☆ گناه کار ترین امت ☆

امام صادق (علیه السلام) : و عظيم ترين كس از نظر جرم از اهل عرفات آن كس است كه از عرفات باز گردد در حالى كه گمان  مي دارد كه او آمرزيده نشده است.- يعنى آن كسى كه از رحمت خداى عزّ و جلّ نوميد مى ‏شود-.[2]

☆ کسی که در عرفات بخشیده نشود ☆

كتاب كافى حديثى مسند از امام صادق عليه السّلام نقل كرده است كه: مردى در مسجد الحرام از آن حضرت پرسيد كه گناه چه كسى از همگان عظيم تر است؟ امام عليه السّلام در پاسخ او فرمود: كسى كه در اين دو موقف: عرفه و مزدلفه وقوف كند، و ميان اين دو كوه- صفا و مروه- سعى كند، آنگاه بر گرد كعبه طواف كند، و در پشت مقام ابراهيم عليه السّلام نماز بجا آورد، و با اين همه در دل خود بگويد و يا چنين گمان كند كه خدا او را نمى ‏آمرزد، پس گناه چنين كسى از همگى مردم بزرگتر است».

☆ شامگاه عرفه ☆

امام صادق عليه السّلام فرمود: چون شامگاه عرفه فرارسد، خداى عزّ و جلّ دو فرشته را مى‏ فرستد تا با دقّت در چهره مردم بنگرند، و چون مردى را كه هر سال عادت آمدن بحجّ داشت نيابند، يكى از آن دو برفيق خود مي گويد: اى فلان! فلان شخص چه كرده و او را چه رخ داده است كه به حجّ نيامده؟ پس آن ديگر در جواب مى ‏گويد: خداوند بهتر مي داند، آنگاه يكى از آن دو فرشته ميگويند: خدايا اگر فقر، او را از حجّ بازداشته است، پس تو خود او را بى ‏نياز كن، و اگر وامى او را از اين سفر مانع شده تو قرض او را از طرف او اداء فرما، و اگر بيمارى او را بازداشته پس تو خود او را شفا ببخش، و اگر مرگ سدّ راه او شده پس او را بيامرز، و بر او رحمت فرست.[3]

 ثواب روزه گرفتن در ایام حج

 از عايشه روايت شده است كه: جوانى بود اهل غنا و طرب، و هنگامى كه هلال ماه ذى الحجه ظاهر مى‏شد، روزه مى ‏گرفت. وقتى اين خبر به رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم رسيد به دنبال او فرستاد و او را فرا خواند، چون به خدمت رسيد حضرت از او پرسيد: چه چيزى تو را بر آن داشت كه اين ايام را روزه بگيرى؟ عرض كرد: پدر و مادرم به فداى تو باد اى رسول خدا! روزهاى مشعر و عرفات و ايّام حجّ است، شايد كه خداوند مرا در دعاى حج‏ گزاران شريك كند.

حضرت فرمود: به ازاى هر روزى‏ كه روزه مى‏ گيرى ثوابى برابر با آزاد كردن صد بنده و قربانى صد شتر و اعزام صد اسب كه در راه خدا بر آن جنگ كنند، براى تو نوشته مى ‏شود؛ و در روز ترويه (روز هشتم ذى الحجه) از براى تو است ثواب آزاد كردن هزار بنده و قربانى كردن هزار شتر و فرستادن هزار اسب كه در راه خداوند بر آن سوار شوند و جنگ كنند؛ پس چون روز عرفه‏ مى‏شود، ثواب آزاد كردن دو هزار بنده و دو هزار شتر قربانى و ارسال دو هزار اسب براى جنگ در راه خدا و كفاره (گناهان) شصت سال گذشته و شصت سال آينده در نامه اعمال تو ثبت مى‏ گردد.[4]

☆ روزه ی روز عرفه کفاره ی دو سال ☆

محمّد بن ابى عمير به نقل از يكى از دوستانش روايت كرده است كه امام صادق عليه السّلام فرمود: روزه روز ترويه كفّاره (گناهان) يك سال، و روزه روز عرفه كفّاره (گناهان) دو سال بشمار مي رود.[5]

 زیارت امام حسین(ع) در روز عرفه

از بشير روايت شده است كه به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: چه بسا كه براى انجام مناسك حج توفيق پيدا نمى ‏كنم، ولى در روز عرفه‏ به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام مى ‏روم، حضرت فرمود: احسنت (بسيار خوب مى ‏كنى) اى بشير! هر مؤمنى كه در غير از روز عيد، قبر امام حسين عليه السّلام را زيارت كند و نسبت به حق آن حضرت شناخت و معرفت داشته باشد، ثواب بيست حج و بيست عمره مقبول و صحيح و ثواب شركت در بيست جنگ در ركاب پيامبرى مرسل و يا امامى عادل در نامه اعمال او ثبت مى‏شود.

☆ ثواب صد حج و عمره ☆

و هر كس در روز عيد به زيارت آن حضرت برود، ثواب صد حج و صد عمره و ثواب شركت در صد جنگ در ركاب پيامبر مرسل يا امام عادل در نامه اعمال او نوشته مى ‏شود. و اگر شخص با ايمانى مزار آن حضرت را در روز عرفه زيارت كند در حالى كه معرفت به مقام و منزلت او داشته باشد، ثواب هزار حج و هزار عمره مقبوله و هزار جنگ در ركاب پيامبرى مرسل و يا امامى عادل (يكى از ائمّه اطهار عليهم السّلام) در نامه اعمال او نوشته مى ‏شود.

راوى مى‏ گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: ثواب اين زيارت كجا با ثواب وقوف در عرفات برابرى مى‏كند؟! حضرت نگاهى آميخته به خشم به من كرد و فرمود: اى بشير! اگر مرد با ايمانى در روز عرفه به قصد زيارت قبر امام حسين عليه السّلام حركت كند و در فرات غسل كند و سپس عازم زيارت قبر آن بزرگوار شود، به ازاى هر قدمى كه بر مى ‏دارد ثواب يك حج با تمام مناسك و شرايطى كه دارد در نامه اعمال او ثبت مى ‏گردد. راوى مى‏ گويد: به گمان من حضرت (پس از يك حج) يك عمره و يك جنگ نيز فرموده باشند.[6]

 داود رقّى از امام صادق و امام موسى كاظم و امام رضا عليهم السّلام شنيد كه مى ‏فرمودند: كسى كه در روز عرفه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام برود خداوند او را با شادى و خرمى (از اين سفر) باز مى‏ گرداند.[7]

☆ نظر رحمت الهی ☆

علىّ بن اسباط، بدون ذكر نام راويان پيش از خود از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: خداوند تبارك و تعالى در شب عرفه پيش از همه (اول) به زائران قبر امام حسين عليه السّلام نظر رحمت مى ‏افكند.

راوى گويد: عرض كردم: پيش از آنكه نظر رحمت به كسانى كه در عرفات مشغول اداى مناسك حج هستند بيفكند؟! فرمود: آرى، عرض كردم: چگونه چنين چيزى ممكن است؟! فرمود: براى اينكه در ميان كسانى كه در عرفات حضور دارند افراد ناپاك و زنازاده نيز هستند ولى در ميان زائران قبر امام حسين عليه السّلام افراد ناپاك نيستند.[8]

☆ آمرزش و شفاعت برای زائران امام حسین(ع) ☆

عبد اللَّه بن مسكان، از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: خداوند تبارك و تعالى پيش از آنكه به اهل عرفات تجلى كند، به زائران قبر حسين عليه السّلام جلوه مى ‏فرمايد و خواسته ‏هاى آنان را برآورده مى ‏سازد و گناهانشان را مى ‏آمرزد و شفاعت آنان را در باره ديگران مى‏پذيرد، و در مرحله بعد به اهل عرفات مى ‏پردازد و با آنان نيز چنين مى ‏كند.[9]

پی نوشت ها :

[1] من لا يحضره الفقيه ج3 ص40

[2] من لا يحضره الفقيه / ترجمه غفارى، على اكبر ومحمد جواد و بلاغى، صدر ؛ ج‏3 ؛ ص40

[3] من لا يحضره الفقيه / ترجمه غفارى، على اكبر ومحمد جواد و بلاغى، صدر، ج‏3، ص: 42

[4] پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال ؛   ؛ ص203

[5] پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال ؛   ؛ ص238

[6] پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، ص: 239

[7] پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، 1جلد، انتشارات سرور - قم، چاپ: اول، 1381ش.[7]

[8] پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، ص: 240

[9] پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، ص: 240