سلام.
میلاد سراسر نور امام هشتم بر همگی شاد باش و مبارک باد.
همچنین آرزوی سراسرخوشبختی برای زوجین نوبخت داریم
همین اول بگویم که هنوز 18 سال بیش ندارم و ازدواج هم نکردم ولی با اجازه تمامی شما عزیزان این جرات را به خودم می دهم که یه چندتا نصیحت کوچک ولی موثر و آینده ساز به شما داشته باشم.
امروز جمعه اخبار سراسری را مشاهده می کردم در این بخش خبری مراسم عمامه بر سر نهادن چندی از طلبگان را در قم نشان می داد.
یکی از آن افراد همان پسر بچه 5 ساله دوران گذشته بود که توانسته بود حافظ کل قرآن شود.
همان آقایی که سید محمد حسین طباطبایی نام دارد.
« یکی از افتخارات جهان تشیع و ملت شریف ایران »
خلاصه ..به این فکر فرو رفتم که چقدر والدین ایشان خوشحال و مسرورند و اینکه چقدر در منزلگاه خداوند ارج و قرب دارند و هم این دنیا و هم آن دنیا را برای خود و فرزندشان مهیا ساختند.
واقعا دیدن چنین افراد و صحنه هایی لذت بخش است.
با خودم گفتم چی می شد اگه تمامی والدین فرزندانشان را این چنین پرورش می دادند.(البته ..حالا نه به این کیفیت)
ولی خداییش مگر خود خدا نگفته که فرزندانتان امانت هایی از جانب ما هستند پس چرا در حق امانت خداوند کوتاهی کنیم...
البته زیاد هم سخت نیست چون می گن:
*« خشت اول چون نهاد معمار راست تا ثریا می رود دیوار راست »*
راستی تا به حال توجه کردین که چرا کودکان از سن 1 الی 4 یا 5 سالگی خیلی مشتاقند که همراه بابا و یا مامانشان نماز بخونند و سر خم و راست کنند ولی بعد از رسیدن به سن 5 سالگی این عادت از ذهنشان پاک می شود و تا رسیدن به سن بلوغ، نماز و عبادت را ترک می کنند.
آیا برای زمینه سازی عبادتشان بدون وقفه راهی نیست... چرا که هست ذهن ناقص من میگه که اگر در سن 3 – 4 و 5 سالگی والدین برای نماز کودکشان ارج بنهند و در پی تشویقش در بیایند و یا حتی برای هدیه دادن به او (مثلا چشن تولدش) از هدیه هایی مثل جانماز و چادر نماز و تسبیح و ... استفاده کنند؛ ذهن کودک با این افکار جوش می خورد و اهمیت نماز را تا حدی درک می کند و حتی برای انجام این کار مشتاق نیز می شود.
و یا حتی پدر و مادر می تونند با شرکت فرزند دلبندشان به نماز جماعت او را سوق به انجام این کار دهند و این امر را نهادینه کنند.
·
البته همه می دونیم که زندگی فقط ادا این فریضه الهی نیست ولی برای شروع کار خیلی مناسب است..
·
پس از این واقعه والدین می توانند از یک روش ساده برای هرچه بهتر تربیت کردن فرزندشان استفاده کنند.
مثلا در هنگام وقوع یه عمل ناپسند از او می توانند نماز خوان بودش را پیش بکشند و بگویند ..(مثلا) کسی که نماز می خونه نباید دروغ بگه و یا مورد دیگه.
خیلی راه حل ساده و سازنده ایست.
بعدش حتی می تونید فرزندتان را به کلاس های آموزشی فعالیت های قرآنی برده و کم کم او را با کلام وحی آشنا سازید...
این را هم بگویم که اگر یه مدت برای کودک سخت گیری داشته باشید؛ پس از چندی جذابیت و فراگیر بودن قرآن او را در بر می گیرد و دیگر علاقه مند به ادامه راه را در خود نشان می دهد...
*( البته این نکته را هم به خاطر بسپارید که اگر در کنار فعالیت قرآنی، فعالیت ورزشی و هنری داشته باشد؛ بسیار موثرتر و بهتر است )*
شاید بگویید خیلی سخته و غیر ممکن ولی... اگر شروع کنید.هم اشتیاقتان اضافه می شود و هم ادامه راه آسانتر.
تاکید می کنم که ...
والدین در قبال تربیت فرزندان مسئولند..
.
در کل با تشکر از حسن توجه تان – منتظر نظراتتان هستم