لزوم توجه به وقف قرآنی

قرآن تنها 2 درصد از سهم موقوفات کشور را به خود اختصاص داده که همین موضوع، نشان دهنده لزوم توجه به ترویج فرهنگ قرآنی از راه وقف می‌باشد.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سومین روز از هفته وقف، «توقف،ترویج فرهنگ قرآنی» نامیده شده است، و لازم به ذکر است که قرآن، تنها 2 درصد از سهم موقوفات کشور را به خود اختصاص داده که همین موضوع، نشان دهنده لزوم توجه به ترویج فرهنگ قرآنی از راه وقف می‌باشد.

بی‌شک ترویج فرهنگ قرآنی، نتایج بی‌نظیری در افراد و جامعه خواهد گذاشت، و باعث خواهد شد که در دلهای مسلمین انقلابی رخ دهد. اما پیشنیاز عمل کردن به نسخه‌های شفابخش قرآن، آگاهی از آنهاست. اگر واقع‌بینانه نگاه کنیم، باید اعتراف کنیم که شاید درصد بالایی از افراد جامعه، با محتوای قرآن نامأنوس باشند؛ و دلیل اصلی آن، عدم آگاهی و شناخت نسبت به این کتاب نورانی و مقدس است. دارد. همانطور که ترویج فرهنگ حسینی منجر به انقلاب اسلامی ایران شد، ترویج فرهنگ قرآنی هم در زندگی‌هایمان انقلاب ایجاد می‌کند، و وقتی به علل و عوامل ترویج موفق فرهنگ حسینی نگاه می‌کنیم، در می‌یابیم که بخش مهمی از تأمین هزینه‌های این اقدام، موقوفات فوق‌العاده فراوانی است که هزینه‌های ناگزیر آن را تأمین کرده و می‌کند؛ اما برای قرآن و ترویج فرهنگ قرآنی، موقوفات بسیاری کمی صورت گرفته است که طبق آمار رسمی، تنها 2 درصد از موقوفات کشور به این امر اختصاص دارد.

 وقف قرآنی در هیئت‌ها

فضای هیئت‌هایی که برای عزاداری اهل‌بیت (ع) به پا شده‌اند، مکان مناسبی است برای ترویج فرهنگ قرآنی. از آنجایی که اهل‌بیت ‌(ع) همواره توجه به قرآن کریم را توصیه می‌نمودند، پس اختصاص قسمت و زمانی از هیئت به قرآن، کاملا بجا است. توجه به این کتاب الهی نباید به تلاوت قرآن در ابتدای مراسمات مذهبی، محدود شود، بلکه بایستی به مفاهیم و خواسته های قرآن از مسلمین، بیان گردد. بی‌شک توجه به این کتاب الهی می‌تواند تأثیر عزاداری بر مصائب اهل بیت (ع) را در زندگی افراد دوچندان کند و بصیرتی دهد تا عزاداران، از قرآن و اهل‌بیت در طول زندگی خود کمک بگیرند؛ و چه بهتر که ترویج این فرهنگ کتاب الهی از طریق هیئت‌ها آغاز گردد.

 توجه به وقف در قرآن

با اینکه در قرآن کریم، توجه ویژه‌ای به سنت حسنه وقف شده است اما کمتر به وقف خود آن شده است. خداوند بيش از هر موضوعی به کار خیر بها داده است، آيات قرآن در مورد خيرات، انفاق، صدقات و خدمت به خلق، بسیار واضح و پر معنا و مشوق است تا جايی که خداوند عمل انسان‌های خير را به شکر، شکور و شاکر تعبير می‌کند، يعني خداوند شکر می‌کند از انسان هايی که نعمت‌های خدا را برای مردم هزينه می‌کنند.

«وقف» سنّت حسنه‌ای است که از دير باز به اشکال گوناگون در تاريخ بشر وجود داشته است و اسلام نيز آن را در مسيری روشن، منطقی و هدفدار، مترّقی و دقيق مورد استفاده قرار داده است. آياتی که در قرآن به انفاق احسان و عمل صالح و ايثار اشاره شده می‌تواند مشوق وقف باشند و از سويی در قرآن در آيات بسياری با کنز مال، تکاثر، تفاخر، استکبار، سرقت طغيان، کسب حرام، حب مال، راندن مهر آميز يتيم، پرخاش از مسائل، خودبينی و... مبارزه شده که به شکلی می‌تواند به مقام و جايگاه وقف در قرآن اشاره داشته باشد.

خـدا کـه مالـک همـه چيـز است، در قران به ما می‌گـويد به من قرض بدهـید، آن هم با تعبيراتی که يک سائل می‌گـويد، در سوره بقره اینگونه آمده است: «من ذالـذی يقرض الله قرضاً حسناً فيضاعفه له اضعافاً کثيره و الله يقبض و يبسط و اليه ترجعون»؛ دليلش اين است که خدا می‌خواهد از طريق ما انسان‌ها اين همکاری و همدلی اتفاق بيفتد، که «وقف» مهم ترين وسيله اين راه است و تفاوتی که وقف با صدقات موقّتی دارد، پايدار بودن و ماندگار بودن آن است.

پیشنهادی به وقف کنندگان

 بسیاری از افراد، با وقف قسمتی از مال خود، این سنت حسنه را انجام می‌دهند تا سالها از ثواب آن بهره‌مند شوند؛ عمده این وقف‌ها، زمین و املاک و یا باغات هستند و یا بعضی، درصدی از سود حاصله از شغل خود را وقف انجام کار خیر می‌نمایند. اما در این میان، برای آنکه به وقف قرآن توجه شود، به وقف کنندگان توصیه می‌گردد که قسمتی از وقف خود را به ترویج فرهنگ قرآنی اختصاص دهند.

و در پایان:

توسعه و ترویج ارزش‌های قرآنی و قرآن آموزی سلامت جامعه را تضمین می‌کند که با توجه به هجمه‌های سنگین فرهنگی بیگانه که درصدد هویت زدایی و از بین بردن ارزش‌های اصیل قرآنی حاکم بر جامعه هستند انتظار می‌رود خانواده‌ها با تشویق فرزندان خود به حضور در کلاس‌های قرآنی و آشنایی با معارف اهل‌بیت (ع)، زمینه تضمین سلامت آینده فرزندان خود را فراهم آورند.

به فرموده پیامبر اسلام (ص) بهترین شما کسی است که قرآن را یاد بگیرد و به  دیگران یاد دهد.

انتهای پیام/

اگر به قرآن عمل می‌کردیم

آیت‌الله بهجت: عمل به قران یعنی اینکه از ظالم کناره‌گیری کنیم و ظالم را لعن کنیم.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ آیت‌الله بهجت، در رابطه با عمل به قرآن به این نکته اشاره می‌کنند که اگر مسلمانان، به این کتاب الهی عمل می‌نمودند، بسیاری از درگیری‌های بین بلاد اسلامی رخ نمی‌داد و دیگران نیز جذب این کتاب الهی می‌شدند.

آیت‌الله بهجت گفتند: اگر درست به قرآن عمل می‌کردیم، با عمل خود دیگران را  جذب می‌نمودیم؛ زیرا مردم غالبا (به جز عده‌ای معدود) خواهان و طالب نور هستند، و آنان که به اسلام و قرآن نگرویده‌اند، قاصرند و نور به آن‌ها عرضه نشده است. این‌گونه افراد به اعمال و رفتار ما نگاه می‌کنند، که در ظاهر خوب، و در باطن بد است و زیر و روی آن با هم تفاوت دارد.

در ادامه افزودند: اگر راست می‌گوییم که قرآن سلاح است، پس چه احتیاج به سلاح دیگر؟، اگر به قرآن عمل می‌شد، آیا این همه بین مسلمانان جنگ و خونریزی  واقع می‌گشت؟، با قیمت نفت سلاح تهیه می‌کنیم و به جان هم می‌افتیم و برادرکشی می‌کنیم!، عمل به قران یعنی اینکه از ظالم کناره‌گیری کنیم و ظالم را لعن کنیم و از او تبری بجوییم ولی عموم ما مسلمانان، یا با خود ظالم هستیم و یا با ظلم هم پیمانیم!.

آیت‌الله محمدتقی بهجت فومنی در پایان گفتند: بنی امیه و بنی عباس حدود  پانصد سال حکومت کردند، با آن‌همه جنایات و ظلم که آن‌ها نسبت به علی و اولاد علی و ذریه‌ی رسول الله (ص) روا داشتند بازهم ما مسلمانان آن‌ها را قبول می‌کنیم و دوستشان داریم، و با این حال، مدعی هستیم که به قرآن عمل می‌نماییم، و از «حسبنا کتاب الله»، کتاب خدا برای ما بس است، دم می‌زنیم، لذا در زمان ظهور دولت حق و حضرت حجت (عج)، اول به حساب همین مدعیان عمل به قرآن می‌رسند، زیرا این‌ها از کفار معاندترند. و نصاری چون می‌بینند حضرت مسیح (ع) به آن حضرت اقتدا می‌نماید، از آن حضرت متابعت می‌کنند و زودتر از دیگران به اسلام و حضرت مهدی (عج) می‌گروند.

منبع: در محضر بهجت

انتهای پیام/

امید بخش ترین آیه قرآن چیست؟

امید بخش‌ترین آیه قرآن از منظر امام علی (ع) را در این مطلب بخوانید.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛یکی از صفات خداوند متعال، مهربانی و بخشندگی است که این صفت، امید را در دل بندگان می‌افزاید، در قرآن کریم احادیثی در مورد بخشش گناهان آورده شده که در این مطلب برخی از این آیات امید بخش، آورده شده اند.

حضرت علی (ع)  در میان جمعی از مسلمین فرمودند: «آیا می دانید امید بخش ترین آیه ی قرآن کدام است؟!»، که بعضی از آنان به این آیه اشاره کردند: «إِنَّ اللّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ»[1]، خداوند جز شرک، گناهان دیگر را می بخشد. گروهی دیگر نیز به این اشاره کردند: «وَ مَنْ یَعْمَلْ سُوءًا أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللّهَ یَجِدِ اللّهَ غَفُورًا رَحیمًا»[2] یعنی هرکس خلافکار و ظالم باشد ولی استغفار کند، خداوند را بخشنده و مهربان خواهد یافت. عدّه ای نیز اظهار داشتند: «یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعًا»[3] یعنی ای بندگان من که در حقّ خود اسراف کرده اید! از رحمت خدا مأیوس نشوید، زیرا او همه ی گناهان را می بخشد. و تعدادی هم به این آیه اشاره کردند: «وَ الَّذینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ»[4] یعنی کسانی که اگر کار زشتی انجام دادند و به خودشان ظلم کردند، یاد خداوند می کنند و برای گناهان خویش استغفار می نمایند، و کیست جز خداوند که گناهان را ببخشد.

بعد از آنکه، حاظران نظرات خود را گفتند، امام علی (ع) فرمودند: «از حبیبم رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که فرمود: امید بخش ترین آیه در قرآن این آیه است: «وَ أَقِمِ الصَّلاةَ طَرَفَیِ النَّهارِ وَ زُلَفًا مِنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ»[5] سپس پیامبر صلی الله علیه و آله ادامه دادند: «یا علی! سوگند به خداوندی که مرا بشیر و نذیر به سوی مردم مبعوث کرد، وقتی که انسان برای نماز وضو بگیرد، گناهانش ریخته می شود، و زمانی که رو به قبله کند، پاک می شود. یا علی! مثال اقامه کننده ی نمازهای روزانه، مثل کسی است که هر روز پنج مرتبه در نهر آبی که جلوی منزل اوست خود را شستشو کند.»[6]

در تفسیر یک جلدی مبین درباره امید بخش ترین آیه قرآن اینگونه آمده است: «إنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَاءُ ۚ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَىٰ إِثْمًا عَظِيمًا»[7] مسلما خداوند اين را كه براى او شريك قائل شوند نمى‌بخشد و آنچه را كه فروتر از آن باشد براى هر كه بخواهد مى‌بخشد، و هر كه براى خدا شريك بگيرد، بدون شك گناهى بزرگ ساخته است. این آیه از آیات عجیب قرآن کریم است و انسان را چنان امیدوار می کند که گویی هیچ خطری او را تهدید نمی کند. آیه کریمه صریحاً اعلام می دارد که همه ی گناهان غیر از شرک قابل بخشش است. شرک عبارت از منکر شدن حق واقعی و تمام حق خدا و ولایت و مالکیت مطلق اوست. امیرمومنان (عل) فرمود: «هیچ آیه ای پیش من از این آیه امید بخش تر نیست.»

[1]. نساء، 48.

[2]. نساء، 110.

[3]. زمر، 53.

[4]. آل عمران، 134.

[5]. هود، 114.

[6]. تفاسیر مجمع البیان و کنزالدقائق‏.

[7]. نساء، 48.

منابع:

1- چهار صد نکته از تفسير نور، ص 388 

2- تفسیر مبین  

انتهای پیام/

آیا اموات هم دلتنگ می‌شوند؟

اموات به اذن خداوند به دیدار نزدیکان خود می‌آیند و از احوال آنان جویا می‌گردند.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اصل وجود انسان همان روح است و احساسات انسانی از جمله عشق، دلتنگی و غیره همه حالات روحی است که توسط بعد مادی انسان به منصه ظهور می‌رسد و بعد از مرگ، جسم انسان از بین می‌رود و روح باقی می‌اند، پس بدیهی است که احساساتی از جمله «دلتنگی» نیز باقی خواهند ماند.

پس از مرگ و جدایی روح از شدیدترین متعلقش که همان بدن است، شناخت‌ها و  علایق و ارتباطات هم چنان باقی می‌ماند، البته با این تفاوت که پس از مرگ، اراده و اختیار از آدمی سلب می‌گردد؛ مردگان، صدای ما را (باذن الله) می‌شنوند، حتی حرف نیز می‌زنند، منتهی چون آنها دیگر ابزار مادی زبان را ندارند و ما نیز تا در دنیا هستیم، از راه اعضای بدن صداها را می‌شنویم و درک می‌کنیم، حرف یا پاسخ آنها را نمی‌شنویم. چنان چه در اخبار وارده و احادیث تصریح شده که شخص رسول الله (ص)، با مردگان حرف می‌زدند.

 در روایات نیز به تداوم این ارتباطات، به ویژه با خانواده که علایق بیشتری با آنها ایجاد شده، بیانات صریحی وجود دارد:

امام صادق(ع) می‌فرماید: «اذا کانَ یومَ الجُمعةِ و یوما العِیدَینِ امَرَ اللهُ رضوان خازن الجنان ان ینادی فی ارواح المؤمنین و هم عرصات الجنان: انّ اللهَ قَد اذنَ لَکم الجُمعةَ بالزیارةِ الی اهالیکُم و احبائکم مِن اهلِ الدُنیا»؛ روز جمعه و عید فطر و قربان که می‌شود، خداوند به رضوان نگهبان و مأمور بهشت دستور می‌دهد که در میدان بهشت برزخی به ارواح مؤمنان اعلام نماید که خداوند به شما اجازه داد که  جمعه را به زیارت خانواده و دوستان که در دنیا هستند برود. بعد خداوند بهرضوان دستور می‌دهد برای هر فردی شتری از شترهای بهشتی آماده کنند در  حالی که این شتر از زبرجد سبز پوشیده شده و نیز به پارچه‌های بهشتی تزئین شده، بعد خداوند دستور می‌دهد اهل آسمان‌ها از آنها استقبال کنند. در چنین فضایی فرشتگان هر آسمانی از آنها استقبال می‌کنند، بعد از آن ارواح از آسمان با استقبال پایین می‌آیند در وادی السلام پشت کوفه فرود می‌آیند.

از دلایل دیدن و یا مخفی ماندن برخی از احوال این است که برای مؤمن پس از مرگ عذابی وجود ندارد و حزن و اندوه خودش نوعی عذاب است، لذا اخباری که موجب اندوه وی گردد، بر او پوشیده می‌ماند. مضافاً بر این که این روایت دلالت دارد که اراده و اختیار دنیوی از او سلب شده است که نمی‌تواند همه‌ی واقعیات را دیده و درک نماید.

هم چنین از امام صادق (ع) نقل شده که: «هیچ مؤمن و کافری نیست که در هنگام ظهر نزد خانواده‌ی خویش حاضر نگردد. وقتی مؤمن خانواده‌اش را در حال انجام اعمال صالح می‌بیند، خداوند را حمد گوید و وقتی کافر خانواده‌ی خویش را در حال انجام اعمال صالح ببیند، بر آنان غبطه می‌خورد.»

در روایت دیگری بیان شده که: «اسحاق بن عمّار سؤال کرد: آیا شخصی که از دنیا رفته با خانواده‌ی خویش دیدار می‌نماید یا خیر؟ امام فرمودند: آری. پرسید: هر چند گاه؟ فرمود: بنا به منزلتی که نزد خدا دارد. هر هفته، هر ماه یا هر سال...»

در برخی روایات وارد شده که ارواح به دیدن بازماندگان می‌آیند (به ویژه والدین به دیدار فرزندان و بالعکس) و به آنان التماس می‌کنند که چیزی برای ما بفرستید، ولو به کمی یک جرعه آب یا یک پاره استخوان. پس، ارتباط ارواح با متعلقین تا وقتی در دنیا باقی هستند، برقرار خواهد ماند. منتهی چنان چه بیان شد، به کمیّت، کیفیت و چگونگی معین شده از سوی خداوند متعال.

انتهای پیام/