و در غیر از این صورت بر هر فرد مسلمانی واجب است.

نماز جمعه که در اول ظهر و به جای نماز ظهر این روز خوانده می‌شود، دو رکعت  است و دو قنوت مستحبی دارد که یکی از آن‌ها پیش از رکوع رکعت اول خوانده می‌شود و دومی نیز پس از رکوع رکعت دوم ادا می‌شود؛ از آنجایی که نماز جمعه به جای نماز ظهر خوانده می‌شود، دو خطبهٔ نماز به جای دو رکعت اول نماز ظهر  و نماز دو رکعتی جمعه، به جای دو رکعت دیگر نماز ظهر در نظر گرفته می‌شود. در بیش‌تر موارد خطیب و امام جمعه یک نفر هستند.

این نماز که باید به صورت جماعت خوانده شود، دو خطبه دارد که توسط امام جماعت خوانده می‌شود و خواندن آن‌ها قبل از نماز واجب است.

اعمال نماز جمعه به ترتیب تکبیرةالاحرام، حمد و سوره، قنوت، رکوع، دو سجده،  حمد و سوره، رکوع، قنوت، دو سجده، تشهد و سلام ادا می‌شوند.

نماز جمعه در نزد بسیاری از شیعیان واجب تخییری است و حضور در آن در زمان غیبت امام واجب نیست، ولی در نزد اهل سنت واجب عینی است و باید حتما در آن شرکت کنند.

گفتنی است؛ پیش از این نماز جمعه در فقه شیعه از اختصاصات امام معصوم به شمار می‌رفت و غیر از او صلاحیت اقامه آن را نداشت. از این رو این نماز در دوره  غیبت امام معصوم اقامه نمی‌شد و متروک قرار گرفت.

خاطرنشان می‌شود؛ وقتی که امام جمعه، خطبه‌های نماز جمعه را می‌خواند، بر  شرکت‌کنندگان واجب است، به خطبه‌ها گوش دهند، و سخن گفتن به هنگام ایراد خطبه‌ها مکروه است، بلکه اگر به سبب سخن گفتن، نتواند به خطبه‌ها گوش دهد، سکوت لازم است. همچنین هنگام ایراد خطبه‌ها، خواندن نماز مستحبی یا کتاب و روزنامه و انجام دادن کار‌هایی که مانع گوش دادن به خطبه‌ها است، خلاف است.

انتهای پیام/